Krajewski Rafał (1834-1864)

Rafał Krajewski, ur. 1834 Łempice k. Pułtuska, szlachcic od najmłodszych lat wykazywał się zdolnościami artystycznymi wśród swego licznego rodzeństwa, co zaowocowało studiami na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Krajewski zarabiał na życie jako architekt, jednak jego życie nie ograniczało się tylko do pracy - pisał wiersze i powieści, udzielał się jako aktor. Śmiało można powiedzieć, że był człowiekiem renesansu, mimo że przyszło mu żyć w dziewiętnastym stuleciu. Jako młody, wrażliwy człowiek żywo interesował się tym, co się działo wokół niego.
Pewnie dlatego zaangażował się w walkę narodowowyzwoleńczą. Kiedy wybuchło Powstanie Styczniowe Krajewski stawił się do dyspozycji Rządu Narodowego. Przez Romualda Traugutta został postawiony na czele Wydziału Spraw Wewnętrznych. Jednak został aresztowany wiosną 1864 roku i skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 5 sierpnia 1864 roku. Rafał Krajewski został straceni tego dnia przy Bramie Straceń wraz z Romualdem Trauguttem i trzema innymi członkami Rządu Narodowego.
Biografia Krajewskiego uświadamia, jak wielki wpływ na losy jednostki ma życie w kraju pozbawionym wolności i rządzonym przez brutalnych okupantów. Krajewski zginął mając niespełna 30 lat. Jak wiele mógłby zrobić i zostawić po sobie pracując w wolnej Polsce w sprzyjających warunkach?
[]