Barański

Henryk Barański - pochowany na Antokolu

Barański, włościanin, odznaczył się odwagą w kilku potyczkach, następnie poległ w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863

Pęgalski (Pengaiski, Pogaiski) Joachim, ur. 6.9.1786, syn Macieja i Justyny Barańskiej, służył w 4. p. strzel. konn. pol., przeszedł 20.5.1807 do 1. p.szwol. Gw., mian. brygad. 1.8.1808. Skier. 26.7.1809 do 2. L.N. jako por. w Hiszpanii służył w 1. komp. fiz. 1. bat. 4. p. L.N., Mian. 5.2.1811 por. adj.mjr. Przeszedł z pułkiem z Hiszpanii do Sedanu i do Ks. Warsz,, mian. kpt. Był w oblężonej Wittenberdze, mian. k. L.H. 18.5.1813. Zginął 19.10.1813 pod Lipskiem.

Bibliografia

Kirkor, Słownik oficerów...

Barański Antoni (1850-1915), ur. się w Lisku (Małopolska); studia w Wiedniu zakończone dyplom dr wszechnauk lekarskich (1874). Dodatkowo 1876-1879 studia w wiedeńskiej Szkole Weterynarii, ukończone dyplomem lekarza-weterynarza. Docent na UW, wygłaszał wykłady z policji weterynaryjnej. 1881-1906 profesor zwyczajny Lwowskiej Szkoły Weterynaryjnej. Ogłosił prace z weterynarii i policji weterynaryjnej.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Barański Franciszek (ok 1840-881) wychował się na Ukrainie, studia na Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie. Dramat jego „Koleżeństwo szkolne” (1860) zwrócił uwagę J.I. Kraszewskiego. Wydał w Żytomierzu „ Elementarz” i „Kaligrafię polską”. Ogłaszał popularne utwory sceniczne i beletrystyczne. Zmarł w Piotrkowie.

[Polski Słownik Biograficzny, t. 1, K-ów, 1935]

Barański Stanisław (1859-1891), ur. się w Maczkach pow. olkuskiego, s. Piotra i Pauliny. Uczęszczał w Warszawie do III gimnazjum. Tam założył kilka kółek socjalistycznych, za co relegowany i osądzony na trzy miesiące twierdzy. Potem uczył się prywatnie i w 1881 zdał maturę. W czasie studiów na wydziale medycznym Uniwersytecie zetknął się z partią „Proletariat”. Byl jednym z przywódców młodzieży w rozruchach studenckich po spoliczkowaniu Apuchtina. Relegowany za to z uczelni, aresztowany, więziony w Cytadeli, potem w Petersburgu. W 1884 wyjechał do Paryża i kontynuował studia lekarskie. Z powodu kosmopolitycznego charakteru partii „Proletariat” ostatecznie zerwał kontakty i stal się założycielem (1888) „Gminy narodowo-socjalistycznej”. Założyciel pisma „Pobudka” (1899), w którym wypowiadał żarliwe hasła na temat niepodległości Polski, będąc zdania, że o jej przyszłych granicach powinna zadecydować nie tyle zasada demograficzna i historyczna, ile „zwycięska rewolucja”. Zmarł w Paryżu na tyfus. Jego działalność paryska znalazła odbicie w powieści Zapolskiej „Zaszumi las”. W 1831 odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości.

[Polski Słownik Biograficzny, t. 1, K-ów, 1935; Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, W-wa, 1986]

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Barański Wiktor (1833-1857), ur. się na Wołyniu. Studiował w Paryżu. Po powrocie do kraju dużo przebywał w pałacach i dworach Ukrainy i Podola. Malował przeważnie portrety kobiece i pomnażał nimi galeria wielu siedzib ziemiańskich na Kresach. Malował pastelami i twórczość swą traktował raczej po amatorsku. Do znanych obrazów należą: „Portret W. Cieszkowskiego”, „Główka Kobieca” i „Studium Starca”.

[Polski Słownik Biograficzny, t. 1, K-ów, 1935]

Barański, późn. Ostaszewski-Barański, Kazimierz Piotr (1862-1913) ur. się w Jeziornie, pow. złoczowskiego. Nauka w Buczaczu, potem w gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, zakończona maturą (1879). Studia prawnicze we Lwowie i Wiedniu, ukończone doktoratem (1889). Od 1884 praktyka dziennikarska w redakcji lwowskiego „Dziennika Polskiego”. W 1896 kupił drukarnię i nie zaprzestając pracy dziennikarskiej został komisarzem biura statystycznego w magistracie Lwowa. Reaktywował „Wiadomości Statystyczne” i wydawał je w latach 1892-1900. Opracował statystykę Lwowa (Wien, ok. 1898). Od ok. 1905 wydawca i redaktor „Dziennika Polskiego” Jeden z założycieli Towarzystwa Dziennikarzy Polskich we Lwowie (1893), od 1901 aż do śmierci czynny jako sekretarz. Założyciel międzynarodowego Związku Dziennikarzy Słowiańskich (1899) w Austrii. Był bardzo popularnym dziennikarzem Austro-Węgier, autorem wielu artykułów prasowych. Pisywał poczytne książki historyczne: Krwawy Rok 1846 i Rok Złudzeń 1848. Uchodził za liberalnego demokratę. W małżeństwie z Marią z Miałkowskich miał trzy córki. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

[Polski Słownik Biograficzny, z. 102, Wr-w, 1979; Nicieja St.: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Wr-w 1989]

Zbieram informacje dotyczące rodzin o nazwisku BARAŃSKI z terenu całej Polski w obecnych i dawnych granicach, także na emigracji. Chętnie podzielę się informacjami, które już posiadam.
kontakt:
baryan@wp.pl

Pozdrawiam,
są w Budziszewicach,koło Koluszek.
Jan.

Barański Aleksander (1902 - ?) ur. się w Zagórzanach, woj krakowskim, s. Michała i Celiny. Ukończył gimnazjum w Nowym Sączu i Wydział Lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując stopień dr med. (1928). W 1920 ochotnik w 5. pułku artylerii ciężkiej. Członek Związku Oficerów Rezerwy, członek Związku Gospodarczego Lekarzy Polaków na Śląsku. Ogłaszał artykuły w prasie lekarskiej. Odznaczony Medalem za Wolność. Od 1934 w. w związku małżeńskim z Bolesławą Pol.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Barański Jerzy (1884 -?) ur. się w Nietulisku, pow. opatowskiego Ukończył gimnazjum w Radomiu (1903), studia na Uniwersytecie w Dorpacie (1904), następnie na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, ukończone doktoratem (1911). Nauczyciel w Suwałkach (1911 – 1914). Z chwilą wybuchu I wojny światowej członek Suwalskiego Komitetu Obywatelskiego, ewakuowanego do Wilna, następnie do Petersburga. Do 1917 r. szef biura tego komitetu i wykładowca w szkole żeńskiej, następnie kierownik gimnazjum polskiego w Mohylewie. W 1918 inspektor oświaty na powiaty łomżyński i kolneński. Organizator Wydziału oświaty rolniczej w Ministerstwie Rolnictwa w Warszawie. W 1920 ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1922 – 1930 poseł na Sejm, od 1930 senator RP i wicemarszałek Senatu. Członek Zarządu Stowarzyszenia Urzędników Min. Rolnictwa, członek Tow. Przyjaciół Wolnej Wszechnicy Polskiej, członek Tow. Polsko-Bułgarskiego.

[Łoza St.; Czy wiesz, kto to jest?, W-wa 1938]

Zbieram informacje dotyczące rodzin o nazwisku BARAŃSKI z terenu całej Polski w obecnych i dawnych granicach, także na emigracji. Chętnie podzielę się informacjami, które już posiadam.
kontakt:
baryan@wp.pl

Pozdrawiam,
są w Budziszewicach,koło Koluszek.
Jan.

Proszę spojrzeć na priva.

Barański Leon Józef (1895 - ?) ur. się w Chrzanowie, woj. krakowskie s. Władysława i Zofii z Zubrzyckich. Po ukończeniu gimnazjum w Krakowie (1913) studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Wiedniu, które ukończył (1918) ze stopniem naukowym dr praw. Od 1919 w służbie państwowej. W 1924 kierownik wydziału dewizowego w w Departamencie Obrotu Pieniężnego Ministerstwa Skarbu, a w 1926 dyrektor tego departamentu. Od 1930 członek Rady Banku Polskiego, a od 1935 dyrektor naczelny. Uczestnik licznych misji zagranicznych. Autor studium „Uwagi o obrocie pieniężnym w Polsce” oraz licznych artykułów w prasie gospodarczej. Od 1920 r. żonaty z Zofią Zawadzką. Odznaczony m.in.: Orderem Odrodzenia Polski kl. 5, 4 i 3, Złotym Krzyżem Zasługi, Francuską Legią Honorową kl. 3, Belgijskim Krzyżem Leopolda kl. 3.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Barański Władysław Andrzej (1898 - ?) ur. się w Krościenku w pow. Nowy Targ, s. Władysława i Zofii z Zubrzyckich. Ukończył Wydział Leśny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskując tytuł inżyniera. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 1919 do zawieszenia broni służył w 3. pułku strzelców wielkopolskich. W 1920 brał udział w walkach na froncie północno-wschodnim (Mińsk, Bobrujsk), ranny pod Berezą Kartuską. Po wojnie Dyrektor Izby Przemysłowo-Handlowe w Wilnie. Członek zarządu Rady Fundacji Pracy, Związku Zawodowego Leśników, Towarzystwa Oświaty Zawodowej. Autor artykułów w czasopismach ekonomicznych i w prasie codziennej. Od 1932 r. żonaty z Janiną Zawadzką. Odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Medalem Finlandzkim Białej Róży, Medalem Francuskim Mérite Agricole.

[Łoza St.; Czy wiesz, kto to jest?, W-wa 1938]

Obrady Komitetu Przyjaciół Opery w sali Dekerta na Ratuszu w Warszawie.
Pierwszy od lewej dr Jerzy Barański, wicemarszałek Senatu (marzec 1938). Zdjęcie ze zbiorów NAC


Inauguracja roku akademickiego 1937/1938 na Uniwersytecie Warszawskim im. Józefa Piłsudskiego. Pierwszy od prawej bp. Józef Gawlina, drugi dr Jerzy Barański, wicemarszałek
Senatu, w środku marszałek Józef Rydz-Śmigły (Listopad 1937). Zdjęcie ze zbiorów NAC.
Pozdeawiam

Dr Leon Barański, dyrektor Departamentu Obrotu Pieniężnego Ministerstwa Skarbu. Fotografia sytuacyjna (styczeń 1926). Zdjęcie ze zbiorów NAC


Walne zebranie akcjonariuszy Banku Polskiego w Warszawie. Trzeci od lewej w prezydium dr Leon Barański, naczelny dyrektor Banku Polskiego (luty 1938). Zdjęcie ze zbiorów NAC
Pozdrawiam

Barańska, aktorka. W 1894 występowała w warszawskim teatrze ogródkowym „Wodewil”, prowadzonym przez L. Dobrzańskiego. Grała m.in. rolę Wandy w sztuce A. Abrahamowicza i R. Ruszkowskiego „Mąż z grzeczności”.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Barańska Julia, aktorka. Była żoną Józefa Barańskiego. Prawdopodobnie już w 1833 r. występowała razem z mężem w Łowiczu w zespole A. Rraszewskiego. Wiadomo na pewno, że w 1850 – 1859 grała w zespole męża. Odtwarzała role amazonek. Działała do 1859 r.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Barański Józef (ok. 1806 - ?), aktor, dyrektor teatru, (mąż Julii Barańskiej). W 1828 występował w zespole J. Brzezińskiego w Łukowie i w Łęcznej, a w 1833 w zespole W. Raszewskoiego w Łowiczu. Od 1840 do 19 maja 1842 w teatrze krakowskim. W 1844 zorganizował własny zespół, z którym występował w Radomiu, następnie w zespole L. Heckera w Kaliszu (1944-1845) i F. Strobińskiego w Radomiu oraz w Kielcach (1850). Od sierpnia 1850 do 1860 prowadził (początkowo wspólnie z P. Biernacką) własną trupę aktorską, która występowała w: Lublinie, Kielcach, Busku, Radomiu, Łomży, Suwałkach, Pułtusku, Solcu, Łodzi, Pilicy, Jędrzejowie, Opocznie, Rawie, Częstochowie, Wieluniu, Łowiczu, Płocku, Krośniewicach i Ozorkowie. Po rozwiązaniu zespołu został nauczycielem w Łęczyckiem i tam zmarł.

[Dąbrowski St.: Słownik Biograficzny teatru Polskiego 1865-1965, W-wa, 1975]

Barański Rajmund (ur. 31 sierpnia 1894, zm. 22 maja 1971) - lekarz, bezpartyjny polityk, ur. się w Raciążu w pow. płońskim, s. Walentego i Julianny z Olszewskich. Jako kpt. rezerwy brał udział w powstaniu warszawskim w oddziale „Bakcyl”, w zgrupowaniu „Chrobry II” – szpital. Po upadku powstania wyjechał z rannymi.
Prof dr hab pediatrii. kierownik I Kliniki Pediatrycznej AM w Warszawie, organizator i pierwszy dyr. Inst. Matki i Dziecka. W latach międzywojennych lekarz uzdrowiskowy w Rymanowie. Od 13 listopada 1956 do 13 czerwca 1960 minister zdrowia, a następnie - do 15 maja 1961 minister zdrowia i opieki społecznej w rządach Józefa Cyrankiewicza.Zmarł w Warszawie i został pochowany na warszawskich Powązkach (kw. O-V-28)
Od 1924 r. był żonaty z Leonią Czedchowską (ślub w kościele św. Aleksandra).

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rajmund_Bara%C5%84ski


Instytut Matki i Dziecka, w Warszawie przy ul. Kasprzaka 17a, którego twórcą był prof. Rajmund Barański.

Barańska-Gachowska Maria Danuta (1928-2004), dentysta, prof. zw. dr hab. n. med. Ur. się w Krasnymstawie, woj. lubelskim, c. Franciszka i Antoniny z Krasuskich.
Absolwentka liceum ogólnokształcącego w Krasnymstawie (matura w Gliwicach w 1948). Studia w stomatologiczne na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej (1952). Po uzyskaniu dyplomu praca na uczelni: (1962) stopień dr medycyny, (1970) etat docenta. Od 1978 kierownik nowo utworzonego Zakładu Stomatologii Wieku Rozwojowego. W 1980 tytuł prof. nadzwyczajnego ŚAM, w 1990 tytuł prof. zwyczajnego. Zainteresowania naukowe etiopatogenezą, diagnostyką i leczeniem chorób miazgi zębowej oraz chorobami tkanek okołowierzchołkowych zęba. (1976-1980) uczestnictwo w realizacji programu PAN nad badaniem wpływu stężeń fluoru w wodzie i powietrzu na organizm wieku rozwojowego a także nad wpływem toksycznych czynników środowiska pracy na organizm ludzki. (1986-1990) i (1994-1996) na zlecenie MZiOS kierowała tematem "Epidemiologia chorób i wad narządu żucia wybranych grup populacji województwa katowickiego". Uczestnictwo w sympozjach, konferencjach i zjazdach naukowych, współpraca z ośrodkami krajowymi i zagranicznymi.
Aktywnie pracowała w Polskim Tow. Stomatologicznym, jako wiceprzewodnicząca Zarządu Oddziału Katowickiego, przewodnicząca Komisji Rewizyjnej tego Oddz., sekretarz Sekcji Stomatologii Zachowawczej i przewodnicząca Sekcji Stomatologii Przemysłowej, wiceprzewodnicząca Sekcji Stomatologii Dziecięcej, przewodnicząca Komisji Oświaty i Profilaktyki przy ZG. Członek Międzynarodowego Tow. Stomatologii Dziecięcej. Uczestniczyła w organizacji V, VI i VII Kongresu Stomatologów Polskich. Członek kolegium redakcyjnego "Czasopisma Stomatologicznego" i "Przeglądu Stomatologii Wieku Rozwojowego". Wiele publikacji w czasopismach polskich i zagranicznych.
Od 1957 prowadziła wykłady, ćwiczenia i egzaminy dyplomowe dla studentów Oddziału Stomatologicznego ze stomatologii zachowawczej i dziecięcej. (1973-1982) była wykładowcą podstaw nauk stomatologicznych na Oddz. Elektronicznej Aparatury Medycznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Pod jej kierunkiem 61 lekarzy otrzymało specjalizacje I i II st. Była promotorem 17 przewodów doktorskich oraz recenzentem 23 rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, 2 prac magisterskich z Oddz. Elektronicznej Aparatury Medycznej Politechniki Śląskiej. Członek komisji Rady Wydz. Lekarskiego ŚAM, oceniającej dorobek na stopień doktora hab. i na stanowisko prof. nadzw., autorka wniosków o tytuł prof., członek wielu komisji senackich. Przewodniczyła komisji egzaminacyjnej na II st. specj. z zakresu stomatologii zachowawczej i dziecięcej, od 1971 prodziekan Wydz. Lekarskiego, rzecznik dyscyplinarny dla nauczycieli akademickich (1984-1987). Przewodniczyła rektorskiej komisji stomatologicznej (1987-1996). Odznaczona Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim OOP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, tytułem honorowym "Zasłużony Nauczyciel PRL", Orderem Honorowym "Laur 50-lecia ŚAM".
Zamężna ze Zbigniewem Gachowskim, lekarzem ginekologiem, dr n. med. Ma syna Marka - architekta. Spoczęła na Centralnym Cmentarzu w Gliwicach przy ul. Kozielskiej.
http://dokument.sum.edu.pl/biogramy.asp#1

Prof. dr hab. nauk med. Maria Danuta Barańska-Gachowska, stomatolog. Zdjęcie ze strony Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Barański Stanisław Ludwik, prof dr hab. medycyny lotniczej, gen. brygady. Ur. się 28 sierpnia 1927 r. w Rubieżycach, woj. nowogródzkim. Ukończył studia na Akademii Medycznej w Warszawie (1952). Pracownik naukowy Zakładu Histologii AM (1952-59) oraz od 1952 Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej. Dr medycyny (1961), dr hab (1967), prof. nadzw. (1972), prof. zwycz. (1977). W latach 1960-70 zastępca komendanta WIML do spraw naukowych, od 1970 komendant. Członek wielu towarzystw krajowych i zagranicznych: Od 1960 Polskiego Tow. Fizjologicznego i (1975-77), przewodniczący Oddziału Warszawskiego, od 1968 Polskiego Towarzystwa Astronautycznego, a od 1972 prezes Zarządu Głównego. Od 1965 członek Międzynarodowej Akademii Medycyny Lotniczej i jej wiceprezydent (1968-70). Od 1970 członek Korespondent Międzynarodowej Akademii Astronautycznej i od 1971 członek Komitetu Badania Przestrzeni Kosmicznej w Paryżu.
W 1974 Nagroda Państwowa II st. i w 1977 Nagroda I st. resortu Ministerstwa Obrony Narodowej a w 1978 Nagroda Sekretarza naukowego PAN.
Odznaczenia: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, KLrzyż Partyzancki, Medal Komisji Edukacji Narodowej. Najważniejsze publikacje: Cytofizjologia (1970), Funkcje ustroju a czynniki lotu kosmicznego (1974), Biologiczne efekty mikrofal (1976), Medycyna lotnicza i kosmiczna (1978). Żonaty, jedno dziecko.

[Becela L. i zesp. (red.): Kto jest kim w Polsce 1984. Informator biograficzny. Edycja 1, W-wa 1984]

Barański Roman (1914 – 1986), docent inż. elektryk wysokich napięć i elektropneumatyki. Ur. się w Będzinie, s. Norberta i Jadwigi ze Śliwińskich. Matura w Sosnowcu, studia na Politechnice Warszawskiej (1932-39). Praca zawodowa w Fabryce Aparatów Elektrycznych Kazimierza Szpotańskiego na warszawskim Grochowie. W 1945 r. został delegowany do Katowic z grupą operacyjną jako doradca dyr. Stowarzyszenia Dozoru Kotłów. (1951-56) wykładowca na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach i pracownik Oddziału Instytutu Energetyki w Katowicach – (1955) tytuł docenta. (1956 – 72) docent na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej. W 1963 organizator pracowni techniki sterowania, przekształconej w katedrę, której został kierownikiem. 1966-68 prodziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej. (1952-72) promotor doktorów i recenzent prac doktorskich, kierował ponad 50 pracami magisterskimi. Działalność naukowo-dydaktyczną łączył z pracą konsultanta w Polskim Komitecie Normalizacyjnym, Instytucie Energetyki i w Centrum Naukowym Kolejnictwa. Współpracował z przemysłem, m.in. z jego inicjatywy i pod jego nadzorem w Łódzkich Zakładach Radiowych podjęto produkcję półprzewodnikowych elementów cyfrowych. Był autorem licznych artykułów i publikacji w prasie technicznej, kilku norm polskich i recenzentem książek.. Wieloletni członek rady programowej Przeglądu Elektrotechnicznego. W 1964 nagroda Państwowa Zespołowa I st .za prace związane z rozwojem styczników. Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Honorowe, Odznaczenia Honorowe NOT i SEP. Zmarł w Warszawie i został pochowany w części katolickiej Cmentarza Prawosławnego na Woli. W małżeństwie z Martą ze Zdrojewskich, I voto Skorko, dzieci nie pozostawił.

[]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Bara%C5%84ski

Reżyser Andrzej Barański (fot. Kino na Granicy)
Pozdrawiam