Plater-Broel-Skassa Maria Janina (numer obozowy 7911) urodziła się 18 grudnia 1913 r. w Warszawie. Farmaceutka. Przed wojną nie pracowała w harcerstwie. Przed wojną ukończyła liceum przemysłowo-techniczne i została przyjęta na Politechnikę w Warszawie. We wrześnie 1939 roku została ewakuowana wraz z wojskiem i personelem szpitala wojskowego w Brześciu Litewskim na Węgry. Jej rozwiedziony z matką ojciec hrabia Antoni Broel Plater , właściciel lub dzierżawca Uładówki pod Kobryniem na Kresach, wywieziony został w 1940 r. przez sowietów na Sybir, gdzie zmarł 1946/47 r. W sierpniu 1940 roku powróciła do Polski, gdzie działała jako kurierka AK. Aresztowana wraz z bratem Marianem Mieczysławem (brat podróżował z siostrą przypadkowo i mimo to został aresztowany i zesłany do Oświęcimia, gdzie zginął 28 lutego 1942 roku)12 czerwca 1941 roku w Terespolu nad Bugiem, za udział w AK. Przeszła dotkliwe badania w miejscowym gestapo. 13 czerwca 1941 roku przewieziona do więzienia w Białej Podlaskiej, a 28 lipca 1941 na Zamek Lubelski. Do obozu w Ravensbrück przybyła 23 września 1941 roku z lubelskiego transportu (Sondertransport-transport więźniów z wyrokami kary śmierci), gdzie przebywała do wyzwolenia. W obozie pracowała przy budowie dróg. Poddawana była eksperymentom pseudomedycznym. Zoperowana 23 listopada 1942 roku-zakażenie zgorzelą gazową. Celem eksperymentów było zbadanie skuteczności preparatów sulfonamidowych (Cibazol) w leczeniu tego typu gangreny-typowe zakażenie ran żołnierzy w okopach. W marcu 1943 roku zaprotestowała w komendanturze obozu, przeciw tym eksperymentom, co było aktem wyjątkowej odwagi. W lutym 1945 razem z innymi ofiarami eksperymentów groziła jej śmierć . Dla zatarcia śladów przyszyła sobie do pasiaka numer innej , akurat zmarłej więźniarki, i zmieniła swoją tożsamość. Należała do harcerskiej drużyny konspiracyjnej "Mury". Obóz opuściła 28 kwietnia 1945 roku. W dniu 26 maja 1945 roku przybyła pociągiem towarowym do Warszawy. Wraz z Jadwigą Dzido, Marią Kuśmierczuk i Władysławą Karolewską zeznawała w procesie lekarzy hitlerowskich w Procesie Norymberskim w grudnia 1946 roku. Po powrocie do kraju pracowała w PCK, potem w Instytucie Leków (do 1973 r.). W 1958 roku wyszła za mąż. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim OOP i Złotym Krzyżem Zasługi. Rana na operowanej nodze nigdy się nie zagoiła. Zmarła w Warszawie 21 lutego 2005 roku.
