Zboiński Ignacy Antoni (ok. 1715-1796)

Ignacy Antoni Zboiński h. Ogończyk z Ossówki na Kikole. Urodził się ok. 1715 r. syn Franciszkai Agnieszki Karnkowskiej Marszałek trybunału koronnego w 1760 r., kasztelan dobrzyński w 1754 r. (ten . tytuł wątpliwy, bo nie ma go w spisie senatorów z tym tytułem. Zapewne Kosiński pomylił go z drugim Ignacym, chorążym dobrzyńskim, zmarłym w 1775 r.). Dnia 9.1.1745 król wystawił przywilej na lokację miasta w Kikole, a także na organizowanie cotygodniowego targu w niedzielę oraz prawa do 4 jarmarków 28.1 (św. Tomasza), 23.4 (św. Wojciecha), 25.7 (św. Jakuba) i 21.9 (św. Mateusza). Formowanie miasta trwało długo. W dniu 7.12.1756 r. dostaje nominację na kasztelana płockiego z której rezygnuje w 1777 r. Mianowany wojewodą płockim 11.4.1791 r. Jest nim aż do upadku Rzp. Od roku 1761 starosta mszański, od 1771 r. starosta lipnowski. Prowadzi nadal akcję o scalenie Kikoła, co znajduje oddźwięk w laudach sejmików ziemi dobrzyńskiej w latach 1761, 1764, 1766, 1767, 1763. W 1791 Ignacy wydaje dokument określający prawa i obowiązki mieszkańców. Podobnych dokumentów musiało być więcej. W rezultacie tych starań Ignacy Zboiński łączy Kikół w swych rękach Cały obszar to 15 591 mórg (prawie 8000 ha). Prócz Kikoła posiadał wsie: Grodzień, Boguchwała, Buchowo, Nowogrolo, Konyczewo, Ciełuchowo, Kołatek, Gołuchowo, Walencin, Konatopie, Radziochy, Bógzapłać, Franciszkowo, Lubin, Lubinek, Bieca, Wydmuchowo, Wilno, młyn Nietrzeba, Xawery, Szczechanowo, Krotki Wielkie, Wólka Janowo. Oprócz tych majętności posiada o starostwa: lipnowskie, które składało się z miasta Lipna, nad rzeką Mień, i wsie: Lissowo, Kobratowo, Pniewite, Krosin, Drzonowo, Malenkowo i folwarki: Firlusz, Sturczwan, Bocień, Sorokopase oraz Mszańskie położone w woj. krakowskim, złożone z wsi: Mszana Dolna i folwarki: Słonka, Glizno i Mieścisko.
W sumie w administracji Ignacego było koło 15 000 ha, a więc magnacka fortuna. W latach od 1789 do 1791 r. Ignacy buduje pałac w Kikole.
Ignacy fundował budowę prezbiterium i remont w.w. kościoła oo Bernardynów w Skępem a także odbudowę kościoła filialnego w Grodziniu. Trzeba zaznaczyć że fundowanie kościołów, wraz ze stałym uposażeniem, wiązało się nie tylko z dobroczynnością religijną, lecz było fundowaniem instytucji (Kościoła) zajmującej się sprawami społecznymi takimi jak opieka nad chorymi, bezdomnymi, edukacja wiejska itp. W ten sposób właściciel terenu dbał o ludzi będących pod jego opieką. Troska o społeczeństwo była więc jednocześnie przewidującą inwestycją w jakość życia swoich dzierżawców i - po dzisiejszemu - pracowników.
Ignacy dobrze pilnował swoich interesów i nie bardzo angażował się w sprawy społeczne. W 84 latach życia był 11 lat kasztelanem płockim, 5 lat wojewodą. Posłem na sejm nigdy. Jeśli posłuje, to do prymasa (1749 r.). Natomiast raz jeden zaakcentował swoje polityczno credo podpisując razem z Michałem hr. Podoskim, kasztelanem i starostą rypińskim, dnia 25.5.1767 r., akt zawiązujący konfederację (w Lipnie, przy konfederacji radomskiej, a właściwie jej poprzedniczki konfederacji toruńskiej) "przy gwarancji i protekcji najjaśniejszej Imperatorowej, przeciw tym co Liberum Veto znieść chcą"
Ignacy został pochowany w Skępem. W kościele tym znajduje się epitafium jego i jego żony. Jego sumptem zbudowana była jedna z kaplic i odnowiony kościół.
Z żony Salomei "Fundament" Karśnickiej, urodzonej w 1720 r., zmarłej w 1772 r., h Jastrzębiec, podkomorzanki wieluńskiej, pochowanej w Skępem, ma dwóch synów: Franciszka Ksawerego i Jana Nepomucena oraz, prawdopodobnie córki: Marię, żonę Bartłomieja Krajewskiego, podczaszego płockiego, Józefę, żonę Antoniego Biesiekierskiego (w genealogii Biesiekierskich według Źychlińskiego jej nie ma), i na pewno Anielę, pierwszą żonę Antoniego Biesiekierskiego h. Pomian, kasztelana kowalskiego. Według Żychlińskiego Antoni Biesiekierski drugi raz był żonaty z Anną Dąbską, Mino wątpliwości w tablicy genealogicznej uwzględniam wszystkie trzy córki Ignacego. Kossakowski podaje jeszcze syna Konstantego.

Bibliografia

Zboiński A.B. Rodowód...