Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstańcy styczniowi

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 44

Strona z 2 Następna >

Feliks Joachim Stanisław Bieńkowski

ur. r. 1888 w Radomiu. Inżynier Zarządu komunik. lądów, i wodn. w Warszawie. Służył jako podpor. jazdy w oddz. inżyn. wojew. krakowsk.. następnie w jeździe oddziału Brzezińskiego, wreszcie w jeździe ruskiej Różyckiego. Walczył pod Pieskową skałą. Glanowem i Imbramowicami. Po powstaniu inżynier Wydziału kraj. we Lwowie.

Kapitan kosynierów w partii Kurowskiego. Adiutant Cybulskiego. Powstańca tegoż nazwiska i imienia wymienia Aleksander Nowolecki w Pamiątce dla rodzin polskich. Miał on być szefem sztabu oddziału Aleksandra Zdanowicza i Leona Frankowskiego. Być może, iż po ich porażce przeszedł do oddziału Kurowskiego; miał później walczyć jeszcze pod Imbramowicami w partii Krukowieckiego. Zmarł w grudniu 1863

Bronisław Brzeski

ur. r. 1848 w Łączkach brzeskich, jako słuchacz 1-go roku praw, służył w oddz braci Habichtów i walczył pod Pieskową skałą, Imbramowicami i Glanowem. Po powst. ukończył studya, złożył doktorat i objął posadę notaryusza w Tarnowie.

Jacenty Cembszyński

górnik, ur. w Krakowie w r. 1842, był czynny w organizac., następnie służył jako szeregów, i podoficer saperów w oddz. Miniewskiego i Krukowieckiego i walczył pod i Imbramowicami. Ranny był pod 3 krotnie, od cięć pałasza, pod Imbranowicami w lewą nogę od kuli i przejechany przez furgony.

Zygmunt Chmieleński

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: 30.05.1863, ( 6.07.1863, 28.07.1863, 9.07.1863, 28.07.1863, 14.08.1863, ( 15.08.1863), ( 15.08.1863), 18.08.1863, sandomierskie: 3.09.1863, krakowskie: 22.09.1863, 23.09.1863, 24.09.1863, 30.09.1863, 9.10.1863, 20.10.1863, 21.10.1863, (sandomierskie: 29.10.1863), krakowskie: ( 4.11.1863), 4.11.1863, 5.11.1863, sandomierskie: 23.11.1863, krakowskie: ( 24.11.1863), sandomierskie: 25.11.1863, 28.11.1863, krakowskie: 4.12.1863, 5.12.1863, ( 9.12.1863), sandomierskie: ( 15.12.1863), 16.12.1863 (dostał się do niewoli), ( 21.02.1864)

Poszedł do powstania, mając zaledwie lat 16. Nic dziwnego, te z początku przyjąć go nie chciano. Przezwycięża te trudności, przechodzi granicę z oddziałem Krukowieckiego i bije się pod Imbramowicami. Po rozbiciu oddziału wraca do Galicji. Aresztowany przez Austriaków, ucieka w przebraniu kobiecym. Zaciąga się do nowego oddziału i dąży na punkt zborny. Aresztowany ponownie, ucieka. Zaciąga się po raz trzeci - do oddziału Rębajły. Próbuje przejść granicę. Udaje mu się to dopiero za piątym razem Po parotygodniowym pobycie w partii powstańczej, w pierwszej bitwie pod Jeziorkiem. ranny, po bohaterskim oporze dostaje się do niewoli. Zaiste, nie tylko, jak pisze "żywość, jaką wonczas odznaczałem się i zapał" sprawiły, że szesnastoletni chłopak tak wytrwale pełnił swoją powinność powstańczą. Sprawiła to również prawdziwie góralska zaciętość i gorąca miłość Ojczyzny. Dalsze koleje Jana Ciszka w niewoli rosyjskiej były zwykle: Sąd wojenny, wędrówka od więzienia do więzienia, dom poprawy - głód, upokorzenia, roboty przymusowe. W r 1867 wrócił szczęśliwie do domu. Dalsze jego życie i zasługi znane są dobrze na Podhalu.

Teodor Cybulski

właściciel dóbr. Urodzony w 1841 roku w Niezwojowicach. Walczył pod dowództwem Krukowskiego w bitwie pod Glanowem. Ranny trzykrotnie. Po krótkim pobycie w szpitalu klasztornym w Glanowie, gdzie się leczył, uciekł w przebraniu kobiecem do Galicji.

Józef Czajkowski

Ślusarz z Krakowa. Powstaniec lat 22-24, poległ w bitwie pod Glanowem lub Imbramowicami. Pochowany grób zbiorowy - Imbramowice.

urodzony 2 Sierpnia 1839 r. w Krakowie, akademik, następnie oficer oddziału strzelców, ranny ciężko w bitwie pod Imbramowicami 15 Sierpnia 1863 roku, napadnięty w drodze przez nieprzyjaciela, porąbany został, jak podają, w Glanowie.

Józef Kajetan Etgens

słuchacz wydziału medycznego na wszechnicy Jagiellońskiej, pod Imbramowicami dnia 15. sierpnia 1863. raniony ciężko i złożony na furgony, gdy oddział (Krukowieckiego) naciskany przez nieprzyjaciela począł ustąpować, a wozy zostały pozostawione na los Opatrzności, dopadnięty przez Moskali i rozsiekany na sztuki.

Ignacy Gajkowski

ślusarz, służył jako szereg, w strzelcach pod Krukowieckim (pod Skałą, Glanowem i Imbramowicami), pod , (pod Opatowem i Sandomierzem). Tutaj wzięty do niewoli, osądzony w Włodzimierzu na 3 lata do rot areszt, do Charkowa, powrócił do kraju w r. 1867. Ranny był w kark kulą pod Glanowem. sówką, Batorzem, Chełmem, Krasnostawem, Piaskami i w wielu innych potyczkach. Wzięty do niewoli, został wywieziony na Sybir. Był ranny w głowę lancą, w ramię pałaszem a w lewą nogę kulą. Po powrocie do kraju prywatny oficjalista.

Wojciech Górecki

rolnik. Urodzony w Paczółtowicach, powiatu Chrzanowskiego. Walczył pod dowództwem Krukowieckiego w bitwach pod Glanowem, Pieskową Skałą, Imbramowicami i Białą.

(Popi) Zginął pod Imbramowicami.

Piotr Grzymalski

ur. w Siedlcach r. 1847, uczeń, służył jako dziesiętnik w oddz. , Romockiego, Denisiewicza, Mossakowskiego i Krukowieckiego. Walczył pod , Wielką wsią, Szycami, Skałą, Glanowem i Imbramowicami. Ranny był pod Imbramowicami. Po powst. inżyn. kolei Karola Ludwika.

(Abich), uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Pieskowa Skała 15.08.1863, Imbramowice 15.08.1863, (Glanów 15.08.1863), Biała 18.08.1863

(Abich), uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Pieskowa Skała 15.08.1863, Imbramowice 15.08.1863, Biała 18.08.1863, sandomierskie: Jeziorko 29.10.1863 dostał się do niewoli

Adolf Kamienobrodzki

ur. r. 1844 w Tarnowie, słuch, techn., służył jako szereg, w oddz. Krukowieckiego. Walczył pod Glanowem i Imbramowicami, gdzie został ranny. Po powstaniu budowniczy.

Służący z Miechowa. Powstaniec ok. 20 lat. poległ w bitwie pod Glanowem lub Imbramowicami. Pochowany grób zbiorowy - Imbramowice.

Feliks Kołdrasiński

vel Kołdrzanowski uczeń Akademii Medycznej z Warszawy, służył w oddziale Brzezińskiego, poległ w bitwie pod Imbramowicami dnia 15 Sierpnia 1863 r.

Kazimierz Koszutski

Kazimierz Koszutski h. Leszczyc. Ur. 1839 Tczyca. Syn. Hipolita i Marianny Mayzel. W 1863 naczelnik powstańczej policji w Krakowie. Właściciel dóbr Imbramowice. W 1868 ożenił się z Bronisławą Mazaraki. Miał kilkoro dzieci. Jego syn - również Kazimierz był burmistrzem kilku miast m.in Kalisza, Siedlec, Mławy. Dzieci: Stanisław Hipolit, Bronisław Romualda, Kazimierz Karol (wspomniany wyżej), Helena TeodoraMarianna Klara, Stefan, Jadwiga

Aleksander Krukowiecki

pseud. Brzeziński, Żubr (1825 - 1896) - syn Jana, generała polskiego. Zaangażowany w ruchu przedpowstańczym w stronnictwie białych. Po wybuchu powstania zorganizował własnym kosztem oddział, podległy zgrupowaniu Aleksandra Taniewskiego, którym dowodzili bracia Habichowie. Oddział ten w sierpniu 1863 stoczył dwie bitwy pod Imbramowicami i Glanowem (obrona dworu). Po powrocie do Galicji Krukowiecki walczył jeszcze pod rozkazami Walerego Wróblewskiego. Ostatnią wyprawę podjął w styczniu 1864 z oddziałem kpt. Edwarda Rylskiego. Po powstaniu działacz polityczny, właściciel ziemski, poseł na sejm galicyjski. Zmarł w Aksmanicach w lipcu

Aleksander Krukowiecki

hr. (Brzeziński, Żubr), uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: (Obiechów 14.08.1863), Pieskowa Skała 15.08.1863, Glanów 15.08.1863, (Wąsów 15.08.1863)., (Imbramowice 15.08.1863), (Biała 18.08.1863), podlaskie: Ossowa 31.12.1863, lubelskie: Mała Bukowa 31.12.1863, Stawce 25.01.1864 ranny

szeregowiec, zginął pod Imbramowicami 1863roku.

Walenty Łysakowski

Powstaniec wpisany w akt zgonu 42 powstańców, którzy polegli w bitwie lub

Walenty Łysakowski

Ur. ok. 1842 w Krakowie lub w Bejscach (tak jest w akcie ślubu ale brak aktu urodzenia w tej parafii). Zm. 11.8.1906. Syn Nikodema i Marianny Tomaszewskiej. (rodzeństwo: Michał Wincenty, Wojciech, Ignacy Franciszek Wincenty, Jan, Anna Salomea, Aniela, Marianna Apolonia Weronika Służył w oddziale pod kapitanem Gniewoszem i brał udział w bitwie pod Miechowem. Następnie pod Krukowieckim, walczył w bitwie pod Glanowem lub Imbramowicami (dwie sąsiednie bitwy tego samego rozdzielonego oddziału). Zanotowany błędnie na akcie zgonu 42 poległych powstańców. Został aresztowany i siedział w więzieniu w Radomiu. Po powstaniu prowadził piekarnię przy ul. Długiej w Krakowie. W 1867 ożeniony w Krakowie z Felicją Benowską (Feliksą Beniowska). Od 1893 członek lwowskiego Towarzystwa Weteranów. Zmarł w 8.1906, został pochowany na Rakowicach w pasie I wraz ze swoją żoną zm. 1919

38 nieznanych powstańców oraz opisani osobno. Walenty Łysakowski (rzekomo) Józef Czajkowski, Wiktoryn ?? i ?? Kisiel

Wiktoryn nieznany

Powstaniec, poległ w bitwie pod Glanowem lub Imbramowicami. Pochowany grób zbiorowy - Imbramowice.

Stanisław Novak

Ród Novaków wywodzi się ze nobilitowanej szlachty węgierskiej, którzy osiedlili się z końcem XVIII w. na terenie Galicji, w rejonie Kolbuszowej. W powstaniu listopadowym Stanisław Novak jest ochotnikiem, walczy w 5 Pułku Ułanów. Na polu walki zaprzyjaźnił się z Leonem Rutkowskim, z którym los ich później połączył, po wspólną mogiłę. Po upadku powstania został dzierżawcą majątku Glanów w pow. Olkuskim. Gdy podczas rzezi galicjskiej w 1846 r. został zamordowany w tarnowskiem jego brat Jerzy, przygarnął bratanka Konstantego, nieomal go usynowił. Po roku 1856 dzierżawę Glanowa przejął Leon Rutkowski. Zaś Stanisław zostaje zarządcą majątku Pieskowa Skała. Rodziny Rutkowskich i Novaków zawierają związki rodzinne: córka Leona - Maria, wychodzi za mąż za Konstantego. Gdy nadchodzi czas powstania 1863 roku, Stanisław wpółdziała z organizacją narodową. Zaopatruje oddziały w żywność, pomaga w transportach broni, udziela powstańcom schronienia przed bitwą 4.III.1863 i 14.VIII.1863. Oddział Krukowieckiego, po przejściu granicy, właśnie do niego dociera (wg. planu przygotowanego przez Konstantego, bratanka Stanisława Novaka), znajduje posiłek i wyrusza dalej do Glanowa. Niedługo po powstaniu, w roku 1867 zmarł. Spoczął na cmentarzu w Imbramowicach we wspólnej mogile z Leonem Rutkowskim.

Lat 28, oficjalista prywatny z Imbramowic, zbiegł w roku 1863, możliwe że w związku z powstaniem

Franciszek Pareński

wieku lat 21, syn byłego sędziego appelacyjnego przy Trybunale Krakowskim, ukończony technik, autor „Nauka sztucznych ogni 1860 r.a, w skutek ran otrzymanych w bitwie pod Imbramowicami dnia 15go Sierpnia 1863 r. ¿marł dnia 23 Listopada t. r. w Krakowie i tamże pochowany.

Franciszek Pareński

technik akademii krakowskiej, umarł dnia 23. lipca 1863 r. z ran odniesionych pod Imbramowicami.

Walenty Podsiadłowski

krakowianin, umarł w sierpniu 1863 r. z rany odniesionej w bitwie pod Imbramowicami.

Walery Posiadłowski

czy Podsiadłowski, technik z Krakowa, w skutek ran odniesionych w bitwie pod Imbramowicami podług innych pod wsią Wielmożą, zmarł w szpitalu św. Łazarza w Krakowie dnia 12go Września 1863 roku. Pochowany na cmentarzu miejscowym d. 14 t. m. i r. (Kron. Nr. 33).

ur. r. 1838 w Czernichowie, ślusarz, przerabiał broń dla oddz. w warstatach na Prądniku czerwonym. Następnie służył w oddz. Krukowieckiego i Rębajły. Ranny pod Imbramowicami.

ślusarz. Urodzony w 1838 roku w Czernichowie. Czynny w organizacji powstańczej. Walczył pod dowództwem Krukowieckiego i Rębajły. Uczestniczył w bitwie pod Imbramowicami, gdzie został ranny. Więziony w twierdzy Wiśnicz przez rok.

Urodzony Wysocice, syn Walentego i Marianny Wolnickiej. Żona: Józefa Wolner. Dzierżawca wsi Glanów. Zmarł z ran zadanych przez Rosjan w czasie bitwy 15.8.1863. Pochowany na miejscowym cmentarzu.

Stanisław Skalski

ur. r. 1846 w Borku szlacheckim, uczeń, służył jako szereg, podoficer, w końcu porucznik w oddz. Langiewicza (pod Chrobrzą i Grochowiskami) i Krukowieckiego (pod Pieskową skałą. Glanowem, Imbramowicami). Ranny pod Imbramowicami w prawą nogę. Po powst. właściciel dóbr ziemsk.

Wojciech Skoczek

ur. r. 1849 w Modnicy Dużej, murarz, służył jako szereg, strzelców w oddz Krukowieckiego. pod kapit. Sroczyńskim i walczył pod Szycami, w Pieskowej skale i pod Imbramowicami. Ranny kulą w prawą goleń

Ignacy Sułkowski

ur. w Krowodrzy r. 1834, rolnik, służył jako szereg, w kawał Krukowieckiego. Walczył w Pieskowej skale, pod Imbramowicami i Glanowem. Wzięty do niewoli, skazany do rot areszt, w Omsku, następnie odesłańy do Tobolska, powrócił do kraju r. 1868. Po powrocie cieśla,

Kazimierz Wasilewski

włościanin, zginął pod Imbramowicami.

Strona z 2 Następna >