Franciszek Nwrocki - ur. 11 września 1817 roku w Konarzewie k. Krotoszyna. Był synem Kazimierza i Teresy z Sadowskich h. Lubicz. Uczestnik dwóch Powstań Narodowych. Zmarł 27 sierpnia 1904 roku w Konarzewie.
Sierż. Franciszek Nawrocki w czasie powstań używał nazwiska: Jakub Nawrot. Jako syn Kazimierza Nawrockiego (ur. w 1778 roku w Konarzewie - do 1794 roku Kazimierz nosił nazwisko Nawrot). Przebywał na dworze w Konarzewie razem z trojgiem rodzeństwa : Janem Nepomucenem, Józefą oraz Mikołajem (najstarsza, Katarzyna zmarła zaraz po narodzinach w 1811 roku). Ojciec Kazimierz brał udział w Powstaniu Listopadowym 1830-1831 w oddziale płk. Ludwika Oborskiego (2 Pułk Liniowy). Po klęsce powstania zmuszony został przez zaborców do banicji. Franciszek ukrywany był - po banicji ojca Kazimierza do Francji - w Konarzewie k. Krotoszyna - pod zmienionym nazwiskiem Jakub Nawrot, którego później używał także w powstaniach. Około 1836 roku wcielony siłą na kilka lat do armii pruskiej. W 1843 roku wziął ślub z Jadwiga Bielawną córką Maksymiliana. W latach 1847-1848 i 1862-1863 Franciszek organizował oddziały powstańcze kosynierów w rejonie Baszkowa, Salni i Konarzewa, najpierw w czasie Wiosny Ludów - w Powstaniu Poznańskim 1848, a potem w Powstaniu Styczniowym 1863 roku, gdzie służył początkowo w nowo powstających małych oddziałach płk. Edmunda Taczanowskiego, a po wyleczeniu z ran i przedostaniu się w okolice Kielc, był jednym z wielu żołnierzy dyktatora powstańczego gen. Mariana Langiewicza, urodzonego także w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki walczył do 18 czerwca 1863 roku, brał udział niemal we wszystkich potyczkach tego okresu - także pod różnymi dowódcami (Langiewicz, Czachowski, Taczanowski...). Następnie, podejrzewany o działalność powstańczą, ponownie wcielony siłą do armii pruskiej, z którą walczył w wojnach 1864, 1866 i 1871 roku, a następnie przedostał się do Francji. W Paryżu (1871) spotkał umierającego ojca Kazimierza. Pół roku później powrócił do rodzinnego Konarzewa k. Krotoszyna. Zmarł w 1904 roku, zastawiając drogę żandarmowi pruskiemu... wchodzącemu do jego chaty w celu zarekwirowania pamiątek powstańczych. Miał 10 dzieci (w tym Jana Kantego i Michała Nawrockich).
Ważniejsze wydarzenia z życia Franciszka Nawrockiego:
- brał udział w powstaniu poznańskim (oddział Pleszew) 1848 pod dowództwem gen. Ludwika Mierosławskiego - zebrał grupę około 30 kosynierów w rejonie Konarzewa k. Krotoszyna - płk Ludwik Oborski zachęcał go do utworzenia kolejnej grupy powstańczej juz w połowie 1862 roku. - Na przełomie 31 stycznia i pierwszego lutego 1863 roku wraz z 19 kosynierami pod dowództwem kowala Kowalczyka spod Kalisza odbił powóz Naczelnika w lesie na wschód od Kalisza i uwolnił z rąk Moskaliz tą grupą Mariana Langiewicza oraz dziedziców z okolic Krotoszyna m.in. Józefa Majsnerowicza (w pozycji Antoniego Nawrockiego występuje jako Józef Majnerowicz...). Jakub został ranny w rękę i musiał pozostać z oddziałem Taczanowskiego; - niedługo po tym zdobył z tą grupą powstańców magazyny uzbrojenia w pobliżu Pyzdr - walczył jako jeden z zołnierzy Langiewicza (m.in. Małogoszczy), po przeprawie furmanką jako drwal wraz z trzema innymi powstańcami: Tomaszem Gurgielem, niejakim Zabielakiem z Ostrowa Wlkp. i Kowalczykiem - kowalem z Kalisza - po schwytaniu Langiewicza przez Austriaków Jakub Nawrot powrócił - po oddzieleniu około 200 powstańców z oddziału płk. Dionizego Czachowskiego do naczelnika Edmunda Taczanowskiego w okolicy m. Brdów...Potem stoczył walki pod Pyzdrami i Ignacewem - 8 maja 1863 gdzie torował drogę szarży około 10 ułanów, aby wyciągnąć z zagrożenia samego generała Taczanowskiego (nie do końca prawdą jest, że Taczanowski miał reumatyzm - jak podaje kilka źródeł (w tym rosyjski dowódca, gen. Krasnokucki), ponieważ w czasie walk został raniony i ledwo trzymał się konia, na którego wsadził go Jakub Nawrot) wraz z dwoma innymi powstańcami. Jakub zorganizował także powóz i sprowadził lekarza. Pod Kaliszem generał powiedział o Jakubie Nawrocie (Nawrockim):\"należą się słowa podzięki temu prostemu włościaninowi\"; - uratował jednego z ułanów ciężko ranionego w czasie potyczki w lesie; - powrócił w drugiej połowie czerwca 1863r. do Konarzewa k. Krotoszyna, furmanką wypełnioną drewnem - razem z niejakim Bednarzem z Koźmina, po tym jak jego dowódca popełnił samobójstwo, a oddział jego rozproszony został...
źródła: - "Krotoszyńskie opowieści z lat dawnych", A. Nawrocki, Krotoszyn 1967, biblioteka Muzeum Regionalnego im. Hieronima Ławniczaka w Krotoszynie, sygn. 208; - "Dzieje rodzin z południowej Wielkopolski: Nawrocki - Danielak - Domagalski", Krzysztof Nawrocki, wyd. Warszawa 2014; - Relacja Feliksa Nawrockiego 1999 - wnuka Franciszka zm. w 2002 r.; - książka pt. "Potomek Banity", wyd. Krotoszyn 1971 - jest w posiadaniu Muzeum Regionalnego im. Hieronima Ławniczaka w Krotoszynie. W książce tej opisane są przez Antoniego Nawrockiego (regionalista krotoszyński) s. Jana Kantego, obyczaje mieszkańców ziemi krotoszyńskiej w XIX wieku. - "Wspomnienia starego człowieka", Antoni Nawrocki, wyd. Krotoszyn 1968; - Wspomnienia i pamiątki rodzinne prawnuczki Franciszka Nawrockiego Marii Nawrockiej - Olsztyn 2014
Ta strona wymaga zapisu cookies do prawidłowego działania. Aby móc je zapisać na tym urządzeniu, wymagana jest Państwa zgoda. Jeśli nie wyrażą Państwo zgody - wtedy żaden plik cookie nie zostanie zapisany, ale funkcjonalność strony będzie ograniczona, m. in. nie będzie można się zarejestrować, zalogować, pisać komentarzy, nie będzie dostępu do materiałów dostępnych tylko dla zalogowanych. Ponadto informacja ta będzie pojawiać się na każdej stronie, gdyż zapisanie braku zgody na cookies wymagałoby zapisania braku tej zgody w cookies, a na to nie mamy zgody. Szczegóły na stronie Polityka prywatności. Decyzję tę można w przyszłości zmienić na stronie Polityki prywatności.