Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Stankiewicz Mikołaj Władimirowicz
10.04.2009 12:58
Stankiewicz Mikołaj Władimirowicz
Ztankiewicz (Mikołaj Władimirowicz) - rozdział słynnego w historii najnowszej rosyjskiej literatury "kubek Stankiewicza". Urodził się w 1813 g. W s . Udieriewkie, Ostrogożskogo powiatu, Woronieżski guberni, w bogatej ziemiańskiej rodzinie. Skończył kurs na słownym wydziale Moskiewskiego uniwersytetu. Czas jego studienczestwa (1831 - 1834) pokrywa się z przewrotem w wewnętrznym życiu Moskiewskiego uniwersytetu, kiedy z profesorskiej katedry, w miejsca dawnym monotonnym czytaniu starych zeszytów, dało słyszeć się żywe słowo, starające się zaspokoić narożdajuszczymsa potrzebom życia. Wielka zmiana działa się i w moskiewskim studienczestwie: Student z bursza przekształcał się w młodego człowieka, pochłoniętego najwyższymi dążeniami. Dawne patriarchalnyje charaktery, kiedy moskiewscy studenci najbardziej zajmowali się pijaństwem, awanturowaniem, narażać się przechodnich, odchodzi w obwód podań. Zaczyna się wykształcenie wśród moskiewskich studentów ciasno zwartych kółek, chętnych wyjaśnić sobie pytania moralne, filozoficzne, polityczne. Studienczestwo nowego typu zgrupowało się głównie w dwa kubki - Stankiewicza i Hercen . Oba kubkiem, chociaż i ożywiani w kółko żarem wysokich i czystych dążeń, prawie nie mieli między sobą obcowania i częściowo nawet nieprzyjaźnie odnosili się do siebie. Oni byli przedstawicielami dwóch kierunków. Kółko Stankiewicza interesowało się głównie pytaniami oderwanymi - filozofią, estetyką, literaturą - i był obojętny do pytań politycznym i społecznym. Kółko Hercen, oraz dużo zajmujący się filozofią, oddawał swoją uwagę nie tyle literaturze, ile pytaniom społecznego urządzenia. W skład kółka Stankiewicza, początkowo czysto studenckiego, ale kontynuujący żyć w najciaśniejszym duchowym obcowaniu i po tym, jak członkowie jego w 1834 - 1835 r. zostawili uniwersytet, wchodzili: Utalentowany historyk Sergiej Ustrojów , poeci Krasow i Klucznikow, znany z powodu opiekun kaukaskiego okręgu Niewierow , kolor powiadamać kółku przede wszystkim sam Stankiewicz, zatem Konstantyna Aksakow I Bielinskij . Izy nie studentów bardzo bliski był do Stankiewiczu jego ziomek Kolcow , Talent którego Stankiewicz pierwszy ocenił; On że wydał pierwszy zbiór wierszy Kolcowa. Trochę później do kółka najciaśniejszym sposobem przylegają Michaił Bakunin , Lodowisk , Wasyl Botkin I Granowskij . Tym byli ludzie różnych temperamentów i duchowych organizacji, ale wszystkich ich łączył urok niezwykle jasnej, prawdziwe-idealnej osobowości rozdziału kółka. Stankiewicz przedstawia sobą niezwykle rzadki przykład literackiego działacza, nie mającego żadnego znaczenia w charakterze pisarza i tym nie mniej nakładającego swoją pieczęć na cały okres rosyjskiej literatury. Stankiewicz jest autorem bardzo złego quasi-historycznego dramatu ("Skopin-Szujskij"), słabej poprowadzić, dwóch-trzech dziesiątek wierszy drugorzędnego znaczenia i kilku urywków filozoficznego charakteru, wystarczająco interesujących, ale znalezionych tylko po śmierci Stankiewicza w papierach jego i wydrukowanych całości 20 lat po upływie. Bardzo nadzwyczajna jego korespondencja z przyjaciółmi, pełnych błyszczących myśli, celnych określeń i przedstawiająca sobą kronika jego głębokie-szczerego dążenia poznać prawdę; Ale i ta korespondencja była zebrana w jedną całość tylko 20 lat po jego śmierci. Waż ten literacki bagaż, razem z tłumaczeniami i korespondencją, zajął nieduży Tomek (M., 1857; 2-je wyd ., bez korespondencji, M., 1890)i nie w nim źródło pierwszoplanowego znaczenia Stankiewicza. Nie posiadając dużą literacką zdolnością, on był bardzo utalentowaną osobowością po prostu jak człowiek. Obdarzony cienkim estetycznym węchem, gorącą miłością do sztuki, wielkim i jasnym rozumem, zdolnym orientować się w najbardziej oderwanych pytaniach i głęboko wnikać w ich istotę, Stankiewicz dawał otaczającym potężne duchowe impulsy i budził najlepsze siły rozumu i uczucia. Jego żywa, często błyskotliwa rozmowa była niezwykle owocna. Każdemu sporowi on umiał powiadamać wysoki kierunek; Wszystkie drobne i niegodne jakoś sam sobą odpadało w jego obecności. Stankiewicz przedstawiał sobą zadziwiająco harmoniczne połączenie moralnych i umysłowych zalet. W idealizmie Stankiewicza nie było niczego udawanego albo sztucznie uniesionego; Idealizm organicznie przenikał wszystką jego istotę, on mógł łatwo i swobodnie oddychać tylko na góski wysokościach ducha. Ten wysoki duchowy ustrój Stankiewicza i jego kubek wcześniej razem skazałsa w zachwyconym rozumieniu szełlingianstwa, który przyjął w kubku Stankiewicza zabarwienie szybszy od religijnego poglądu, czym suchego schematu, tym więcej, że szełlingowskij pantieizm i sam po sobie więcej zamykał elementów estetycznych, czym czysto filozoficznych. W pytaniach sztuki nastrój Stankiewicza i jego kubek skazałos' w niezwykłe-wysokich żądaniach, przedstawionych do nowoczesnej literatury i nowoczesnego teatru i w wyciekającej stąd nienawiści do wszystkiemu fałszywego i nieprzyzwoitego. Przy niechęci samego Stankiewicza do żurnalnoj i i w ogóle literackiej działalności, w płynącej literaturze wyrazicielem duchowego życia kółka przyszedł nie on, a Bielinskij. Równoległa nauka korespondencji Stankiewicza i pierwszych tomów utworów Bielinskogo, obejmujących 1834 jest 1837 r., pokazuje, że wielkiemu poszukiwaczowi prawdy należy wyjątkowy blask jego natchnionych budów ciała, ale sam utrzymanie nowych idei, w których imię on wystąpił, wcześniej było formułowane Stankiewiczem w listach do przyjaciół i kółkowych rozmowach. W 1837 g. Zaczynające się suchoty i pragnienie przyłożyć się do samego źródła filozoficznej znajomości wezwały odjazd Stankiewicza za granicę. On długo żywał w Berlince, gdzie wstąpił w ciasne obcowanie z duszewno pokochał jego profesorem filozofii, giegieljancem Wierdierom. Do tego czasu w sferę jego uroku dostał się Turgieniew . W 1840 g. 27-letni Stankiewicz umarł w włoskim miasteczku Nowizny. Wczesna śmierć jego wyprodukowała wstrząsające wrażenie na przyjaciół jego, ale razem z tym ona niezwykle harmonijnie dokończyła piękno jego sposobu. "Jednostka ciepła rosie, Ełła a wecu sje que kręcony une rosie - lespace dźun matin", - powiedział francuski poeta o umierającą w kolorze lat dziewczynę. Duchowe piękno Stankiewicza było też swojego rodzaju aromatyczny kwiat, który mógłby i wywietrzeć przy bardziej prozaicznych warunkach, jak wywietrzał późne idealizm innych członków jego kółka. Teraz że, dzięki tragizmowi losu Stankiewicza i ciągłości pozostawionego im wrażenia, imię nim zostało talizmanem dla razem pokolenia 1840-ch r. i stworzyło życzenie zbliżyć się do niego według moralnego piękna. Śr Hercen "Minione i Duma"; Annienkow "Mikołaj Władimirowicz Stankiewicz i jego korespondencja" (Moskwa, 1857); Dobrolubow "Utw." (t.2); A. Stankiewicz "T.N. Granowskij"; Do. Aksakow "Wspomnienia studienczestwa", w "Dniu", 1862, № 33 i 40; Turgieniew "Pierwoje zbiór listów"; Borsuków "Życie i prace Pogodina"; Pypin "Bielinskij"; "Pełny Zbiór Utworów Bielinskogo" jest pod redakcją S.A. Wiengierowa , Uwagi do i i III tt. S . Wiengierow.
http://rulex.ru/01181197.htm
Tłumaczenie: Translator Rosyjsko- Polski
Ztankiewicz (Mikołaj Władimirowicz) - rozdział słynnego w historii najnowszej rosyjskiej literatury "kubek Stankiewicza". Urodził się w 1813 g. W s . Udieriewkie, Ostrogożskogo powiatu, Woronieżski guberni, w bogatej ziemiańskiej rodzinie. Skończył kurs na słownym wydziale Moskiewskiego uniwersytetu. Czas jego studienczestwa (1831 - 1834) pokrywa się z przewrotem w wewnętrznym życiu Moskiewskiego uniwersytetu, kiedy z profesorskiej katedry, w miejsca dawnym monotonnym czytaniu starych zeszytów, dało słyszeć się żywe słowo, starające się zaspokoić narożdajuszczymsa potrzebom życia. Wielka zmiana działa się i w moskiewskim studienczestwie: Student z bursza przekształcał się w młodego człowieka, pochłoniętego najwyższymi dążeniami. Dawne patriarchalnyje charaktery, kiedy moskiewscy studenci najbardziej zajmowali się pijaństwem, awanturowaniem, narażać się przechodnich, odchodzi w obwód podań. Zaczyna się wykształcenie wśród moskiewskich studentów ciasno zwartych kółek, chętnych wyjaśnić sobie pytania moralne, filozoficzne, polityczne. Studienczestwo nowego typu zgrupowało się głównie w dwa kubki - Stankiewicza i Hercen . Oba kubkiem, chociaż i ożywiani w kółko żarem wysokich i czystych dążeń, prawie nie mieli między sobą obcowania i częściowo nawet nieprzyjaźnie odnosili się do siebie. Oni byli przedstawicielami dwóch kierunków. Kółko Stankiewicza interesowało się głównie pytaniami oderwanymi - filozofią, estetyką, literaturą - i był obojętny do pytań politycznym i społecznym. Kółko Hercen, oraz dużo zajmujący się filozofią, oddawał swoją uwagę nie tyle literaturze, ile pytaniom społecznego urządzenia. W skład kółka Stankiewicza, początkowo czysto studenckiego, ale kontynuujący żyć w najciaśniejszym duchowym obcowaniu i po tym, jak członkowie jego w 1834 - 1835 r. zostawili uniwersytet, wchodzili: Utalentowany historyk Sergiej Ustrojów , poeci Krasow i Klucznikow, znany z powodu opiekun kaukaskiego okręgu Niewierow , kolor powiadamać kółku przede wszystkim sam Stankiewicz, zatem Konstantyna Aksakow I Bielinskij . Izy nie studentów bardzo bliski był do Stankiewiczu jego ziomek Kolcow , Talent którego Stankiewicz pierwszy ocenił; On że wydał pierwszy zbiór wierszy Kolcowa. Trochę później do kółka najciaśniejszym sposobem przylegają Michaił Bakunin , Lodowisk , Wasyl Botkin I Granowskij . Tym byli ludzie różnych temperamentów i duchowych organizacji, ale wszystkich ich łączył urok niezwykle jasnej, prawdziwe-idealnej osobowości rozdziału kółka. Stankiewicz przedstawia sobą niezwykle rzadki przykład literackiego działacza, nie mającego żadnego znaczenia w charakterze pisarza i tym nie mniej nakładającego swoją pieczęć na cały okres rosyjskiej literatury. Stankiewicz jest autorem bardzo złego quasi-historycznego dramatu ("Skopin-Szujskij"), słabej poprowadzić, dwóch-trzech dziesiątek wierszy drugorzędnego znaczenia i kilku urywków filozoficznego charakteru, wystarczająco interesujących, ale znalezionych tylko po śmierci Stankiewicza w papierach jego i wydrukowanych całości 20 lat po upływie. Bardzo nadzwyczajna jego korespondencja z przyjaciółmi, pełnych błyszczących myśli, celnych określeń i przedstawiająca sobą kronika jego głębokie-szczerego dążenia poznać prawdę; Ale i ta korespondencja była zebrana w jedną całość tylko 20 lat po jego śmierci. Waż ten literacki bagaż, razem z tłumaczeniami i korespondencją, zajął nieduży Tomek (M., 1857; 2-je wyd ., bez korespondencji, M., 1890)i nie w nim źródło pierwszoplanowego znaczenia Stankiewicza. Nie posiadając dużą literacką zdolnością, on był bardzo utalentowaną osobowością po prostu jak człowiek. Obdarzony cienkim estetycznym węchem, gorącą miłością do sztuki, wielkim i jasnym rozumem, zdolnym orientować się w najbardziej oderwanych pytaniach i głęboko wnikać w ich istotę, Stankiewicz dawał otaczającym potężne duchowe impulsy i budził najlepsze siły rozumu i uczucia. Jego żywa, często błyskotliwa rozmowa była niezwykle owocna. Każdemu sporowi on umiał powiadamać wysoki kierunek; Wszystkie drobne i niegodne jakoś sam sobą odpadało w jego obecności. Stankiewicz przedstawiał sobą zadziwiająco harmoniczne połączenie moralnych i umysłowych zalet. W idealizmie Stankiewicza nie było niczego udawanego albo sztucznie uniesionego; Idealizm organicznie przenikał wszystką jego istotę, on mógł łatwo i swobodnie oddychać tylko na góski wysokościach ducha. Ten wysoki duchowy ustrój Stankiewicza i jego kubek wcześniej razem skazałsa w zachwyconym rozumieniu szełlingianstwa, który przyjął w kubku Stankiewicza zabarwienie szybszy od religijnego poglądu, czym suchego schematu, tym więcej, że szełlingowskij pantieizm i sam po sobie więcej zamykał elementów estetycznych, czym czysto filozoficznych. W pytaniach sztuki nastrój Stankiewicza i jego kubek skazałos' w niezwykłe-wysokich żądaniach, przedstawionych do nowoczesnej literatury i nowoczesnego teatru i w wyciekającej stąd nienawiści do wszystkiemu fałszywego i nieprzyzwoitego. Przy niechęci samego Stankiewicza do żurnalnoj i i w ogóle literackiej działalności, w płynącej literaturze wyrazicielem duchowego życia kółka przyszedł nie on, a Bielinskij. Równoległa nauka korespondencji Stankiewicza i pierwszych tomów utworów Bielinskogo, obejmujących 1834 jest 1837 r., pokazuje, że wielkiemu poszukiwaczowi prawdy należy wyjątkowy blask jego natchnionych budów ciała, ale sam utrzymanie nowych idei, w których imię on wystąpił, wcześniej było formułowane Stankiewiczem w listach do przyjaciół i kółkowych rozmowach. W 1837 g. Zaczynające się suchoty i pragnienie przyłożyć się do samego źródła filozoficznej znajomości wezwały odjazd Stankiewicza za granicę. On długo żywał w Berlince, gdzie wstąpił w ciasne obcowanie z duszewno pokochał jego profesorem filozofii, giegieljancem Wierdierom. Do tego czasu w sferę jego uroku dostał się Turgieniew . W 1840 g. 27-letni Stankiewicz umarł w włoskim miasteczku Nowizny. Wczesna śmierć jego wyprodukowała wstrząsające wrażenie na przyjaciół jego, ale razem z tym ona niezwykle harmonijnie dokończyła piękno jego sposobu. "Jednostka ciepła rosie, Ełła a wecu sje que kręcony une rosie - lespace dźun matin", - powiedział francuski poeta o umierającą w kolorze lat dziewczynę. Duchowe piękno Stankiewicza było też swojego rodzaju aromatyczny kwiat, który mógłby i wywietrzeć przy bardziej prozaicznych warunkach, jak wywietrzał późne idealizm innych członków jego kółka. Teraz że, dzięki tragizmowi losu Stankiewicza i ciągłości pozostawionego im wrażenia, imię nim zostało talizmanem dla razem pokolenia 1840-ch r. i stworzyło życzenie zbliżyć się do niego według moralnego piękna. Śr Hercen "Minione i Duma"; Annienkow "Mikołaj Władimirowicz Stankiewicz i jego korespondencja" (Moskwa, 1857); Dobrolubow "Utw." (t.2); A. Stankiewicz "T.N. Granowskij"; Do. Aksakow "Wspomnienia studienczestwa", w "Dniu", 1862, № 33 i 40; Turgieniew "Pierwoje zbiór listów"; Borsuków "Życie i prace Pogodina"; Pypin "Bielinskij"; "Pełny Zbiór Utworów Bielinskogo" jest pod redakcją S.A. Wiengierowa , Uwagi do i i III tt. S . Wiengierow.
http://rulex.ru/01181197.htm
Tłumaczenie: Translator Rosyjsko- Polski