Historia I

Opowiadanie z książki z serii "Z kuferka prababci" - cz. IV
Rok wydania 2020
Autorami są dzieci ze szkół rejonu Solecznik na Litwie
Wydanie sfinansowane przez Fundację "Orlen"

Z kuferka prababci - o projekcie i spis wszystkich numerów.

Historia I

Autor: Darja Srockaja

Moja prababcia mieszka we wsi Kamionka (w jęz. lit. Akmenynė). Nazwa wsi pochodzi od rzeczki Akmena, która płynie przez wieś. Prababcia opowiedziała mi historię o kościele kamionskim, którą słyszała od swojej mamusi.
W bardzo dawnych czasach, kiedy wieś i cały majątek należał do panów (nazwisk pierwszych panów prababcia nie pamięta), we wsi był nieduży drewniany kościół, który bardziej był podobny do kapliczki. Był szanowany przez mieszkańców, chociaż nic cennego w nim nie było.
Ze słów prababci na początku XX wieku cały majątek wraz ze wsią Kamionka odszedł do rodziny panów Rengierów. W tym czasie panowała polityka carska i obowiązkowa rusyfikacja narodu, więc panowie Rengierowie też do tego dążyli i z małego Kościółka chcieli zrobić cerkiew. Mieszkańcy wsi temu się sprzeciwili, więc pewnej nocy samodzielnie rozebrali Kościół, ziemię zaorali i zasiali zboże. W ciągu długich lat we wsi nie było ani Kapliczki, ani Kościoła i ludzie modlili się w domach.
Po weselu mojej praprababci z prapradziadkiem w roku 1929, może 1930 (prababcia dokładnie nie pamięta), postawiono nowy kościół w tym samym miejscu, gdzie dawniej stał poprzedni. Był on wznoszony przez księdza i mieszkańców wsi Kamionka. Najważniejszy obraz św. Teresy w Kościele był przyniesiony pieszo z Wilna aż do tutaj. Mój prapradziadek też brał udział i pomagał go budować i z tego jesteśmy dumni. Bardzo lubimy swój Kościół pod wezwaniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, bo jest w nim cząstka każdego parafianina.