Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Dubiecki Marian Karol
14.09.2012 01:57
Marian Karol Dubiecki (ur. 26 sierpnia 1838 w Zasławiu, zm. 24 października 1926 w Krakowie)
- – polski historyk, sekretarz Rusi w Rządzie Narodowym powstania styczniowego.
W 1860 ukończył Uniwersytet Kijowski. Tam należał do tajnego Związku Trojnickiego. W dobie manifestacji patriotycznych 1860-1861 brał udział w demonstracjach. Za udział w manifestacji 10 października 1861 w Horodle został aresztowany i wywieziony wraz z bratem do Wiatki, a później do Tambowa na zesłanie. Uwolniony, w listopadzie 1862 powrócił do kraju.
8 maja 1863 przybył do Warszawy, gdzie został mianowany sekretarzem Wydziału Rusi Rządu Narodowego. W czasie dyktatury Romualda Traugutta był pośrednikiem pomiędzy nim a dyrektorem spraw zagranicznych Henrykiem Krajewskim. 10 kwietnia 1864 został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Torturowany przez rosyjskich śledczych (złamana szczęka i głębokie blizny na plecach) - zachował milczenie. Przeniesiony do X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej. Skazany na karę śmierci, zamienioną 30 lipca na katorgę z pozbawieniem wszystkich praw publicznych.
W 1868 z katorgi przeniesiony na dożywotnie osiedlenie do Irkucka. Na Syberii rozpoczął badania historyczne dziejów polskich Sybiraków, ogłaszane później w warszawskim Tygodniku Ilustrowanym. Był pierwszym autorem, który opracował życiorys Nicefora Czernichowskiego, polskiego zesłańca i założyciela państewka nad Amurem[1]. W 1874 dostał pozwolenie na powrót do Rosji Europejskiej z wyłączeniem ziem polskich. Osiadł w Jekaterynosławie. W 1876 opublikował monografię Kudak, twierdza kresowa, nagrodzoną przez Akademię Umiejętności w Krakowie. W latach 1880-1883 przebywał w Odessie.
W 1883 na skutek amnestii powrócił do Warszawy. W 1884 osiadł na stałe w Krakowie