Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kontrym Bolesław
24.01.2011 14:23
Bolesław Kontrym,
ps. "Żmudzin", "Biały", "Bielski", "Cichocki" (1898- 1953) - wcielony przymusowo do Armii Czerwonej był do grudnia 1922 r kombrygiem (gen.brygady); w lutm tegoż roku nawiązał kontakt z attaché wojskowym przy Poselstwie RP i przekazywał mu szereg informacji o charakterze wywiadowczym. Zagrożony wykryciem przez sowiecki kontrwywiad, sfingował własną śmierć i nielegalnie przekroczył granicę z Polską. Po powrocie do Polski był dowódcą plutonu w II batalionie Straży Granicznej w Rubieżewiczach (pow.stołpecki). Kiedy Rosjanie uprowadzili jednego z jego podwładnych, porwał w odwecie całą załogę rosyjskiego posterunku granicznego i zadzwonił do rosyjskiego dowództwa w Mińsku z propozycją wymiany (wymiany dokonano). W 1924 r. przeszedł do Policji Państwowej w stopniu aspiranta i przez pewien czas był m.in. kierownikiem Ekspozytury Okręgowego Urzędu Śledczego Policji Politycznej w Baranowiczach. Jako komisarz i kierownik Wydziału Śledczego Komendy Wojewódzkiej PP w Wilnie rozpracowywał antypaństwowe organizacje (głównie agentury komunistyczne szczególnie rozbudowane na Kresach). Internowany (IX.1939) w obozie w Kołatowie pod Kownem uciekł stamtąd i dotarł aż do odtworzonego Wojska Polskiego we Francji. Uczestniczył w walkach pod Narwikiem. Po kolejnych bardzo aktywnych latach, jako cichociemny zrzucony do kraju w 1942 w ramach operacji lotniczej "Smallpox". Przydzielony do "Wachlarza" był współorganizatorem słynnej akcji odbicia więźniów z więzienia w Pińsku. W powstaniu warszawskim był dowódcą kompanii w zgrupowaniu AK. Po kapitulacji oddziałów powstańczych osadzony w obozach jenieckich. Z ostatniego (Sandbostel) uciekł. Pod dowództwem gen. Maczka dosłużył się stopnia majora. Po powrocie do Polski inwigilowany przez Informację Wojskową. Aresztowany w 1948, po prawie 4-letnim śledztwie i torturach został skazany na karę śmierci, którą wykonano prawdopodobnie 2 lub 20 stycznia 1953 r. Miejsce pochówku nie jest znane, co nasuwa wątpliwości co do ostatecznych losów Kontryma. Pośmiertnie został uniewinniony i zrehabilitowany. Co roku, 2 stycznia, odbywają się tu uroczystości w rocznicę śmierci mjr. Bolesława Kontryma. Źrodło: Historia Baranowicz
ps. "Żmudzin", "Biały", "Bielski", "Cichocki" (1898- 1953) - wcielony przymusowo do Armii Czerwonej był do grudnia 1922 r kombrygiem (gen.brygady); w lutm tegoż roku nawiązał kontakt z attaché wojskowym przy Poselstwie RP i przekazywał mu szereg informacji o charakterze wywiadowczym. Zagrożony wykryciem przez sowiecki kontrwywiad, sfingował własną śmierć i nielegalnie przekroczył granicę z Polską. Po powrocie do Polski był dowódcą plutonu w II batalionie Straży Granicznej w Rubieżewiczach (pow.stołpecki). Kiedy Rosjanie uprowadzili jednego z jego podwładnych, porwał w odwecie całą załogę rosyjskiego posterunku granicznego i zadzwonił do rosyjskiego dowództwa w Mińsku z propozycją wymiany (wymiany dokonano). W 1924 r. przeszedł do Policji Państwowej w stopniu aspiranta i przez pewien czas był m.in. kierownikiem Ekspozytury Okręgowego Urzędu Śledczego Policji Politycznej w Baranowiczach. Jako komisarz i kierownik Wydziału Śledczego Komendy Wojewódzkiej PP w Wilnie rozpracowywał antypaństwowe organizacje (głównie agentury komunistyczne szczególnie rozbudowane na Kresach). Internowany (IX.1939) w obozie w Kołatowie pod Kownem uciekł stamtąd i dotarł aż do odtworzonego Wojska Polskiego we Francji. Uczestniczył w walkach pod Narwikiem. Po kolejnych bardzo aktywnych latach, jako cichociemny zrzucony do kraju w 1942 w ramach operacji lotniczej "Smallpox". Przydzielony do "Wachlarza" był współorganizatorem słynnej akcji odbicia więźniów z więzienia w Pińsku. W powstaniu warszawskim był dowódcą kompanii w zgrupowaniu AK. Po kapitulacji oddziałów powstańczych osadzony w obozach jenieckich. Z ostatniego (Sandbostel) uciekł. Pod dowództwem gen. Maczka dosłużył się stopnia majora. Po powrocie do Polski inwigilowany przez Informację Wojskową. Aresztowany w 1948, po prawie 4-letnim śledztwie i torturach został skazany na karę śmierci, którą wykonano prawdopodobnie 2 lub 20 stycznia 1953 r. Miejsce pochówku nie jest znane, co nasuwa wątpliwości co do ostatecznych losów Kontryma. Pośmiertnie został uniewinniony i zrehabilitowany. Co roku, 2 stycznia, odbywają się tu uroczystości w rocznicę śmierci mjr. Bolesława Kontryma. Źrodło: Historia Baranowicz