Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kleczyński Józef
22.09.2012 19:08
Józef Kleczyński (ur. 27 października 1841 w Ihnatowie, Podole, zm. 21 września 1900 w Zakopanem), polski statystyk i demograf, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Akademii Umiejętności w Krakowie.
Był synem Karola (ziemianina) i Marii z Majewskich, bratem Jana (pianisty, kompozytora, działacza kulturalnego), stryjem Jana (pisarza, krytyka sztuki). Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie (do 1861), podjął następnie studia prawnicze w Szkole Głównej Warszawskiej (1862-1863); przerwał naukę i wziął udział w powstaniu styczniowym. Studia ukończył ostatecznie na uniwersytecie w Heidelbergu, w 1867 broniąc tam doktorat praw. Był publicystą w Krakowie (1869-1875); w 1875 przeniósł się do Lwowa, pracował jako koncepista w tamtejszym Biurze Statystycznym. W 1880 habilitował się w dziedzinie statystyki na Uniwersytecie Lwowskim i objął kierownictwo Katedry Prawa Administracyjnego i Statystyki.
Rok później (1881) został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego; kierował Katedrą Prawa Administracyjnego i Statystyki (w 1887 zmieniła nazwę na Katedra Prawa Administracyjnego, Państwowego i Statystyki), w 1887 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, pełnił funkcje dziekana Wydziału Prawa w roku akademickim 1890/1891, rektora (1899/1899), prorektora (1899/1900). Wykładał statystykę, naukę o administracji i prawo państwowe. Od 1884 kierował Miejskim Biurem Statystycznym w Krakowie. W 1893 został powołany na członka korespondenta krakowskiej Akademii Umiejętności (późniejszej PAU), był również członkiem-korespondentem Wiedeńskiej Centralnej Komisji Statystycznej oraz członkiem Międzynarodowego Instytutu Statystycznego.
Jego zainteresowania naukowe obejmowały statystykę historyczną, demografię, metodologię badań statystycznych oraz teorię statystyki. Był pionierem polskich badań w dziedzinie statystyki i demografii historycznej. Współpracował z "Przeglądem Polskim", redagował periodyk "Statystyka miasta Krakowa" (od 1887). Opublikował m.in.:
Statystyka gospodarstwa gminnego (1878)
Życie gminne Galicji (1878)
Ueber die Berechnung der Bevoelkerung zwischen der Zahluengs-Perioden (1879)
Organizacja statystyki w Austryi (1883)
Międzynarodowy Instytut Statystyczny (1885)
Spisy ludności w Rzeczypospolitej Polskiej (1892)
Pogłówne generalne w Polsce i oparte w niem popisy ludności (1893)
Spis ludności diecezji krakowskiej z roku 1787 (1894)
Powstańcy styczniowi- [pl.wikipedia.org]
Był synem Karola (ziemianina) i Marii z Majewskich, bratem Jana (pianisty, kompozytora, działacza kulturalnego), stryjem Jana (pisarza, krytyka sztuki). Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie (do 1861), podjął następnie studia prawnicze w Szkole Głównej Warszawskiej (1862-1863); przerwał naukę i wziął udział w powstaniu styczniowym. Studia ukończył ostatecznie na uniwersytecie w Heidelbergu, w 1867 broniąc tam doktorat praw. Był publicystą w Krakowie (1869-1875); w 1875 przeniósł się do Lwowa, pracował jako koncepista w tamtejszym Biurze Statystycznym. W 1880 habilitował się w dziedzinie statystyki na Uniwersytecie Lwowskim i objął kierownictwo Katedry Prawa Administracyjnego i Statystyki.
Rok później (1881) został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego; kierował Katedrą Prawa Administracyjnego i Statystyki (w 1887 zmieniła nazwę na Katedra Prawa Administracyjnego, Państwowego i Statystyki), w 1887 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, pełnił funkcje dziekana Wydziału Prawa w roku akademickim 1890/1891, rektora (1899/1899), prorektora (1899/1900). Wykładał statystykę, naukę o administracji i prawo państwowe. Od 1884 kierował Miejskim Biurem Statystycznym w Krakowie. W 1893 został powołany na członka korespondenta krakowskiej Akademii Umiejętności (późniejszej PAU), był również członkiem-korespondentem Wiedeńskiej Centralnej Komisji Statystycznej oraz członkiem Międzynarodowego Instytutu Statystycznego.
Jego zainteresowania naukowe obejmowały statystykę historyczną, demografię, metodologię badań statystycznych oraz teorię statystyki. Był pionierem polskich badań w dziedzinie statystyki i demografii historycznej. Współpracował z "Przeglądem Polskim", redagował periodyk "Statystyka miasta Krakowa" (od 1887). Opublikował m.in.:
Statystyka gospodarstwa gminnego (1878)
Życie gminne Galicji (1878)
Ueber die Berechnung der Bevoelkerung zwischen der Zahluengs-Perioden (1879)
Organizacja statystyki w Austryi (1883)
Międzynarodowy Instytut Statystyczny (1885)
Spisy ludności w Rzeczypospolitej Polskiej (1892)
Pogłówne generalne w Polsce i oparte w niem popisy ludności (1893)
Spis ludności diecezji krakowskiej z roku 1787 (1894)
Powstańcy styczniowi- [pl.wikipedia.org]