Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kęstowicz h.Kotwica
3.06.2010 21:26
KĘSTOWICZ h. KOTWICA. Rodzina żmudzka, jej gniazdem wieś Kęstajcie, w pow. telszewskim. Eliasz, dziedzic tej wsi, miał trzech synów: Jerzego, Jana i Mikołaja, z których Mikołaj otrzymał w 1646 r. od króla Władysława IV zatwierdzenie nadania tego majątku, a Jerzy pozostawił trzech synów: Mateusza, Jana i Jakóba. Z nich Jan w nagrodę zasług dostał od króla Augusta II wójtowstwo Rumnitajcie 1700 r. i miał trzech synów: Michała, Antoniego i Stanisława, po którym z żony Maryanny Ur-banowiczówny synowie, Michał i Józef.
Michał, chorąży kawaleryi litewskiej, zapisany 1824 r. do ksiąg szlachty pow. szawelskiego, z żony Szołkowskiej pozostawił synów: Jana, Feliksa i Wincentego.
Józef, drugi syn Stanisława i Urbanowiczówny, ur. 1782 r. w Trysz-kach, na Żmudzi, do 1805 r. regent grodzki rosieński, wstąpił 1807 r. do l pułku ułanów i w 1813 r. został porucznikiem klasy 2-jej w tymże pułku; przeznaczony 1815 r. w tymże stopniu do 3 pułku strzelców konnych, z powodu starganych sił i odniesionych ran, zanominowany audytorem gwardyi konnej w szwadronach wzorowych ułanów, a w 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1825 r. naznaczony na audytora 2 dywizyi piechoty. Odbył kampanie, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, od 1810—1811 r. ponownie w Hiszpanii, 1812 r. był w bitwach w Rosyi, a 1818 r. w Niemczech i Holandyi, w 1814 r. został ozdobiony krzyżem zjednoczenia (de la Reu-nions). Józef, wylegitymowany w Królestwie 1846 r., zamieszkały w posiadłości swej Sawinowie, w okolicy Buska, um. 1854 r., pozostawiwszy z żony
Anny Kruszewskiej syna Ludomira-Bronisława, ur. 1832 r., żołnierza wojsk ros., i dwie córki.
Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r., następnie 1837 r. wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Michał, chorąży kawaleryi litewskiej, zapisany 1824 r. do ksiąg szlachty pow. szawelskiego, z żony Szołkowskiej pozostawił synów: Jana, Feliksa i Wincentego.
Józef, drugi syn Stanisława i Urbanowiczówny, ur. 1782 r. w Trysz-kach, na Żmudzi, do 1805 r. regent grodzki rosieński, wstąpił 1807 r. do l pułku ułanów i w 1813 r. został porucznikiem klasy 2-jej w tymże pułku; przeznaczony 1815 r. w tymże stopniu do 3 pułku strzelców konnych, z powodu starganych sił i odniesionych ran, zanominowany audytorem gwardyi konnej w szwadronach wzorowych ułanów, a w 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1825 r. naznaczony na audytora 2 dywizyi piechoty. Odbył kampanie, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, od 1810—1811 r. ponownie w Hiszpanii, 1812 r. był w bitwach w Rosyi, a 1818 r. w Niemczech i Holandyi, w 1814 r. został ozdobiony krzyżem zjednoczenia (de la Reu-nions). Józef, wylegitymowany w Królestwie 1846 r., zamieszkały w posiadłości swej Sawinowie, w okolicy Buska, um. 1854 r., pozostawiwszy z żony
Anny Kruszewskiej syna Ludomira-Bronisława, ur. 1832 r., żołnierza wojsk ros., i dwie córki.
Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r., następnie 1837 r. wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego