Kiedrzynska Wanda z domu Puzinowska

Wanda Kiedrzyńska z domu Puzinowska numer obozowy (11402). Urodziła się w w 1901 roku. Przed wojną mieszkała w Warszawie. Z wykształcenia historyk, pracowała w Wojskowym Biurze Historycznym. Gdy wybuchła II wojna światowa aktywnie uczestniczyła w ruchu oporu. Aresztowana została wraz z mężem i osadzona w więzieniu na Pawiaku. Mąż był oficerem wojska polskiego i zginął w KL Auschwitz. Wywieziona została do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück 30 maja 1942 roku. W obozie brała udział w organizowaniu pogadanek dyskusyjnych ideowo-politycznych. Dotyczyły one przyszłości wolnej Polski i konieczności przeprowadzenia reform społecznych. Po wojnie pracowała w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Razem z Olgą Dickman założyła Klub Ravensbrück i była jego pierwsza przewodniczącą. Przez wiele lat prowadziła tam bardzo cenną działalność, organizując pomoc dla więźniarek, spotkania i uroczystości rocznicowe. Była przedstawicielką środowiska polskich więźniarek w Międzynarodowym Komitecie Więźniarek Ravensbrück. Reprezentowała Polki na konferencjach i zjazdach. Po wojnie zajęła się gromadzeniem materiału dokumentacyjnego o rożnych aspektach życia w obozie: ciężkiej niewolniczej pracy, działalności konspiracyjnej i kulturalnej więźniarek. Zgromadziła tez dokumentacje o okrucieństwie eksperymentów medycznych dokonanych na 74 Polkach. Jeździła do Ravensbrück zbierając dokumentację. Uzupełniła ocalałe w szwalni obozowej i wywiezione przez więźniarki listy transportów więźniarek. Zbierając zeznania byłych więźniarek uzupełniała listy imienne. Pomagały jej w tym siostry Panak- szczególnie Felicja. Praca historyczna “Ravensbruck” była tematem rozprawy doktorskiej pani Wandy Kiedrzyńskiej. Wydała szereg publikacji dotyczących obozu w Ravensbrück. Zmarła w kwietniu 1985 roku w Warszawie. Pochowana została w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.
Źródło: tajchert.w.interia.pl