Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Romanowski Jan
12.02.2010 09:01
ROMANOWSKI Jan, rtm., KW, inż. mech. (1916-1997)
Ur. 12 stycznia 1916 r. w Horożance, woj. tarnopolskie. Po ukończeniu gimnazjum w Stanisławowie odbył służbę wojskową w SPRK w Grudziądzu, a na praktykę przydzielony został do 6 P. Uł. Kaniowskich w Stanisławowie. Rozpoczęte studia w 1936 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej przerwała mu mobilizacja w sierpniu 1939 r. Brał udział w kampanii wrześniowej, po czym przekroczył granicę węgierską i został internowany. Uciekł z obozu i przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji, skąd przybył jako emisariusz do Lwowa. W potyczce z patrolem sowieckim pod Kołomyją w sierpniu 1940 r. ciężko ranny został aresztowany. Więziony we Lwowie na Butyrkach i w Moskwie na Łubiance. Skazany na karę śmierci przez glownego prokuratora ZSRR Urlicha. Kara zostala zamieniona na dozywocie, a 31 sierpnia 1941r Romanowski zostal ulaskawiony na mocy układu Sikorski-Majski i wstąpił do tworzącej się Armii gen. Andersa. Adiutant Szefa Sztabu PSZ w Rosji płk. Okulickiego i gen. Szyszko-Bohusza. Adiutant bojowy gen. Andersa. Przeszedł cały szlak bojowy II Korpusu we Włoszech. Był pod Monte Cassino, pod Ankoną i w Bolonii. Awans na Rotmistrza otrzymal 12 stycznia 1945r. W Rzymie w w lutym 1946 r. wziął ślub z Ireną Graff z domu Grzymalska. Zamieszkali w Londynie. Po demobilizacji w Anglii ukończył studia na angielskiej Politechnice w Londynie i otrzymał dyplom inż. mech. w 1950 r. W Anglii urodzili mu się synowie: Jacek (1946) i Andrzej (1956). Na emigracji w Kanadzie od stycznia 1957 r. gdzie byl aktywnym dzialaczem Stowarzyszenia Polskich Kombatantow. Pracował jako inżynier w biurze projektów. Był członkiem Corporation of Professional Engineers of Quebec od 1963 r. Należał do SPK Koło Nr 7. Zmarł 31 maja 1997 r. w Montrealu. Został pochowany na cmentarzu weteranów "Field of Honour" w Pointe Claire, QC Kanada. b-2i, RG-124
Ur. 12 stycznia 1916 r. w Horożance, woj. tarnopolskie. Po ukończeniu gimnazjum w Stanisławowie odbył służbę wojskową w SPRK w Grudziądzu, a na praktykę przydzielony został do 6 P. Uł. Kaniowskich w Stanisławowie. Rozpoczęte studia w 1936 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej przerwała mu mobilizacja w sierpniu 1939 r. Brał udział w kampanii wrześniowej, po czym przekroczył granicę węgierską i został internowany. Uciekł z obozu i przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji, skąd przybył jako emisariusz do Lwowa. W potyczce z patrolem sowieckim pod Kołomyją w sierpniu 1940 r. ciężko ranny został aresztowany. Więziony we Lwowie na Butyrkach i w Moskwie na Łubiance. Skazany na karę śmierci przez glownego prokuratora ZSRR Urlicha. Kara zostala zamieniona na dozywocie, a 31 sierpnia 1941r Romanowski zostal ulaskawiony na mocy układu Sikorski-Majski i wstąpił do tworzącej się Armii gen. Andersa. Adiutant Szefa Sztabu PSZ w Rosji płk. Okulickiego i gen. Szyszko-Bohusza. Adiutant bojowy gen. Andersa. Przeszedł cały szlak bojowy II Korpusu we Włoszech. Był pod Monte Cassino, pod Ankoną i w Bolonii. Awans na Rotmistrza otrzymal 12 stycznia 1945r. W Rzymie w w lutym 1946 r. wziął ślub z Ireną Graff z domu Grzymalska. Zamieszkali w Londynie. Po demobilizacji w Anglii ukończył studia na angielskiej Politechnice w Londynie i otrzymał dyplom inż. mech. w 1950 r. W Anglii urodzili mu się synowie: Jacek (1946) i Andrzej (1956). Na emigracji w Kanadzie od stycznia 1957 r. gdzie byl aktywnym dzialaczem Stowarzyszenia Polskich Kombatantow. Pracował jako inżynier w biurze projektów. Był członkiem Corporation of Professional Engineers of Quebec od 1963 r. Należał do SPK Koło Nr 7. Zmarł 31 maja 1997 r. w Montrealu. Został pochowany na cmentarzu weteranów "Field of Honour" w Pointe Claire, QC Kanada. b-2i, RG-124