Sieroszewski Wacław

Wacław Sieroszewski, pseudonim Wacław Sirko (ur. 24 sierpnia 1858 w Wólce Kozłowskiej k. Tłuszcza, zm. 20 kwietnia 1945 w Piasecznie) – polski pisarz, tworzący na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłaniec na Sybir, podróżnik, etnograf Syberii i działacz niepodległościowy, Kawaler Krzyża Virtuti Militari V kl, poseł III kadencji i senator IV kadencji w II RP. W latach 1934–1939 był prezesem Polskiej Akademii Literatury
Po uwięzieniu ojca za udział w Powstaniu Styczniowym i śmierci matki pozostawał pod opieką rodziny.
Za udział w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został wydalony przez władze rosyjskie z V klasy gimnazjum. Praktykował jako terminator ślusarski, uczył się w kolejowej Szkole Technicznej. Związany z ruchem socjalistycznym, zakładał kółka i kasy oporu wśród robotników. Aresztowany w 1878 i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Za stawianie oporu w czasie buntu więźniów w 1879 skazany na osiedlenie na Syberii. W 1880 przybył do Wierchojańska. W końcu 1890 podróżował po Kaukazie. W 1892 osiedlił się w Irkucku. Dzięki opublikowaniu licznych prac etnograficznych o mieszkańcach Jakucji, których był pierwszorzędnym znawcą, zyskał poparcie Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego i w 1898 uzyskał prawo do przebywania na terytorium Królestwa Polskiego. Aresztowany w 1900 za udział w manifestacji w rocznicę odsłonięcia Pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie. Wydalony z Kongresówki. Dzięki poparciu Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego w latach 1903–1904 odbył wyprawę na Daleki Wschód Rosji (badał życie tamtejszych narodów) i wyprawę badawczą na wyspy japońskie. W 1903 na Hokkaido przeprowadził badania nad Ajnami. W 1904 przez Koreę, Chiny, Cejlon i Egipt powrócił do Warszawy. W czasie rewolucji w 1905 więziony kolejno na Pawiaku i w X Pawilonie. Wyjechał do Galicji, przebywał głównie w Krakowie i Zakopanem. W latach 1910–1914 mieszkał w Paryżu. Wstąpił do Związku Strzeleckiego i jako kawalerzysta 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich Władysława Beliny-Prażmowskiego wziął udział w I wojnie światowej. W 1918 jako przywódca Stronnictwa Niezawisłości Narodowej został ministrem informacji i propagandy w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej w Lublinie.
Napisał wiele powieści, nowel i książek opisujących życie na Dalekim Wschodzie. Głównie znany jest jako autor powieści. Napisał także kilka książek o charakterze naukowym, opisujących życie takich społeczności azjatyckich jak Jakuci, Koreańczycy oraz Ajnowie. Jego prace o Jakutach stanowią najlepsze i najbardziej rzeczywiste opisy działalności i bytu tego narodu. Ponadto był współscenarzystą filmów
Prace etnograficzne •
Dwanaście lat w kraju Jakutów, Korea. Klucz Dalekiego Wschodu ,Wśród kosmatych ludzi , Ze świata, Wśród lodów, W niepodległej Mongolii.
Beletrystyka •
Na kresach lasów – powieść, W matni – zbiór opowiadań, Z fali na falę – zbiór opowiadań, Dno nędzy – zbiór opowiadań , Latorośle – opowiadanie, Jesienią – opowiadanie, Chajlach – opowiadanie, Skradziony chłopak – opowiadanie, W ofierze bogom – opowiadanie, Czukcze – opowiadanie , Powieści chińskie – opowiadanie, Ol-Soni-Kisań – opowiadanie , Z życia Korei – opowiadanie , Beniowski – powieść, Ocean – powieść, Jan-Guj-Tzy – powieść, Ucieczka – powieść (1904) , Zacisze – powieść , Zamorski diabeł – powieść , Miłość samuraja – powieść , Dary Wiatru Północnego – powieść , Risztau – powieść, Zamorski diabeł – powieść , W szponach – powieść , Łańcuchy – powieść , Topiel – powieść , Brama na świat (Gdynia) , Marszałek Józef Piłsudski, Dary wiatru północnego.
Scenariusze filmowe (współautor) •
Na Sybir i Wiatr od morza K. Czyńskiego (1930), Rok 1914 H. Szaro (1932), Dziewczyna szuka miłości R. Gantkowskiego (1938.