Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Wołodkowicz Jan Chrzciciel Henryk Witold

24.09.2008 11:31
[blok]Wołodkowicz Jan Chrzciciel Henryk Witold
Urodzony w 1765 roku w Siennie w ziemi mińskiej, pochodził z zamożnej litewskiej rodziny szlacheckiej. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, po czym emigrował do Francji, gdzie w 1796 wstąpił do rewolucyjnej armii, awansując po trzech latach, jako zdolny dowódca kawalerii, na generała brygady. Politycznie związał się z radykalną Deputacją i pozostając w opozycji do gen. Dąbrowskiego, próbował wespół z innymi polskimi jakobinami doprowadzić do rozbicia Legionów Polskich na kilka legii (sam miał dowodzić jedną z nich). Był uczestnikiem kampanii włoskich lat 1799-1801, po czym do września 1806 pozostawał poza czynną służbą, kiedy to na polecenie Napoleona zajął się organizacją 2 Legii Północnej, tworzącej się w Norymberdze z Polaków, jeńców oraz dezerterów z armii pruskiej. Organizacja tejże Legii postępowała jednak wolno i ostatecznie jej żołnierzy wcielono do 1 Legii Północnej dowodzonej przez gen. Zajączka. Mianowany w marcu następnego roku, w zastępstwie rannego gen. Dąbrowskiego, dowódcą 3 dywizji (legii) polskiej biorącej udział w oblężeniu Gdańska, nie został dopuszczony do objęcia dowództwa przez komenderującego nią tymczasowo gen. Kosińskiego, który zagroził własną dymisją. W kolejnych miesiącach działał Wołodkowicz na środkowym Pomorzu, gdzie z powodzeniem zwalczał pruską partyzantkę mjr Schilla. Przez cały czas starał się utrzymać status francuskiego generała, co wzbudzało dużą niechęć Polaków. Pomimo decyzji dowództwa o przeniesieniu do armii Księstwa Warszawskiego, służby w niej nie rozpoczął i po uzyskaniu zgody wyjechał do Francji10. W początkach 1809 roku powrócił w rodzinne strony, aby zaangażować się w pracę na rzecz wywiadu Księstwa Warszawskiego. Był jego informatorem już u progu wojny polsko-austriackiej, zaś szczególne w przededniu konfliktu z Rosją, donosząc (aczkolwiek nie jako jedyny) już w marcu 1811 roku o
zakrojonych na szeroką skalę przygotowaniach caratu do wojny z Napoleonem. W 1812 roku nie zdołał wyróżnić się czymkolwiek, został bowiem aresztowany przez Rosjan i wywieziony do dalekiego Tambowa12. Po powrocie do Francji, w okresie "Stu Dni" uzyskał od cesarza potwierdzenie swej rangi generała brygady (jako marechal de camp)
Żrodło: Nazwy miejscowości z terenu Polski oraz polskie nazwiska na Łuku Triumfalnym w Paryżu.
Arkadiusz Malejka
http://napoleon.gery.pl/polska/henry.php