Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Sołomerecze
2.04.2009 22:54
Sołomerecze, dobra w pow. miń., niegdyś udzielne księstwo.
Był tu monaster fundacji książąt Sołomereckich.
Z dawnych inwentarzów widać, że było tu spore miasteczko.
Grunta urodzajne. Lasy przeważnie jodłowe. Dawne dziedzictwo Wołodkowiczów
sam Sołomerecz ma litewską etymologię: sala — wyspa, ostrów, merecz — lit. merkis — podmokłe miejsce 104.
http://pawet.net/book/przewodnik/s.html
Był tu monaster fundacji książąt Sołomereckich.
Z dawnych inwentarzów widać, że było tu spore miasteczko.
Grunta urodzajne. Lasy przeważnie jodłowe. Dawne dziedzictwo Wołodkowiczów
sam Sołomerecz ma litewską etymologię: sala — wyspa, ostrów, merecz — lit. merkis — podmokłe miejsce 104.
http://pawet.net/book/przewodnik/s.html
Odpowiedzi (1)
22.08.2009 11:05
Sołomerecze,
mko i dobra nad jeziornym rozlewem rz. Sołomereczy (pr. dopł. Wiaczy), pow. miński, w 1 okr. pol. mińskim, gm. siemkowsko-gródecka. Posiada cerkiew p. w. Opieki N. M. P., fundacyi Wołodkowiczów, z obrazem słynącym za cudowny, bogato uposażoną około 28 dzies. ziemi i znaczną przestrzenią lasu. Parafia ma około 1500 wiernych. Kaplice: w Bucewiczach, uposażona 4 włókami lasu, w Sknarewiczaoh, Koszewiczach p. w. św. Elijasza, fundacyi obywatola Czarneckiego, i wreszcie w Wojnarowiczach p. w. Wniebowstąpienia. Poprzednio był tu monaster, fundowany w 1558 r. przez kn. Iwana Sołomereckiego i siostrę jogo Annę Hlebowi-czową, na który w 1576 r. zapisali Wsi Borowlany i Bondaczy. W cerkwi przy monasterze tym były groby rodzinne kn. Sołomereckioh (ob. Archimandryty Mikołaja, Opis hist. eparchii mińskiej, str. 100—1). Dobra Ś. miały 128 dm., 434 dusz pł. męz. i 2402 dzies. ziemi dworskiej. Do dóbr należały wsi i folw.: Zadworzany (10 dm,, 30 dusz, 140 dzies.), Kołonica (20 dm., 66 dusz, 200 dzies.), Słoboda (20 dm., 97 dusz, 180 dries.), Zarzecze Większe (43 dusz, 120 dzies.), Zarzecze Mniejsze (11 dusz, 80 dzies.), Wyszków (15 dm., 61 dusz. 310 dzies,), Bułasze (4 dm., 11 dusz, 50 dzies.), Hołownia (12 dusz), Słoboda (14 dusz), folw. i wś Wojnarowicze (17 dm., 48 dusz, 180 dzies.), Bieńkowiec (17 dm., 65 dm., 205 dzies.), folw. i wś Sołodzieniewicze (31 dm., 116 dusz, 300 dzies.), Hubienicze (3 dm , 10 dusz, 20 dzies.), i Kozaryn (R dm., 2 dusze, 20 dzies.). Lasy prawie wyłącznie jodłowe. Dwa młyny na rzeczce, karczmy i gorzelnie znaczny przynoszą dochód. Gleba szczerkowo-gliniasta, urodzajna, produkuje żyto, owies, jęczmień, len i t. p. W okolicy pełno kurhanów i okopisk (ob. Archcograficzeskij Sbornik, t. 1, 44). Dawna bardzo siedziba, niegdyś gniazdo kniaziów Sołomereckich, wywodzących ród swój podług jednych od Rurykowiczów, podług innych zaś (np. Kuropatnicki, t. I, 37 i Wielądek, t. I, 198) od Kiejstuta. Ród ten po mieczu wygasł pod koniec XVII, a dobra Sołomereckie po kądzieli dostały się innym rodom (ob. t. II, 827 — 9, gdzie też podane zostały szczegóły o rodzie kn. Sołomereckich). Kolejno cały obszar dóbr sołomereckich posiadali: Stetkiewiczowie, Suchodolscy, Połubińscy, Sapiehowie. W 1745 r. w posiadanie Gródka Sierakowskiego wchodzi Antoni Chmara, skarbnik miński, Sołomerecze zaś w 1751 r. nabywa za 110000 złp. Michał Golejewski, cześnik smoleński, ten zaś w 1763 r. odstępuje S. Michałowi i Katarzynie z Galimskich Wołodkowiczom, sstom hajeńskim, w rodzie których do dziś pozostaje. Do 1883 r. S. było własnością Józefa Wołodkowicza, poczem przeszło sukcessyjnie do syna jego Wincentego, sędziego honorowego pow. lepelskiego. W 1674 r. S. były w zastawie u Krzysztofa Michała i Eufrozyny z Jurewiczów Szpilewskich; w 1745—48 r, w zastawie trzymał je Rafał Szpilewski, horodni-
czy mścisławski; w 1748 — 51 r. Michał Golejewski. A. Jel.—A. K. Ł.
(SGKPi...)
-
-
mko i dobra nad jeziornym rozlewem rz. Sołomereczy (pr. dopł. Wiaczy), pow. miński, w 1 okr. pol. mińskim, gm. siemkowsko-gródecka. Posiada cerkiew p. w. Opieki N. M. P., fundacyi Wołodkowiczów, z obrazem słynącym za cudowny, bogato uposażoną około 28 dzies. ziemi i znaczną przestrzenią lasu. Parafia ma około 1500 wiernych. Kaplice: w Bucewiczach, uposażona 4 włókami lasu, w Sknarewiczaoh, Koszewiczach p. w. św. Elijasza, fundacyi obywatola Czarneckiego, i wreszcie w Wojnarowiczach p. w. Wniebowstąpienia. Poprzednio był tu monaster, fundowany w 1558 r. przez kn. Iwana Sołomereckiego i siostrę jogo Annę Hlebowi-czową, na który w 1576 r. zapisali Wsi Borowlany i Bondaczy. W cerkwi przy monasterze tym były groby rodzinne kn. Sołomereckioh (ob. Archimandryty Mikołaja, Opis hist. eparchii mińskiej, str. 100—1). Dobra Ś. miały 128 dm., 434 dusz pł. męz. i 2402 dzies. ziemi dworskiej. Do dóbr należały wsi i folw.: Zadworzany (10 dm,, 30 dusz, 140 dzies.), Kołonica (20 dm., 66 dusz, 200 dzies.), Słoboda (20 dm., 97 dusz, 180 dries.), Zarzecze Większe (43 dusz, 120 dzies.), Zarzecze Mniejsze (11 dusz, 80 dzies.), Wyszków (15 dm., 61 dusz. 310 dzies,), Bułasze (4 dm., 11 dusz, 50 dzies.), Hołownia (12 dusz), Słoboda (14 dusz), folw. i wś Wojnarowicze (17 dm., 48 dusz, 180 dzies.), Bieńkowiec (17 dm., 65 dm., 205 dzies.), folw. i wś Sołodzieniewicze (31 dm., 116 dusz, 300 dzies.), Hubienicze (3 dm , 10 dusz, 20 dzies.), i Kozaryn (R dm., 2 dusze, 20 dzies.). Lasy prawie wyłącznie jodłowe. Dwa młyny na rzeczce, karczmy i gorzelnie znaczny przynoszą dochód. Gleba szczerkowo-gliniasta, urodzajna, produkuje żyto, owies, jęczmień, len i t. p. W okolicy pełno kurhanów i okopisk (ob. Archcograficzeskij Sbornik, t. 1, 44). Dawna bardzo siedziba, niegdyś gniazdo kniaziów Sołomereckich, wywodzących ród swój podług jednych od Rurykowiczów, podług innych zaś (np. Kuropatnicki, t. I, 37 i Wielądek, t. I, 198) od Kiejstuta. Ród ten po mieczu wygasł pod koniec XVII, a dobra Sołomereckie po kądzieli dostały się innym rodom (ob. t. II, 827 — 9, gdzie też podane zostały szczegóły o rodzie kn. Sołomereckich). Kolejno cały obszar dóbr sołomereckich posiadali: Stetkiewiczowie, Suchodolscy, Połubińscy, Sapiehowie. W 1745 r. w posiadanie Gródka Sierakowskiego wchodzi Antoni Chmara, skarbnik miński, Sołomerecze zaś w 1751 r. nabywa za 110000 złp. Michał Golejewski, cześnik smoleński, ten zaś w 1763 r. odstępuje S. Michałowi i Katarzynie z Galimskich Wołodkowiczom, sstom hajeńskim, w rodzie których do dziś pozostaje. Do 1883 r. S. było własnością Józefa Wołodkowicza, poczem przeszło sukcessyjnie do syna jego Wincentego, sędziego honorowego pow. lepelskiego. W 1674 r. S. były w zastawie u Krzysztofa Michała i Eufrozyny z Jurewiczów Szpilewskich; w 1745—48 r, w zastawie trzymał je Rafał Szpilewski, horodni-
czy mścisławski; w 1748 — 51 r. Michał Golejewski. A. Jel.—A. K. Ł.
(SGKPi...)
-
-