Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Szeliga Bronisław Feliks (1841-1921)
11.06.2012 19:45
Bronisław Feliks Szeliga
Urodził się 16 stycznia 1841 r. w Leżajsku. Syn Szymona Szeligi i Salomei Graff. Ochrzczony w leżajskiej Farze 17 stycznia przez ks. Adama Jasińskiego, rodzicami chrzestnymi byli Cyprian Kiszak i Marianna Chodzińska, żona Zachariasza. Młodość spędził w domu rodzinnym w Leżajsku w dzielnicy Podklasztor, obecnie Pl. Mariacki 1, wówczas numer domu 709.
Stolarz. W czasie Powstania 1863 pracował w tajnych komórkach patriotycznej organizacji wspomagającej powstanie, trudnił się przemytem przez granicę austriacko-rosyjską broni dla powstańców w Lubelskim, ukrytej wewnątrz mebli. Bronisław i jego młodszy brat Zygmunt przewozili broń wioząc na furmankach stoły i inne meble wytworzone w warsztatach Szeligów na targ do Krzeszowa po drugiej stronie granicy. Wieźli więcej niż trzeba było toczonych nóg stołowych, niektóre spośród nich były w środku wydrążone i "zawierały" metalowe części karabinów. Bronisław brał udział w potyczkach granicznych.
Po ożenku w 1870 r. z Marią Tryczyńską I voto Kiszakiewicz (zm. 1876), przeniósł się z dzielnicy Podklasztor do centrum miasteczka Leżajska. Po śmierci pierwszej żony powtórnie ożenił się w 1876 r. z Katarzyną Stoperkiewicz (1855-1927).
Zamieszkiwał na ul. Jarosławskiej, protoplasta Szeligów stamtąd tj. „Szeligów z Górki”. Radny miasta Leżajska w latach 1892-99.
W 1919 r. mianowany na honorowy stopień oficerski – podporucznika WP, na mocy ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. (DzU 1920 nr 2 poz. 4), otrzymał także ze Skarbu Państwa stałą pensję dożywotnią określoną ustawą z dnia 2 sierpnia 1919 r.
Zmarł 2 lutego 1921 r. w Leżajsku, pochowany tamże na cmentarzu komunalnym - na nagrobku błędne daty życia 1839-1920.
Ojciec Bogusławy Chojnackiej, Jana, Antoniego, Stanisławy Kubaka i Marii Szydłowskiej.
Wdowa po weteranie – Katarzyna otrzymała ze Skarbu Państwa stałą pensję dożywotnią dla wdów po weteranach, określoną ustawą z dnia 2 sierpnia 1919 r.
Urodził się 16 stycznia 1841 r. w Leżajsku. Syn Szymona Szeligi i Salomei Graff. Ochrzczony w leżajskiej Farze 17 stycznia przez ks. Adama Jasińskiego, rodzicami chrzestnymi byli Cyprian Kiszak i Marianna Chodzińska, żona Zachariasza. Młodość spędził w domu rodzinnym w Leżajsku w dzielnicy Podklasztor, obecnie Pl. Mariacki 1, wówczas numer domu 709.
Stolarz. W czasie Powstania 1863 pracował w tajnych komórkach patriotycznej organizacji wspomagającej powstanie, trudnił się przemytem przez granicę austriacko-rosyjską broni dla powstańców w Lubelskim, ukrytej wewnątrz mebli. Bronisław i jego młodszy brat Zygmunt przewozili broń wioząc na furmankach stoły i inne meble wytworzone w warsztatach Szeligów na targ do Krzeszowa po drugiej stronie granicy. Wieźli więcej niż trzeba było toczonych nóg stołowych, niektóre spośród nich były w środku wydrążone i "zawierały" metalowe części karabinów. Bronisław brał udział w potyczkach granicznych.
Po ożenku w 1870 r. z Marią Tryczyńską I voto Kiszakiewicz (zm. 1876), przeniósł się z dzielnicy Podklasztor do centrum miasteczka Leżajska. Po śmierci pierwszej żony powtórnie ożenił się w 1876 r. z Katarzyną Stoperkiewicz (1855-1927).
Zamieszkiwał na ul. Jarosławskiej, protoplasta Szeligów stamtąd tj. „Szeligów z Górki”. Radny miasta Leżajska w latach 1892-99.
W 1919 r. mianowany na honorowy stopień oficerski – podporucznika WP, na mocy ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. (DzU 1920 nr 2 poz. 4), otrzymał także ze Skarbu Państwa stałą pensję dożywotnią określoną ustawą z dnia 2 sierpnia 1919 r.
Zmarł 2 lutego 1921 r. w Leżajsku, pochowany tamże na cmentarzu komunalnym - na nagrobku błędne daty życia 1839-1920.
Ojciec Bogusławy Chojnackiej, Jana, Antoniego, Stanisławy Kubaka i Marii Szydłowskiej.
Wdowa po weteranie – Katarzyna otrzymała ze Skarbu Państwa stałą pensję dożywotnią dla wdów po weteranach, określoną ustawą z dnia 2 sierpnia 1919 r.
Bibliografia
Nad. Jakub Szeliga za:
- Księgi metrykalne parafii Leżajsk - Fara
- Dzieje Leżajska, II wydanie, praca zbiorowa pod red. J. Półćwiartka, Leżajsk 2003.
Jerzy Depowski, Okolice Leżajska a powstanie styczniowe, [w:] Z dziejów Leżajska i okolic, red. Zbigniew Andres, Rzeszów 1980, s. 48. - E. Markert, Gloria vicis. Tradycje Powstania Styczniowego w Drugiej Rzeczypospolitej, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2004, s. 164
Imienny wykaz weteranów powstań narodowych 1831, 1848 i 1863 roku uznanych na zasadzie ustawy z dnia 23.3.1922 roku (Dz. Ustaw Rz. P. Nr. 26 z 1922 r. poz. 212) i rozporządzenia wykonawczego (Dz. Ust. Nr. 54 z 1922 poz. 498) przez Komisję kwalifikacyjną dla weteranów powstań narodowych 1831, 1848 i 1863 r. przy M. S. Wojsk, dodatek do Dziennika Personalnego MSWojsk - Imienny wykaz weteranów powstań narodowych 1831, 1848 i 1863 roku, uznanych na zasadzie Ustawy z d. 2.08.1919r. Dzien. Praw Nr 65 ex 1919 r. przez Komisję Kwalifikacyjną i zatwierdzonym przez Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Skarbu. [Nr.1] [Warszawa 1920] Dodatek do Dziennika Personalnego Nr 10.Toż: Nr.2 [Warszawa 1921] Dodatek do Dziennika Personalnego Nr 5