Kobylniki, pow. szamotulski

Kobylniki, pow. szamotulski. Kobylniki
Ordynacja Kobylniki, złożona z dwu ośrodków gospodarczych: Kobylniki i Szczuczyn, należy do rodziny ze Skrzypny Twardowskich. Pierwotna siedziba znajdowała się w Szczuczynie, gdzie też stał dworek, zniesiony z racji starości w r. 1928.
Przed r. 1740 należały oba majątki do braci Kąsinowskich, z których Chryzostom sprzedał Szczuczyn Janowi Żychlińskiemu za 74.000 złp. Od dzieci Jana Żychlińskiego przeszedł majątek w ręce Jana Ludwika ze Skrzypny Twardowskiego, syna Zygmunta i Konstancji z Żychlińskich, córki AIexandra, za sumę 99.975 złp. (16.662 tal.). Dobrogost syn Jana Ludwika Twardowskiego odziedziczył Szczuczyn po śmierci ojca i wytrwałą pracą dążył do pomnożenia swego majątku.

W aktach rodzinnych przechowały się zajmujące notatki Dobrogosta, ilustrujące jego gospodarkę i miłość do lubego Szczuczyna. Z mowy pogrzebowej nad trumną Dobrogosta Twardowskiego widzimy, że w czasie płomiennych wojen, które po Europie roznosiły wojska Napoleona, nie tylko wsi swej nie utracił, ale nabył jeszcze sąsiednie Kobylniki, odkupując kolejno trzy ich części od ówczesnych właścicieli, dziedziczących po Obażankowskich. Zgodnie z testamentem ojca syn Dobrogosta, Teodor, nierozłącznie połączył oba majątki dziedziczne w prawną całość, ustanawiając statutem ordynację dziedziczenia i podjął dalszą pracę nad kulturą swej roli. Gdy w Anglii w r. 1844 wynaleziono okrągłe rury drenowe i prasę do masowej ich fabrykacji, wkroczyła melioracja na właściwe tory. W Wielkopolsce pierwszeństwo w drenowaniu rurami przypada Teodorowi Twardowskiemu, który między r. 1850—60 wydrenował majątek Kobylniki. Dalszy rozwój ordynacji, oparty o podniesienie produkcji rolnej, obserwujemy za syna ordynata Teodora—Tadeusza Twardowskiego.

I teraz punkt ciężkości życia rodziny pozostaje nadal w Kobylnikach, gdzie też w r. 1886 została wzniesiona nowa rezydencja według projektu architekta Gorgolewskiego. Na froncie domu umieszczono przy herbie „ Ogończyku" jakoby dewizę, wypracowaną przez ostatnie pokolenie wzorowych gospodarzy: „W pracy szczęście". Tenże Tadeusz Twardowski otoczył podwórze masywnemi budynkami, fortecznej prawie grubości a dzieła ojca dokończył syn jego śp. Teodor, zmarły w r. 1924. Nie ograniczył się ordynat Tadeusz do działalności w obrębie swych majątków, dokupił jeszcze w r. 1906 Wojnowo w powiecie obornickim i zagospodarował je, a w r. 1912 Głębokie pod Kruszwicą. Wielką zasługą ordynata Tadeusza bvło szkolenie licznych młodych ziemian, którzy stali się potem zastępem postępowych gospodarzy.
Od r. 1924 z powodu małoletności obecnego ordynata opiekę sprawuje brat zmarłego p. Stefan Twardowski z Wojnowa i Głębokiego, a na czele licznej administracji stoi wzorowy gospodarz p. dyr. Andrzej Szenic, który utrzymuje w przykładnym stanie ten nawskroś postępowy i wykończony warsztat rolniczy.

Bibliografia

Złota Księga Ziemiaństwa

Genealogia Twardowskich