Powstańcy styczniowi

syn obywatelski miasta Kutna, lat 22, służył w kilku oddziałach, ostatecznie w oddziale Skowrońskiego, poległ jako pod oficer w bitwie pod Dalkowem w powiecie łęczyckim i tamże pochowany.

Ksiądz lat 26 Stanął na czele sformowanego w lasku radogoskim pierwszego oddziału powstańczego złożonego z młodzieży robotniczo-rzemieślniczej, 1.2.1863 ruszyli w stronę Pabianic i Ksawerowa by przyłączyć się do Józefa Oxińskiego, dowodzącego grupą z Sieradza, ale wyprawa skończyła się fiaskiem i zostali rozbici pod Wronowicami.. Ostatnią bitwę stoczył 10 września pod Dalikowem. Po klęsce, ukrywał się. Zimą 1864 roku w przebraniu robotnika rolnego próbował zachęcać do walki chłopów. Bezskutecznie. Marek Budziarek w książce "Łodzianie" mówi, że po upadku powstania ks. Czajkowski uciekł z zaboru rosyjskiego. Dotarł do Paryża, a stamtąd do Antwerpii. Tam zmarł w 1907 roku.

ur. ok. 1838 - zm 07.07.1921 Łódź) - weteran Powstania Styczniowego pochowany w Łodzi na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej, kwatera weteranów 1863 r. [1] Ślub pierwszy 1868 r Łódź NMP, on syn Ferdynanda Jochman i Eleonory, żona: Marianna Łuczak (córka Wawrzyńca i Salomei Krzewińskiej) [3] Ślub drugi: 1896 r Dalików jako wdowiec, ona wdowa Karolina Aumiller 1-vo Nowakowska (córka Jana i Józefy Wojciechowskiej), miejscowość Kolonia Gajewska [4] Zmarł 07.07.1921 r w Łodzi, weteran lat 83, syn Daniela Jochman, pozostawił owdowiałą żonę Karolinę z Aumillerów [2]

Proboszcz z Dalikowa, wrzucony w ogień i spalony.

proboszcz z Dalikowa, poniósł śmierć w płomieniach zabudowań podpalonych.

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: 25.02.1863, 3.03.1863, 5.03.1863, ( 20.04.1863), ( 24.03.1863), 23.04.1863, 8.05.1863, 25.05.1863, sandomierskie: 27.06.1863, 29.06.1863, kaliskie: 3.07.1863, 4.07.1863, (mazowieckie: 10.09.1863)

udział w potyczkach: mazowieckie: Dalików 10.09.1863

Powstaniec styczniowy, urodzony w 1845r. w Głaniszewie, syn Kazimierza i Nepomuceny. Walczył w oddziale Franciszka Parczewskiego, następnie w brygadzie kawalerii Edmund Taczanowskiego, uczestnik bitew pod Sędziejowicami i Dalikowem. Po powstaniu kupiec w mieście Sieradzu. Zmarł w roku 1919 w Lubanowie pochowany na cmentarzu w Warcie.

wieku lat 24 gorzelany z Lubelskiego, zginął pod Dalikowem 10 września 1863 r.

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Opatówek 25.02.1863, Kuźnica Grabowska 26.02.1863, Jawór 3.03.1863, Brodnia 5.03.1863, Kuźnica 4.04.1863, Praszka 11.04.1863, krakowskie: (Jaworznik 24.04.1863), Łazy 25.04.1863, kaliskie: (Baby 3.05.1863) Rychłocice 8.05.1863, Koniecpol 25.05.1863, Kruszyna 27.05.1863, sandomierskie: Przedbórz 27.06.1863, kaliskie: Trzepnica 28.06.1863, sandomierskie: Skotniki 29.06.1863, (Kaszewice 3.07.1863), (mazowieckie: Dalików 10.09.1863, kaliskie: (Dłutowo 28.10.1863), Chiewo 25.02.1864, patrz w przypisach do Sędziejowic 26.08.1863 kaliskie

Zginął 10 września 1863 r. w czasie bitwy pod Dalikowem (pow. poddębicki, woj. łódzkie). W aktach zmarłych par. Dalików zapisano: "(...) o godzinie jedenastej przed południem umarł w czasie potyczki Wojsk Cessarsko-Rossyiskich z powstańczemi polskiemi w Dalikowie". Pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej. Urodził się 8 września 1822 r. w Zaborowie par. Wielenin. Jego rodzicami byli Wincenty i Bogumiła z d. Szpotańska. Mieszkaniec miasteczka Sobota w pow. łowickim. Z zawodu mularz. Pochowany na cmentarzu w Dalikowie w zbiorowym grobie poległych w tej bitwie.

uczestnictwo w potyczkach: płockie: Gołębie 22.01.1863, Dąbrowa 2.02.1863, mazowieckie: Łódź 18.06.1863, Walewice 8.07.1863, Ktery 9.07.1863, Rogów 10.07.1863, Kołacin 10.07.1863, (Tomaszów 1.09.1863), Wola Cyrusowa 4.09.1863, (Oporów 7.09.1863), Dalików 10.09.1863

Kierownik fabryki. Ur. w 1845r. w Ozorkowie. Walczył pod Dalikowem. Ranny w prawą pachwinę bagnetem. Wzięty do niewoli. Zesłany do Twerskiej gub. na osiedlenie.

(Piorun), uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Racibory 5.08.1863, Osuchów 6.08.1863, Milanówek 7.08.1863, Krośniewice 30.08.1863, Wola Cyrusowa 4.09.1863, Dalików 10.09.1863, Bieliny 12.09.1863, (Pruszków 1.11. 1863), Młochów 1.11.1863, Magnuszew 2.11.1863, Kurdwanów 28.02.1864

(Spiss), ur. 28.03.1818r. w Warszawie, syn Henryka Bogumira i Elżbiety Marii z Marchandów, farmaceuta, powstaniec styczniowy, emigrant, pseud. Dzida. 25.05.1863r. został mianowany porucznikiem z przeznaczeniem do jazdy pow. łęczyckiego. W oddziale dowodzonym przez Walentego Parczewskiego, a potem przez Roberta Skowrońskiego, używając pseud. Dzida, uczestniczył w napadzie na garnizony Łodzi (18.06.) i Kutna (1.07.); w potyczce pod Walewicami (8.07.) odniósł poważne rany. Po wyzdrowieniu był wykorzystywany jedynie do zleceń specjalnych, po czym wrócił do służby polowej i walczył pod Dalikowem (10.09.), gdzie siły powstańcze zostały rozbite. 25.09.1863r. otrzymał awans na kapitana, został zastępcą mjr. Aleksandra Lütticha i zajmował się organizowaniem oddziałów piechoty w pow. łęczyckim. Pod koniec 1863r. został ranny i otrzymał pozwolenie na opuszczenie kraju dla leczenia się. Mieszkał we Francji, następnie w Szkocji, gdzie założył fabrykę parafiny. Zmarł 12.02.1881r. w Kaliszu i pochowany został na tamtejszym cmentarzu.

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Babsk 17.05.1863, kaliskie: Niewiesz 23.05.1863, Grochowy 30.05.1863, (Borowiec 31.05.1863), mazowieckie: (Tomaszów 1.09.1863), Wola Cyrusowa 4.09.1863, Oporów 7.09.1863, Dalików 10.09.1863

syn Jakóba, kowal. Ur. w 1850r. we wsi Kaleń pow. Kutnowskiego. Walczył pod dowództwem Kaczanowskiego (Taczanowskiego). Brał udział w bitwach pod: Niewieszem, Dębicami, Dalikowem, Łucynowem. Ranny w plecy i nogę. Pod lasami Włocławskimi wzięty do niewoli. Zesłany na osiedlenie do Centralnej Rosji.