Powstańcy styczniowi

udział w potyczkach: krakowskie: Mełchów 30.09.1863

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: 30.05.1863, ( 6.07.1863, 28.07.1863, 9.07.1863, 28.07.1863, 14.08.1863, ( 15.08.1863), ( 15.08.1863), 18.08.1863, sandomierskie: 3.09.1863, krakowskie: 22.09.1863, 23.09.1863, 24.09.1863, 30.09.1863, 9.10.1863, 20.10.1863, 21.10.1863, (sandomierskie: 29.10.1863), krakowskie: ( 4.11.1863), 4.11.1863, 5.11.1863, sandomierskie: 23.11.1863, krakowskie: ( 24.11.1863), sandomierskie: 25.11.1863, 28.11.1863, krakowskie: 4.12.1863, 5.12.1863, ( 9.12.1863), sandomierskie: ( 15.12.1863), 16.12.1863 (dostał się do niewoli), ( 21.02.1864)

rodem z Jędrzejowa, brał udział w bitwach pod Miechowem, Małogoszczą, Ujnami, Mełchowem i Szczeczną, zginął w tej ostatniej służąc w oddziale Rębajły.

(pseudonim Otto) rodem Węgier, b.rotmistrz kawaleryi węgierskiej w czasie powstania 1848 r. następnie w wyprawie Garibaldego, podczas kampanii Włoskiej dowódca oddziału, po skończonej kampanii Włoskiej, przebywał we Włoszech, poczem przeniósł się do Londynu. Powstanie Polskie 1863 r. powołało go w szeregi, i z kilku towarzyszami b. legii Węgierskiej przybył do Krakowa, w Sierpniu 1863 r. Mianowany na pomocnika organizatora Olkuskiego powiatu, wkrótce objął dowództwo nad jednym z znaczniejszych oddziałów w Krakowskiem Województwie, w potyczce 30 Września 1863 r. pod Mełchowem ugodzony kulą w piersi, ducha wyzionął. Pochowany w Lelowie.

rotmistrz zginął pod Mełchowem 30 września 1863 Mianowany na pomocnika organizatora Olkuskiego powiatu, wkrótce objął dowództwo nad jednym z znaczniejszych oddziałów w Krakowskiem Województwie; w potyczce 30 Września 1863 r. pod Mełchowem ugodzony kulą w piersi, ducha wyzionął.

leśnik. Urodzony w 1845 roku we wsi Słupia, powiatu Włoszczowskiego. Walczył pod dowództwem generała Chmieleńskiego i Oksińskiego w bitwach pod: Szczekocinami, Obiechowem, Białą, Mełchowem, Przedborzem, Oksą, Zarogiem i Gródkiem. W bitwie pod Oksą został ranny i dostał się do niewoli. Dzięki zasadzce, jaką urządził Chmieleński na moskali — zbiegł i tym sposobem uniknął prześladowań.

obywatel ziemski, w powstaniu porucznik. Urodzony w 1844 roku w Kostkach ziemi Siedleckiej. Do powstania wstąpił w styczniu 1863 roku do partii Kurowskiego. Potem służył pod rozkazami Zawadzkiego, Bończy i Chmieleńskiego, jako dowódca plutonu kawalerji. Brał udział w bitwach pod Miechowem, Lipą, Szałasem, Górami, Rudnikami, Cternem, Warzynem, Czarncą, Mełchowem, Obiechowem, Białą, Oksą, Ociesękami, Hutą Śleszyńską, Opatowem, Seceminem, Włoszczową, Olesznem i wielu innymi. Pod dowództwem Chmieleńskiego walczył pod Bodzechowem. Przed tą bitwą wysłał d-ca Chmieleński — Januszewskiego wraz z por. Krzywdą-Rzewuskim na czele 2 plutonów kawalerii (70 kom) z 8-ioma oficerami—celem rozbicia dywersji pod Warszawą. Oddział ten po zrobieniu radu 120—140 wiorst napadł na obóz wojskowy na Powązkach. Po uczynieniu tego cofnęli się ścigani przez jazdę rosyjską, aż do powiatu Błońskiego. Powstańcy nie stracili ani jednego żołnierza. Gdy dowódca Chmieleński dostał się do niewoli— Januszewski wraz z Krzywdą— Rzewuskim współdowodząc —prowadzili dalej partyzantkę na własną rękę. Stoczyli wtedy—bitwy pod: Secyminem, Włoszczową , Olesznem. Po przejściu Rzewuskiego za granicę na początku maja 1864 roku — zlikwidował swój oddział. Było to już przy końcu powstania. Aresztowany przez moskali i uwięziony w Kielcach, gdzie przebył rok i osiem miesięcy, oraz w Radomiu 2 miesiące. Za staraniem rodziny, dzięki pewnej kobiecie, znajomej generała rosyjskiego — został za łapówką zwolniony. W powstaniu był dwukrotnie ranny w głowę i rękę.

oficjalista rolny. Urodzony w 1846 roku w Motkowicach powiatu Miechowskiego. Walczył pod dowództwem majora Władysława Sokołowskiego (lskry), w bitwach pod Małogoszczem i Mełchowem. Więziony przez dwa miesiące w Kielcach. Po powstaniu wyemigrował do Rumunii.

Ur. 25.03.1837r. Podurzędnik kolei państwowej, zamieszkały w Bukaczowcach, żonaty, 2 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. Przed powstaniem był nadstrażnikiem skarbowym, urlopowanym żołnierzem 57 pułku austriackiego. W powstaniu służył jako porucznik. Był w oddziale Chmielińskiego, Bogdana i Waltera. Walczył pod Przedborzem, Ciernem, Warzynem, Czarną, Mełchowem, Oksą, Ociesękami, pomiędzy Kunowem i Waśniowem, pod Opatowem, Psarami. W bitwie pod Koprzywnicą został ranny (bagnetem w lewą rękę i strzał w nogę) i dostał się do niewoli moskiewskiej. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał 28.01.1895r.

ur. r. 1837 w Bukaczowcach, nadstrażnik skarbowy, służył jako porucznik w oddz. Bogdana, Chmielińskiego i Waltera. Walczył pod Przedborzem, Ciernem. Warzynem, Czarną, Mełchowem, Oksą, Ociesękami, Kunowem, Opatowem i Psarami. Ranny pod Koprzywnicą bagnetem w lewą rękę i w nogę kulą, dostał się do niewoli. Po powst. podurzędnik kolei państwowej.

(Neuman Adolf, Stadnicki Atyla), uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Biała 18.08.1863, Mełchów 30.09.1863, Stawy 9.10.1863, sandomierskie: Gliniany Las 4.05.1864 dostał się do niewoli

(Iskra), uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Małogoszcz 16.09.1863, (Drożejewice 24.09.1863), (Mełchów 30.09.1863)

udział w potyczkach: krakowskie: Mełchów 30.09.1863

udział w potyczkach: krakowskie: Mełchów 30.09.1863

(Zaremba), uczestnictwo w potyczkach: grodzieńskie: Mereczowszczyzna 8.06.1863, Sieradów 10.06.1863, krakowskie: Mełchów 30.09.1863 poległ

kowal. Urodzony w 1841 roku w Wodzisławiu. Walczył pod rozkazami Kurowskiego, Jasińskiego, Bończy. Chmieleńskiego. Brał udział w bitwach pod Sosnowcem, Miechowem, Ciernem, Górami, Przedborzem, Mełchowem, Lelowem, Oksą, Kunowem, Św. Krzyżem i wielu innemi. Ranny w bitwach pod Kunowem i Ciernem.

vel Zienkowicz. Ur. 1845r., Warszawa. Właściciel realności, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem, natomiast w czasie powstania był kapitanem III kompani strzelców w batalionie pułkownika Bogdana. Służył czynnie w oddziale Chmielińskiego, Zaborowskiego, Iskry, Rozenbacha, Bogdana, Bosaka, Topora. Walczył pod Przedborzem, Rudnikami, Obiechowem, Białą, Małogoszczem, Ciernem, Warzynem, Czarncą, Mełchowem, Oksą, Ociesękami, Hutą Szczeceńską, Opatowem, Witosławską Górą. Po wzięciu do niewoli przebywał przez 6 lat na Syberii pod nazwiskiem Ludwika Wysockiego. Był ranny w prawą nogę od kuli karabinowej pod Rudnikami oraz dźgnięty w prawą rękę bagnetem pod Ociesękami. Deklarację podpisał 21.01.1893r.