b. oficer wojsk rossyjskich, zginął w zwyciężkiej bitwie 26 Kwietnia 1863 r. pod Nową Wsią.

udział w potyczkach: lubelskie: Syrniki 31.12.1863 dostał się do niewoli

udział w potyczkach: patrz w przypisach do Paszkowskich Ostrówków 9.08.1863 grodzieńskie

1835 - 190?

1835-1905, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

ur. r. 1838 w Chliwczanach, gospodarz, służył jako szereg, przy kawaleryi w oddz. Wysockiego, Wiśniewskiego i Komorowskiego. Ranny był przy odwrocie z Porycka i pod Starą wsią, otrzymał pięć cięć pałaszem i pchnięcie lancą w głowę.

Co słychać we Lwowie?
Samobójstwo weterana r. 1863, Utrzymujący przy ulicy Gródeckiej pn. 61 sklepik z naftą weteran z r. 1863 Adolf Paszkowski wystrzałem z rewolweru pozbawił się życia. Przyczyną samobójstwa było zmartwienie, że właściciel domu odnajął innemu kupcowi lokal, w którym Paszkowski miał swój sklep.

Urodził się 1835 lub 1838 Chlewczany, k. Bełza. Zm. 3.7.1905 Lwów.
Służył jako szeregowy przy kawalerii w oddziałach Wysockiego, Wiśniewskiego i Komorowskiego. Ranny był przy odwrocie z Porycka i pod Starą wsią, otrzymał pięć cięć pałaszem i pchnięcie lancą w głowę.
Skazany został przez sąd austriacki za "naruszanie spokojności publicznej" na 2 miesiące więzienia. Nie miał łatwego życia, był sam, utrzymał się prowadząc drobnych handel.
W 1900 roku, mając 62 lata, miał kłopoty finansowe prowadząc mleczarnię na ul. Kochanowskiego 8, później przy Ormiańskiej we Lwowie. Próbował tu popełnić samobójstwo. Nie udało mu się. Kula utkwiła w głowie. Następnie prowadził sklepik z naftą przy Gródeckiej 91 (lub 61). Niestety i tu biznes się nie kręcił. Znowu sięgnął po rewolwer i tym razem strzał był skuteczny.
W Gazecie Narodowej napisano: "Nie miał żadnych krewnych. Pogrzebać go musiało miłosierdzie ludzkie". Spoczywa na Górce Powstańców na Łyczakowie.

ksiądz, przeor zakonu Kapucynów w Warszawie. W czasie powstania wielkie zasługi oddał sprawie narodowej jako znakomity kurier powstańczy.

Handlowiec kowieńskiej prowincji.

mężcz. 28 lat na 1871 r., mieszczanin kowieńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, kriesćjańskiie raboty, rodziny nie posiadał

szlachcic Wilno województwo

Lat 24 z gminy Bolesław. Robotnik, tokarz w zakładach fabrycznych. Służył w oddziale powstańczym w Ojcowie.

Lat 24, uczeń tokarski z Bolesławia, zbiegł w roku 1863, możliwe że w związku z powstaniem

mężcz. 31 lat na 1868 r., szlachcic wileńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w tomskim okręgu, do 1869 r. bieżał, usłużeniie, rodziny nie posiadał

lat 27, Galicjanin, wg relacji Edwarda Tuller Lettnera z dn18.12.1863 zesłany na Syberię z Kijowa

szlachcic

Prowincja Wilno szlachcic.

mieszczanin Wilno województwo

Syn Mateusza i Rozalii ur. w 1840 r.- szlachcic. Udział w Powstaniu Styczniowym na Wołyniu, za co był skazany przez Sąd Wojskowy w Kijowie.

ze wsi Wałowszczyzna par. inturskiej – powstaniec 1863 r.

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Tchórzewa, pow. radzyński, lat 30. Ojciec jednego dziecka. Aresztowany 26 marca 1864 r. w Łysobykach "za należenie do bandy i kilkakrotne uczestnictwo w bitwach z wojskami rosyjskimi". 20 listopada skazany na 3 lata aresztanckich rot. (P-66).

powstaniec

ur. ok. I 824, z Wilna, zastępca przewodniczącego wileńskiej izby sądu cywilnego, radca dworu. Za „nieprawomyślność pod względem politycznym" zesłany na zamieszkanie pod dozorem policji do gub. ołonieckiej. Od lipca 1863 mieszkał w Kargopolu (rodzina pozostała w Wilnie). W styczniu 1867 został przeniesiony do Pskowa, gdzie prawdopodobnie wkrótce zmarł.

ur. 1821 r., we wsi Paszki Małe, gm. Biała, pow. radzyń., gub. siedl. Uczył się w świeckich szkołach obwodowych w Łuko wie, skończył semin. duch. w Lublinie, na kapłana wy święcony w 1844 r., wikarjuszem był w par. diec. lubi.: Wielącza, Samogoszcz, proboszczem w Wargocinie i zastępcą prob. w Maciejowicach. Bardzo szczupłe osobiste akta księdza S. P. zawierają poza powyżej podanemi wiadomości tylko tyle, że:
a) dr gł. kom. rz. w. r. i o. p. 23 lut. (7 mar.) 1862 r. Nr. 17 (31) 1 nadsyła do bpa podl. korespondencję, a w niej: „P. o. nmka Kr. P., oznajmiwszy mi, że ks. Józef Burzyński, wik. przy kościele par. w Maciejowicach, okazał się winnym rozdawania rewolucyjnych znaków, które sam rozwoził i miewania „podburzających” kazań, oraz, że prob. rzeczonej par. ksiądz S. P. podejrzany jest silnie o działania nieprzyjazne rządowi, reskryptem z dnia 18 lut. (2 mar.) b.r. Nr. 1232 zawiadomił, iż ks. Burzyńskiego ka zał wysłać na mieszkanie do Rosji, zaś nad księdzem S. P. winien być urządzony surowy dozór ze strony władzy duchownej. Spełniając takowe polecenie, mam zaszczyt prosić J. W. Pana, abyś nad postępowaniem księdza S. P. stosowny dozór rozciągnąć zechciał. Tajny radca R. Hubę”.
b) Kom. Rz. Spr. W. i D. 18 lut. (2 mar.) 1866 r. Nr. 6224 (1211) 5 zwraca się do bpa diec. podl. z odezwą tej osnowy: „Komisja Rządowa ma zaszczyt prosić J. W. Pana, abyś raczył udzielić jej wiadomość czy ksiądz S. P. zostaje dotychczas na urzędzie proboszcza par. Maciejowice lub w razie przeciwnym, gdzie się obecnie znajduje i kiedy się stamtąd oddalił”. Na to bp podl. 8 mar. 1866 r. Nr. 262 3 odpowiada tejże Komisji Rządowej, że ksiądz S. P., b. prob. par. Maciejowice, obowiązków swoich nie pełni, gdyż wydalił się z Maciejowic w czasie panujących w kraju zawichrzeń i nie wrócił, kiedy atoli mianowicie to nastąpiło nie jest mi wiadomo, albowiem żadnego raportu urzędowego o tem nie otrzymałem. Również nie wiadomo mi, gdzie się obecnie znajdować może... W sprawozdaniu diec. podl. za rok 1864 tenże jest pomieszczony pomiędzy duchowieństwem uby łem, a z miejsca pobytu niewiadomem”. Pod datą zaś 16 st. 1873 r. Nr. 81 bp Baranowski wystawia księdzu S. P. zwykłe kościelne świadectwo.

pracował w organizacji jako komisarz obwodu tarnowskiego.

zm. 1873, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

uczestnictwo w potyczkach: mińskie: Waleryany 14.05.1863

wolno=praktykujący lekarz

s. Jerzego – powstaniec 1863 r.

powstaniec

mężcz. 67 (w 1868), zesłany na zamieszkanie, w 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, przy nim dzieci i żona

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Martynówka, gub. Podolska , pow. Mohyl

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Przymoszczanica, gub. Podolska , pow. Mohyl., dz. 3048.

ppro.(1837) Warszawa

Ur. 1837 pow. Mohylowski, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-189