b. emigrant, poległ jako kapitan w bitwie pod Batorzem 6 Września 1863 r.

z oddziału Litewskiego, poległ w bitwie pod Borkami w Styczniu 1864 r.

Powstaniec potkany przez Stanisławę Przyłędzką - ukrywającą się przed Kozakami w stawie. Miało to miejsce jakiś czas po bitwie pod Radziwiłłowem. Na pytanie kim jest odpowiedział że nazywa się Antonio i jest Włochem - dopiero potem gdy dowiedział się że Przyłęcka jest powstańcem ujawnił swoje nazwisko. Miał kalabryjski kapelusz który rzucił do stawu i w ten sposób zwiódł Kozaków że utonął. Po tym zdarzeniu udał się na punkt zborny oddziału Wysockiego.

udział w potyczkach: lubelskie: Depułtycze 5.08.1863

udział w potyczkach: lubelskie: Majdan 30.01.1864, Wielkopole 3.02.1864

udział w potyczkach: podlaskie: Sławetycze 11.07.1863

(Sieniewicz, Siniewicz), udział w potyczkach: lubelskie: Depułtycze 5.08.1863, Fajsła­wice 24.08.1863 poległ

wyższy strażnik leśny

wieku lat 24, pochodził z Czemiawej pod Mościskami w Galicy i, kształcił się w Wiedniu w 1862 r. w szkole nadwornej opery. Powstanie powołało go w szeregi, gdzie pospieszył pod dowództwo Kurowskiego, w nieszczęśliwej bitwie pod Miechowem 17 Lutego, brał czynny udział i znikł bez wieści. Rodzina Aleksandra, pomimo poszukiwań i odezw w gazetach mianowicie w Czasie Nr. 181 z r. 1867, o udzielenie wiadomości, dotąd żadnego nie doszła o nim śladu, prawdopodobnie zginął.

Powstaniec z oddziału Czerwińskiego, dostał się do niewoli pod Ucieną (Lipagórami), zapewne zesłany na Syberię.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1867 r. zmarł (gorjaczka)

szlachcic kowieńskiej prowincji

Poległ w bitwie pod Waliłami (wraz z dwójką braci, których imion trwa ustalanie)

Syn Bartłomieja, przybył z okolic Wilna do pracy jako strażnik leśny, z nakazu carskiego. Osiadł w Królowym Stojłe w podworskich zabudowaniach. Znając teren pomagał powstańcom dowożąc im żywność i ubranie. Zdradzony został przez mieszkańca Królowego Stojła, który rozrzucając po drodze słomę wskazał moskalom miejsce pobytu kuriera. Jan Sienkiewicz przeżył 95 lat, spoczywa na cmentarzu w Krynkach.

mężcz. 21 lat na 1868 r., warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, przy nim żona

brat Sienkiewicza Jana z Królowego Stojła oraz Ich szwagier (Kajetana i Jana Sienkiewiczów) polegli w bitwie pod Waliłami

wyrok sądu polowego 04.12.1865 lat 36 z Wilna, udział w powstaniu, zwolniona 15.12.1865

Brat Henryka, żołnierz wojsk 1863, zmarł w Sygniówce pod Lwowem, w styczniu 1891 r, na serce.

mieszczanin z powiatu bielskiego

mieszczanin

uczestnictwo w potyczkach: podlaskie: Rossosz 17.11.1863

oficer włoski, wychowany we Francji, brał udział w wyprawie na Radziwiłłów,

kpt. armii włoskiej, w 1863 r. dca 4. Oddziału Jazdy Wołyńskiej, za niesubordynację oddany pod sąd i wygnany z kraju

uczestnictwo w potyczkach: wołyńskie: Poryck 2.11.1863

dowódca oddziału u Heydenreich ‘‘Kruka’‘ w jesieni 1863 – potem partii Komorowskiego - na jesieni 1863 w sokalskim

mieszkaniec grodzieńskiej gub.

mężcz. 38 lat na 1868 r., czynownik grodzieńskiej guberni, zesłany bez pozbawienia praw na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w tomskim okręgu, rabotał na składie, rodziny nie posiadał

ur. 1823 r. W bardzo szczupłych aktach osobistych księdza Stanisława Sienkiewicza jest raport dziekana siedl., ks. Winc. Aleksandrowicza, z 13 maja 1864 r. Nr. 40/ że księdza Stanisława Sienkiewicza, prob. par. Domanice, pow. i gub. siedl., aresztowały i uprowadziły wojska rosyjskie i że 12 kw. 1864 r. tenże prob. powrócił do domu.

z Guberni Koweńskiej, przychylność powstańców, zwolniona 03.08.1863

(Sinkiewicz), uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: Stara Wieś 18.01.1864 ranny, dostał się do niewoli