Jurkowice, S., ob. sandomierski, 12 km. płn.-zach. od Osieka. (Bogorya, Iwaniski, Staszów).
Na krótkiej naradzie dowódców w Dziękach, po potyczce pod Rybnica, wybrany dowódcą piechoty, wyruszył kapitan Rosner w kierunku północno-zachodnim ku Bogoryi, celem połączenia się z jazdą Czachowskiego, który z Klimontowa udał się na Goźlice i Słoptów do Konar. W Jurkowicach powstańcy zaatakowani zostali przez kolumny moskiewskie, wysłane przeciw Czachowskiemu, mianowicie: trzy roty, wysłane ze Staszowa przez pułkownika Zwierowa,
2 z Sandomierza, 1 z Zawichostu i 1 z Opatowa oraz 1 szwadron dragonów tudzież znaczny oddział kozaków i straży granicznej. Kapitan Popowski z jedną kompanią obsadził koniec wsi, a głównie karczmę, Rosner zaś i kapitan N. rozwinęli resztę oddziału na brzegu lasu tuż przy Jurkowicach. Trzy kompanie moskiewskie atakowały oddział, który zajął karczmę, reszta moskali uderzyła na Rosnera. Podczas zawziętej walki o karczmę, a potem w pobliskim domu murowanym, padł ciężko ranny kapitan moskiewski Pleskaczewski oraz kilkudziesięciu szeregowców, łecz po dwugodzinnej obronie zabrakło ładunków broniącym się we wsi powstańcom, których wielu poległo, między innymi także dowódca Popowski. Reszta z bagnetami w ręku poczęła się cofać, by się połączyć z walczącemi pod lasem kompaniami.
Bój pod lasem podczas walki we wsi był również zawzięty. Poległ tu kapitan Rosner, porucznik Seweryn Zwoliński oraz wielu innych, zadawszy znaczne straty moskalom, którzy jednak część oddziału, około 50 ludzi odciętych przez jazdę, zdołali pochwycić do niewoli. Dopiero na mylną wiadomość o rzekomem zbliżaniu się Eminowicza i Rudowskiego, który w 130 kotli d. 20. 10. wkroczył w Lubelskie, zaprzestali moskale walki i cofnęli się do Staszowa. Polaków poległo 90, a 54 rannych na ogólną liczbę 140 oraz 50 wyżej wspomnianych wziętych do niewoli, zabrali moskale do Staszowa. Reszta rozbitego oddziału połączyła się z majorem Liwoczą.
Moskale, będący pod dowództwem Gułubiewa i Czystiego, pod Jurkowicami stracili według raportu Uszakowa 28 zabitych i 77 rannych, w czem 2 oficerów : Pleskaczewskiego, znanego z rozbicia oddziału w Górach i kapitana Gulajewa.

Cofnąwszy się z Okszy do Kwilmy, gdzie stał jego tabor i podwody, na których zamierzał wyprawić piechotę, Chmieleński rozłożył się kwaterą w dworku. W nocy oddział, me spodziewający się ponownej walki, zaatakowany został przez Bentkowskiego. Piechota moskiewska napadła w nocy na 21. 10 na obóz powstańczy od stiouy, gdzie stały podwouy wraz z piechota, dragoni zas i kozacy skradli się z drugiej strony, gdzie stały konie odpoczywającego po 9-godzinnej
walce oddziału. Nagły atak oraz wspomniane wyżej blisko sto podwód udaremniały regularną obronę ze snu zbudzonych żołnierzy, z których część uszła w kierunku lasu, druga, rozkwaterowana po chatach, pierzchła w przeciwną stronę. Ostrzeliwany ciągle, z powodu ciemności nocy mało skutecznym ogniem, oddział zebrał się w lesie i po kilkugodzinnym marszu dotarł do Radkowa, gdzie się w ciągu dnia zebrał cały po rozsypce kwilińskiej.