Zaprzestawszy pościgu kozaków pod Wojciechowem, zwrócił się Wróblewski, nie mając więcej nad 40 koni, na północ. Przeszedłszy przez Wieprz pod Kockiem, stanął naprzód na noc w Siemieniu następnie w Tyśmienicy. Dnia 19. stycznia oddziałek posuwał się o świcie od Tyśmienicy ku Jedlance pod Uścimowem. Już powstańcy w pobliżu Rutki Korybutowej wyminęli chatę leśnika, gdy ukazała się secina kozaków kubańskich pod dowództwem Zankisowa. Tenże, ubrany biało, powiewał białym proporcem, więc powstańcy wzięli go za księdza jadącego z usługą duchowną. Toteż atak kozaków był nagły i niespodziewany i nim jeszcze zdążono się uszykować w szyku bojowym, już doskoczyli kubańcy. Wróblewski znajdując się najbliżej nieprzyjaciela, opadnięty przez kozaków, otrzymał dwa cięcia w głowę, potem jedno cięcie w lewe ramię, osunął się z konia, na szczęście ciężko rannego zdołano go unieść z placu i uratować. Obok rannego dowódcy legło 12 zabitych, między nimi Pajewski, Staniszewski i Wysocki Michał. Gnani na przestrzeni kilku wiorst przez Jedlankę, Sosnowicę i Białkę, powstańcy zupełnie zostali rozproszeni i nieliczni tylko jak Barancewicz, Aramowicz, Kwapiszewski i Ejtminowicz Julian zdołali ujść cało.

Porucznik Hordeńko, wyszedłszy z Jędrzejowa, napadł pod Imielnem na oddziałek powstańczy, który ścigany za Małkowice, miał stracić 2 zabitych i 3 rannych.