Ze Złakowa Kościelnego (patrz Sobota) ruszy! Callier do Dobrzelina na spotkanie jazdy Syrewicza. Zaraz po połączeniu się ze Syrewiczem nadeszła wiadomość o zbliżaniu się moskali od strony Żychlina. Zaledwie wyruszył podjazd wysłany do Żychlina, a cały oddział wysunął się za wieś — już awangarda nieprzyjacielska zetknęła się z podjazdem. Natychmiast Callier uszykował konnicę na równinie. Kozacy pierwsi wysunęli się naprzód, ale strzały pierwszego plutonu oddziału pułkownika zmusiły ich do cofnięcia się. Lecz w tej chwili nadciągła piechota moskiewska z artyleryą. Moskale lozpoczęli ogień tyralierski i sypnęli kartac'zami wobec czego Callier rozkazał odwrót, który uskutecznił w największym porządku. Straty nie poniósł żadnej, rany tylko wynieśli lekkie z tej rozprawy kapitan Laury i oficer Linde.

W dalszym pochodzie Calliera niedaleko Soboty z tyłu ukazała się jazda moskiewska. Callier ze sztabem wpadł do miasta, polecając oddziałowi zboczyć z drogi w pole. Mimo wyraźnego rozkazu kapitana Laurego kolumna nie usłuchała, lecz uchodziła drogą słysząc za sobą strzały kozaków. Widząc pierzchających, Callier wrócił do oddziału i stanąwszy na brzegu lasu, wraz z kapitanem Laurym chciał uderzyć na nieprzyjaciela. Lecz cała kolumna, złożona z 50 jazdy, wpadła w gęstwinę gdzie się rozbiła na dwie części, które się niebawem połączyły w Jankowicach. Strat w ludziach prócz tych, którzy z koni pospadali, oddział nie poniósł. Po złączeniu się ruszył Callier do Złakowa Kościelnego.

Wysłany przez gen. porucznika Kazlannikowa pułkownik Czyśladzew na czele 2 kompanii orelskiego pułku, szwadronu dragonów, seciny kozaków, wyruszył z Uściługa w Lubelskie. Na wiadomość, że w Brzeznie znajdują się powstańcy, Czyśladzew otoczył wieś kozakami, którym w pomoc posłał 1 rotę, z drugą zatrzymując się w rezerwie o 1 wiorsty od wsi od strony Żalina. Moskale otoczyli łańcuchem dwór i ogród, zajęty przez powstańców. Część powstańców, nocująca po stodołach we wsi, ujrzawszy znaczne siły moskiewskie, rzuciła się ku Żalinowi, ścigana przez kozaków i wymknęła się ze stratą 3 zabitych podobno. Tymczasem nadbiegły moskalom posiłki t. j. jeszcze jedna rota strzelecka i otoczywszy stodoły, rozpoczęła ogień do znajdujących się tam jeszcze powstańców i wyparła ich do ogrodu. Tutaj powstańcy przez pewien czas stawiali opór, wreszcie zmuszeni byli ustąpić. Moskale zaś zabrali się do rozbijania drzwi chałup i niszczenia dworu, poczem zadowoleni ruszyli do Żalina, mając 2 rannych.
Dowodzący oddziałkiem Lipiński, który uformowawszy partyę z 36 jazdy, niepokojąc od dłuższego czasu moskali, zamierzał udać się na Wołyń, dostał się do niewoli, towarzyszowi jego, Jakóbowi Rajznerowi, udało się umknąć. Wśród poległych powstańców znajdował się kapelan oddziału ks. Marcinkowski.