Rzeczników 5.05.1863

Grabowiec, Jawór, Osówka, Siennińska Wola, Sienno, Wola Siemieńska).
Zniósłszy pod Jeziorkami Klewcowa, cofał się Czachowski z Zielińskim i Łopackim na północ przed dążącemi przeciw niemu trzema innemi kolumnami moskiewskiemi. Atoli pod Osówką już ukazały się przednie straże majora Gołubiewa, prowadzącego 7 rot piechoty, 50 kozaków i 50 straży granicznej.
Powstańcy znużeni poprzedniemi walkami, postanowili unikać starcia z przeważającemi siłami i cofać się poczęli ku Rzeczniowu, odstrzeliwając się kawaleryi nieprzyjacielskiej. W Rzeczniowie samym moskale już całą masą ¿opędzili oddział i chcieli go okrążyć we wsi, powstańcy jednak wydobyli się z matni i dostali się do lasu, leżącego między drogą z Rzeczniowa do Grabowca, a między drogą „Linia" zwaną, która prowadzi do Siennińskiej Woli. Strzelcy, na brzegu tego lasu rozstawieni, stawili nieprzyjacielowi silny opór, a tymczasem Czachowski dokonał swego. Atoli moskale, puściwszy się biegiem po „Linii", zabiegli tył strzelcom polskim, wobec czego Czachowski znalazłszy się poza tyłami części linii moskala, zamierzał uderzyć na nich, ale kosynierzy nie dotrzymali placu. Musiał więc Czachowski cofnąć się ku lasom iłżeckim, Jankowski zaś, pod którego dowództwem walczyli strzelcy w lesie, widząc się otoczonym, poszedł na przebój małymi oddziałami, w czem mu pomogła gęstość lasu, i szczęśliwie wyprowadził wszystkich swoich. Straty polskie w tej potyczce wynosiły 17 zabitych i 28-miu rannych, moskali w Grabowcu pochowano 14.
W potyczce tej odznaczył się szczególnie kapitan Doliński, który z oddziałem strzelców zasłaniał odwrót. Odcięty chwilowo w małym lasku, bagnetem odparł nacierających moskali i rozpędziwszy przecinających mu drogę, następnego dnia połączył się z Czachowskim.