Powstanie Styczniowe - uczestnicy

wieku lat 30 służył jako oficer w oddziale Chmielińskiego, dowodził kompanią "starą gwardyą" zwaną, poległ pod Ociesękami.

informacja taka sama jak rekord nr 34119

powieszony w Łomży w r. 1864.

informacja taka sama jak rekord nr 24105

informacja taka sama jak rekord nr 24106

żołnierz z oddziału pułkownika Czachowskiego poległ między Blizinem a Bobrzą, 10 Czerwca 1863 r. zostawiwszzy żonę i dwoje dzieci.

stracony na szubienicy w Łomży roku 1864.

był pułkownikiem w oddziale Langiewicza jako dyktatora.

szlachcic

ur. 1810, um.36 I 1868, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

porucznik powstańczy w woj. sandomierskim (lipiec 1863). W 1864 r. w stopniu sztabskapitana dowodził 11 kompanią pułku miechowskiego. Prawdopodobnie swoją kompanię rozformował po potyczce po Klonowem. Jego podkomendnym był. m.in. Karol Jabłoński z Psar.

(1828 - 1899), dziennikarz i polityk w Galicji, w 1853 r. w redakcji "Czasu". W przededniu powst. związany z białymi. Należał do Kom. Galicji Zach. i brał udział w montowaniu dyktatury Langiewicza. Po powstaniu był posłem na Sejm i do Rady Państwa we Wiedniu

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Szlachcic powiatu Łomżyńskiego, wsi Leman. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika Łomży i powiatu. Rozstrzelany we wsi Lemany, pow. Łomżyńskiego, 21 kwietnia 1864 roku, za udział w powstaniu z orężem w ręku.

synowiec jener. Wojciecha Chrzanowskiego, przez lat wiele poseł do Sejmu i Rady państwa, autor pism o rzeczach wojskowych i politycznych, pracował w czasie powstania r. 1863/64 w organizacji.

poseł do austriackiej Rady Państwa, członek Akademii Umiejętności w Krakowie, były wieloletni poseł do Sejmu Krajowego we Lwowie, były członek Wydziału Krajowego, były członek rady miasta Krakowa, radca zarządu Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda. Urodzony w 1823 r. w Ojcowie, syn Józefa i Elżbiety z Brzeskich. Wychowaniec generała Chrzanowskiego, przepędził z nim pierwsze lata młodości w Paryżu, a potem we Włoszech. Po powrocie do kraju w 1854 r. wstępuje do redakcji ‘‘Czasu’‘ i przez 10 lat zasiada przy stole wspólnej pracy. Przydzielonym mu zostają dział spraw krajów polskich pod rządem rosyjskim oraz sprawozdania z wypadków wojennych. Od początku ruchu 1861 r. do swego wystąpienia z ‘‘Czasu’‘ w 1864 r. zajmował w gronie redakcji stanowisko najbardziej wyzywające i niedopuszczające myśli jakiejkolwiek transakcji. Był jednym z organizatorów krakowskich. Zakończył życie w Szczodrkowicach w Królestwie Polskim w powiecie olkuskim dnia 17 marca 1899 r.

stracony Lemany pow. Łomżyński 3.5.1864

gmina/wieś Śniadowo, przestępstwo: dowodził po wsiach żandarmami, zbierał podatki i

informacja taka sama jak rekord nr 34118

z wsi Kaimów, wydany przez pruskiego regencyjnego radcę Mejera, rozstrzelany został w Lemanie 1864 r.

emigr. z r. 1863, zmarł 14 czerwca 1897 r. w Saint-Hilaire-St-Florent.

Z Łańcuta, 42 lata, żonaty, dzierżawca dóbr. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Tarnopolu, za zbrodnie zaburzenia spokojności publicznej (zapewne w związku z powstaniem). Skazany na 8 miesięcy więzienia, zaostrzonego 1-razowym postem w każdym tygodniu, oraz na utratę skonfiskowany rekwizytów wojennych.

Z pow. opoczyńskiego. Mieszkający przy rodzicach. W marcu 1864 "dobrowolnie" powrócił z oddziału powstańczego.

W Usolu między 1866-68 - z Rusi. Miał żonę i dzieci ze sobą. Trzymali krowy i piekli chleb.

Dymisjonowany porucznik z guberni kijowskiej, podolskiej i wołyńskiej, w 1864 skazany na konfiskatę majątku za udział w Powstaniu. Nr orzeczenia 17515.

powstaniec, szlachcic zamieszkały w powiecie berdyczowskim, wieś Radziwiłówka

rodem z sandomierskiego, oficer huzarów, a następnie porucznik piechoty w wojsku rosyjskiem, do którego zmuszonym był wstąpić z konskrypcji. Przybywszy ze swym pułkiem na Ukrainę, poznał tam pannę Hilarję Kamieńską, siostrę mego przyjaciela i kolegi Władysława, ożenił się z nią, wziął dymisję i osiadł na wsi w powiecie berdyczowskim. W czasie powstania wstąpił do oddziału Krzyżanowskiego jako oficer plutonu, za co skazany został do ciężkich robót w Usolu, dokąd przybył wraz z żoną. Utrzymywali tu krowy i wypiekali chleb. Przeniesieni do Permy, później do kraju, zamieszkiwali kolejno w Radomiu, w Berdyczowie, a obecnie w Zawichoście. Dzieci nie mieli.

(1793 - 1861), gen., szef sztabu głównego w powst. listopadowym, po upadku powst. na emigracji. W latach 30-tych doradca sztabowy armii tureckiej. W r. 1849 dowodził armią piemoncką

Urodził się w 1841 roku. Pochodził ze wsi Parcice w pobliżu Częstochowy. z zawodu był ogrodnikiem. W okresie powstania styczniowego walczył w oddziale Edmunda Taczanowskiego. Oddział ten największą bitwę stoczył 29 sierpnia 1863 roku pod Kruszyną. W wyniku poniesionej klęski Taczanowski ogłosił rozproszenie oddziału. Józef Chrzanowski zmarł 10 X 1937 roku. Żył lat 96