Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 44

Strona z 2 Następna >

hr. z Litwy, której męża wysłano na Syberyą i skazano do ciężkich robót, po wyczerpaniu wszelkich starań o uwolnienie lub złagodzenie wyroku, powróciła do Wilna po odmownej odpowiedzi od cara, zamknąwszy się w pokoju usiadła w fotelu obłożonem papierami, i podpaliła takowe, gdy ją z płomieni wydobyto, tak była poparzoną, że we dwa tygodni* umarła w strasznych cierpieniach, w początkach 1867 r. zostawiwszy 5 nieletnich dzieci.

Michalina Czapska

żona Franciszka Czapskiego, członka Izby prusk. posłów, kobieta wielkiego serca i wzniosłej duszy, złożywszy znaczną, sumę na potrzeby Ojczyzny, pracowała w organizacji, opiekowała się wygnańcami i rozbitkami.

Michalina Czapska

zaangażowanie w sprawy powstańcze

Michalina z hrabiów Hutten Czapskich Czapska

córka Stanisława pułkownika wojsk Napoleońskich, żona Franciszka członka Izby Panów w Prusiech. Pomagała finansowo powstańcom w kraju i za granicą. Swój dwór w Bukowcu udostępniła powstańcom.

Właściciel cząstki w: Kołodzeżna, powstaniec.

Zapewne związany z partią powstańczą Bronisława Ryxa.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Syn generała, walczącego w 1831 "oddział cofnął się do Ojcowa, potem do Czerny i Krzeszowic, gdzie został przez Austriaków rozbrojony i aresztowany. Czterech z nas tylko uniknęło aresztowania, jako znających miejscowość"

Bolesław Czapski

z Chwalencina. Oskarżony w wielkim procesie politycznym, rozpoczętym 7.7.1864 przed Trybunałem w Berlinie dla 149 powstańców.

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Wiżuny, gub. Kowieńska , pow. Wiłkomierski.

hr., został skazany do ciężkich robót.

(Hutten-Czapski) s. Stanisław i Zofii Obuchowicz. Podczas powstania, 9 czerwca 1863 r. został aresztowany w Wilnie, osadzony w cytadeli razem z Jar. Kossakowskim i przewieziony do Kowna, jako oskarżony o stosunki z partią Sierakowskiego, który czas pewien konsystował w pobliżu Wiżun, oraz najfałszywiej pomówiony o udział w powieszeniu kluczwójta przez partię Kasperowicza. Skazany miał być na śmierć, lecz dzięki protekcji osób wpływowych (między innymi podobno królowej pruskiej) zamieniono mu karę śmierci na lat 12 robót ciężkich i pozbawienie praw stanu, a zatem i konfiskatę dóbr.

Hr., syn Stanisław z Kiejdan, obywatel na Litwie, a wnuk Franciszka wojewody chełmińskiego. W r. 1863 za pomoc dawaną swoim podczas powstania, pozbawiony został majątku, praw obywatelskich i zasądzony na śmierć przez rząd rosyjski. Tylko wpływem rodziny swej zawdzięczał ułaskawienie. Wyrok został zamienionym na katorgę i wygnanie do Syberii, gdzie przebył lat 8, co naturalnie podkopać musiało jego zdrowie. Zmarł 28 stycznia 1888 r. w 68 roku życia w dobrach swych Swojatycze.

Hrabia. Skazany do ciężkich robót. Zarejestrowano jego pobyt w więzieniu w Petersburgu w trakcie przejścia na zesłanie.

Ferdynand Czapski

W lutym 1863 w obozie w Ojcowie. Posiadał pistolet, pałasz i strój.

Ferdynand Czapski

Lat 18. Na początku lutego zanotowany na liście w obozie w Ojcowie, zakwalifikowany jako kawalerzysta.

graf Edward Czapski

Pomieszczyk kowieńskiej guberni

wiek: 20 lat, zm. 1863.11.18, w pow. Mławskim, umarł z ran poniesionych w potyczce pod Gołominem

1806-1900, płk. Dowódca jazdy powstańczej, po 1964 na emigracji we Włoszech i Francji

hr., uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: (Michałowice 2.02.1863), Chroberz 17.03.1863

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Czaple, pow. siedlecki, lat 20. Kawaler. Aresztowany w Międzyrzecu 12 lutego 1864 r. "za przynależność do szajki". 27 sierpnia odesłany do Warszawy. (Cz-3).

(1806—1900), uczestnik powst. listopadowego i rewolucji 1848 r., emigrant, mierosławczyk. Dca oddziału jazdy, w marcu 1863 r. mianowany gen. Po powstaniu na emigracji. Uczestnik wojny francusko-pruskiej. Od 1874 r. w Galicji

(1806 - 1900) - powstaniec 1831, więzień pruski z 1846 powstaniec z 1848. Na emigracji był m.in. wykładowcą w Polskiej Szkole Wojskowej we Włoszech, zbliżony do kół Mierosławskiego. Został wyznaczony na naczelnika woj. krakowskiego. W marcu 1863 mianowany generałem przez Langiewicza, opuścił po jego klęsce kraj, osiadł w Szwajcarii, a następnie we Francji. Uczestniczył w obronie Paryża w 1870.1871. W 1874 osiadł w Galicji .Zmarł w Krakowie w maju

Oficer wojska polskiego z r. 1831, ozdobiony jako porucznik jazdy poznańskiej sztabu naczelnego wodza w dniu 11 listopada 1831 r. złotym krzyżem. Był przed wybuchem powstania profesorem służby kawalerii w wojskowej polskiej szkole w Cuneo. W oddziale Langiewicza pełnił służbę pułkownika jazdy, później otrzymał w projektowanych wyprawach na Ruś rangę generała. Zmarł w Podgórzu pod Krakowem w 1890 r.

hr., ofic. z r. 1831, profesor w Cuneo, pułk. kawaleryi pod Langiewiczem, później jener. kawaleryi w projektowanych wyprawach na Ruś. Zmarł w Podgórzu, pod Krakr. 1890.

wieku lat 20, syn obywatela z Lipnowskiego, uczeń szkoły handlowej, w skutek ran odniesionych pod Gołymi - nem w Październiku 1863 r. zmarł w jednej z wsi nad granicą Pruską położonych. Dz. Pozn. Nr. 277 podaje, że zmarł w skutek ran 18 Grudnia 1863 r.

von Hutten, pułkownik w oddziale Langiewicza jako dyktatora. Urodzony w r. 1806 w Mirakowie w guberni płockiej. Obrał sobie zawód wojskowy i walczył jako oficer w r. 1831. Po upadku powstania w r. 1831 wyemigrował do Francji i tam wszedł w stosunki w przywódcami partii rewolucyjnej. Brał udział w r. 1848 w Księstwie Poznańskim, następnie był profesorem polskiej szkoły wojskowej w Cuneo, a w r. 1863 w obozie Langiewicza otrzymał nominację na generała. Z tym tytułem znano go w Paryżu, gdzie odgrywał wybitną rolę wśród emigracji polskiej. Ostatnie lata przepędził w Krakowie. Dzięki opiece Towarzystwa Weteranów z r. 1831 umieszczony został w zakładzie Helclów, gdzie zmarł 12 maja 1900 r.

Kazimierz Czapski

hr., ur. r. 1841 w Bukowcu w Prusach zachód., służył pod komendą Langiewicza i Miniewskiego, dowodząc oddz. strzelców w randze podpułk. Niezwykłą odwagą i poświęceniem, zyskał wśród walecznych imię najwaleczniejszego. Po powst. poświęcił się pracy na roli i zmarł w swym majątku r. 1879.

Kazimierz Czapski

Syn Michaliny i Franciszka Czapskich, w wieku 20 lat wywieziony przez matke do obozu Langiewicza z dużą suma pieniędzy ze sprzedaży biżuterii rodzinnej. Brał udział w bitwie pod .

Kazimierz Czapski

syn hr. Franciszka, dziedzica dóbr Bukowca i Michaliny z Czapskich. słynny z swej waleczności i odwagi, powstaniec z obozu w Wąchocku.

Kazimierz Czapski

Kazimierz Czapski

hr., uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Podlesie 4.05.1863

Kazimierz Czapski

hr, walczył w oddziałach powstańczych

Kazimierz Antoni Fabian Czapski

Pułkownik wojsk polskich w r. 1863, właściciel dóbr Grylewo i Słupy w powiecie węgrowieckim. Urodzony 18 stycznia 1842 r., zmarł 14 listopada 1874, ożeniony w r. 1866 z Marią Antoniną Grabowską. Ur. w r. 1841 w Bukowcu w zachodnich Prusach, służył pod komendą Langiewicza i Miniewskiego, dowodząc oddziałem strzelców w randze podpułkownika. Niezwykłą odwagą i poświęceniem zyskał wśród walecznych imię najwaleczniejszego. Po powstaniu poswięcał się pracy na roli. Zmarł w 1879 r.

urodził się na Litwie w 1826 r. Wykształcony na Żoliborzu w Warszawie, później na uniwersytecie w Berlinie. Powrócił na Litwę, a ożeniwszy się z hr. Justyną Rostworowską rezydował częścią w Kiejdanach, częścią w Miropolu na Wołyniu. Był to mąż niemałej nauki i wielkiego wpływu. Przed lat kilkanaście piastował urząd marszałka szlachty w guberni kowieńskiej. Wielce się przyczynił jako taki do przeprowadzenia usamowolnienia włościan. W 1864 r. zesłany na Sybir postradał większą część fortuny. Po trzech latach wrócił jako wygnaniec z Syberii do Księstwa Poznańskiego i zamieszkał w Więckowicach, poświęcając ostatnie lata cennemu wydawnictwu ‘‘Historii konia’‘. Umarł nagle 10 czerwca 1875 r.

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Kiejdany, gub. Kowieńska ,

Marjan hr. Czapski * w 1816 w Łachwie, dawn. Radziwiłłowskiej, w mozyrskim, majętn., która na nich przeszła od Radziwiłów. Rodzice Stan., pułk. w. p. z czasów Legionów, i Zofja Obuchowiczówna, córka kasztelana z Franciszki Rzewuskiej, siostrzenicy ks. panie Kochanku. Pierw. wychow. u pijarów na Żoliborzu. Po 1831 gimn. i uniw. Berlin, gdzie skończył prawo. Powtórne egzam. na uniw. charkow. i posada przy gubern. chark. W 1846 x Justyna hrabina Roztworowska z Miropola na Wołyniu. Gospodarka w dziedzicznych Kiejdanch na Żmudzi i majętności żony. Wybrany przez szlachtę żmudzką na marsz. pow., następnie został gub. w Kownie. W 1865 konfiskata Kiejdan. Zesłanie. Żona + w 1856. Zostało 5 ro dzieci. W 1871 r. przybył w poznań. w odwiedz. do siostry hr. Michaliny Czapskiej (nr 161, wspomn. J. I. Krasz.)

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Kałnoberże, gub. Kowieńska ,

Napoleon Czapski

jedni podają, że to brat Józefa, ale najprawdopodobniej był to syn b. oficera wojsk polskich z 1831 r. a następnie w ostatnim powstaniu jenerała, obecnie zamieszkującego w Paryżu. Napoleon był uczniem szkoły politechnicznej w Paryżu, służył pod dowództwem jenerała Waligórskiego i zginął pod Kobylanką.

Napoleon Czapski

informacja taka sama jak rekord nr 24154

Strona z 2 Następna >