Powstanie Styczniowe - uczestnicy

panna lat 18 z Guberni Wileńskiej powiat oszmiański, nakłanianie brata do powstania, śpiewanie hymnów, aara 3 miesiące więzienia 17.08.1864

udział w potyczkach: grodzieńskie: Łysków 16.06.1863 poległ

służył jako kapitan, w kawalerii pod dowództwem pułkownika Wróblewskiego, w bitwie 19 Stycznia 1S64 r. (Głos Nr. 48 podaje, że) pod Rudą Kory buto wską został ciężko ranny, jeden zaś z jego towarzyszy twierdzi, że w tydzień zmajrł.

Siostrzeniec, adiutant Kazimierza Kobylińskiego, kapitan w powstańczej kawalerii

Siostrzeniec Kazimierza Kobylińskiego. Za waleczność dosłużył się stopnia kapitana w powstańczej kawalerii. 19.1.1864 roku pod Rudą Korybutowską został ciężko ranny i po tygodniu zmarł.

z Sokółki, siostrzeniec Kazimierza Kobylińskiego, awansował do st. kapitana, ciężko ranny 19 stycz-nia 1864 pod Rudą Korybutowską, zmarł po tygodniu

Z Targowicy. Lat 30. W marcu 1864r. sądzony przez sąd wojenny w Rzeszowie za zbrodnie zaburzenia spokojności publicznej przez powtórny udział w powstaniu polskiem. Skazany na 5 miesięcy więzienia.

uczeń 5. klasy gimn. wileńskiego, wywieziony z Wilna 31.07.1863

b. uczeń gimnazjum wileńskiego, powstaniec 1863 r.

Franciew, mężcz. 18 lat, priwilegirowannogo zwanija wileńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w Omsku, kopista (pismowodstwo), rodziny nie posiadał, żenił się w Syberii

Urodził się w Bruinowie w województwie mazowieckiem, z Pawia i Juljanny z domu Osieckiej, dnia 20 Listopada 1800 roku. Wyrosły w latach wielkich wojen, w których i. los Ojczyzny ważyć się cięgle zdawał, w 1814 już roku oddanym został do szkoły wojskowej kadetów, skąd później na oficera saperów wyszedł. Wcześnie wtajemniczony w zmowy młodzieży przygotowującej powstanie, podoficerem jeszcze będąc odwiedzał często Gawrońskiego, którego miat nieszczę ście przypadkiem przestrzelić, a do którego odtąd tern silniej i już na całe życie przywiązał się. Razem brali udział w nocy 29 Listopada i należeli do najczynniejszych, razem przez cały czas kampanji walczyli. Nowosielski za zdatność posuniętym został na podpułkownika, za waleczność ozdobiono go krzyżem złotym. Do stawszy się na emigrację, należał do wszystkich międzynarodowych spisków i wypraw przedsiębranych przez wychodźców naszych, a nieustraszone męztwo jakiego do wiódł odpierając z kolegę swoim Kowalskim attak całej kompanii nieprzyjacielskiej we Frankfurcie, stało się legendę w Niemczech. Po cofnięciu się wyprawy sabaudzkiej do Szwajcarji, Nowosielski z innymi szukał schronienia w Anglji, i odtąd w życiu politycznem emigracji czynnego już udziału nie brał. Z przekonania należał do zastępu demokratycznego, ale za najpierwszy obowiązek uważał, życiem wła snem dać przykład miłości, równości i braterstwa. Podniosły charakter, obok gotowości służenia każdemu rodakowi i bliźniemu, sprawiły, iż stał się ogniskiem bratniej pomocy dla nieszczęśliwych, szafarzem składek płynących do niego na za spokojenie potrzeb emigracyjnych, podporę, powiernikiem, pocieszycielem w wielu boleściach i utrapieniach. Nieustraszony żołnierz, pisał wtenczas dziełko : O kształceniu serca a gdy w 1863 roku wybuchło powstanie, chociaż skołatany na zdrowiu i już kresu życia dobiegający, chciał jeszcze mieć udział w usiłowaniach ogólnych; wszedł do delegacji trudniącej się wysyłaniem z Anglji wychodźców na pole walki, byt lam najczynniejszym do ostatniej prawie chwili. Umarł w Londynie dnia 22 Kwietnia 1864 r. Zwłoki szanowanego powszechnie męża, oprócz rodaków, wielu jeszcze angielskich przyjaciół odprowadziło na cmentarz Highgate, gdzie obok grobu Wojciecha Darasza i Stanisława Worcella złożone zostały.

przed 1830 r. oficer saperów, w powstaniu listopadowym biorąc czynny udział wraz z pułkownikiem Gawrońskim posunięty został na podpułkownika i zdobiony Krzyżem Złotym Virtuti Militari. Po upadku powstania w emigracji należał do wszelkich przedsięwzięć rewolucyjnych we Francji, Szwajcarii, tudzież w Londynie od r. 1833?-1846-1848-1863. Z powodu słabego zdrowia nie mógł pośpieszyć w szeregi ojczyste. Zmarł w Londynie w styczniu 1864 r.

(20.11.1800-22.04.1864) szlachcic, pierwowzór bohatera „Reduty Ordona” Adama Mickiewicza, odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari, podpułkownik w armii polskiej okresu powstania listopadowego. Autor książki „O kształceniu serca” w której opisał obowiązki Polaka wobec ojczyzny, konieczność pracy nad własnym charakterem, umacnianiu w sobie cech które decydują o sile narodu. Podczas pobytu na emigracji w Londynie organizował pomoc dla powstańców styczniowych wysyłke broni, amunicji i rekrutował ochotników do walki. Współzałożyciel fundacji pomagającej weteranom i najbiedniejszym emigrantom, działacz Młodej Polski.

wieku lat 54, urodził się na Mazowszu, oddany do szkoły wojskowej kadetów wyszedł z niej oficerem, w powstaniu listopadowym brał czynny udział, walczył w r. 1831, wyemigrowawszy po powstaniu należał do wszystkich wypraw i spisków przedsiębranych przez tułaczy, w wyprawie Zaliwskiego 1833 brał czynny udział jako organizator, lecz z powodu słabości nie wystąpił na pole walki, odpierając z kolegą swoim (zdaje się Andrzejem Gawrońskim) z nieustraszoną odwagą i męstwem atak całej kompanii nieprzyjacielskiej we Frankfurcie zostawił niewygasłe wspomnienie swej waleczności nawet wśród nieprzyjaciół niemieckich, po nieudaniu się wyprawy Sabaudzkiej cofnął się do Szwajcarii, a następnie zamieszkał w Londynie, w r. 1863 z powodu słabości zdrowia nie mógł wystąpić na pole walki, wszedł przeto do komitetu działającego w Londynie, a jako człowiek praktyczny i wyćwiczony w szkole wojennej nie małe oddał usługi szczególniej zajmując się wysyłaniem wychodźców z Anglii na pole walki, 1864 silnie zapadł na zdrowiu i po paru godzinnych mękach zakończył pełne zasług życie.

Ur. 1843, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-257

ppor., odzn. Medalem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

ppro. (1842) Siedlce

szlachcic ze wsi Radomyśli, lat 22. Aresztowany dnia 5 marca 1864 r. we wsi Dziewule. Oskarżony o przynależność do bandy buntowników, do oddziału powstańczej żandarmerii. W więzieniu od 9 kwietnia. Dnia 5 listopada zwolniony i odesłany na miejsce zamieszkania.

b. żołnierz rosyjski, powstaniec , powieszony w Dąbiu 15.4.1864

Odstawny szeregowiec był w partii, uczył powstańców fechtunku i uczestniczył w grabieżach i gwałtach nad spokojnymi mieszkańcami/15 kwietnia 1864 r powieszony w Dąbiu.

mężcz. warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w Omsku

Ur. 1842, miejscowość w 1923: Siedlce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-186