Powstanie Styczniowe - uczestnicy

"Leliwa". Ur. 10.10.1838 Ślepianka, pod Mińskiem. zm. 2.8.1899. Syn Walentego (malarz, przyjaciel Mickiewicza) i Anieli Rostockiej. 1856 ukończył petersburską Akademię Leśną w stopniu podchorążego, w 1859 wysłany do guberni jekatrynosławskiej z mianowaniem na porucznika. 1860 otrzymał mianowanie na nadleśnego w Puszczy Białostockiej. Matka wszczepiła jemu i dwóm braciom (Adamowi i Kazimierzowi) ideały filareckie dlatego wszyscy pośpieszyli do powstania. Jan Edward został dowódcą kompanii strzelców w oddziale Florentego Stasiukiewicza w woj. podlaskim, następnie przeniesiony do oddziału Czarneckiego Bończy. Brał udział w ataku na Międzyrzecz w pomocy Krysińskiemu. Ranny tam w nogę opuścił na jakiś czas oddział dzięki czemu uniknął konsekwencji rozbicia grup. 8 maja otrzymał awans na kapitana i dowódcę powstania brzeskiego. Skutecznie powiŁększył oddział i utrzymywał komunikację z Trauguttem. Niestety nie zdążył mu pomóc pod Horkami, zebrał jednak uciekinierów. Zręcznie manewrował w lasach lecz pod Koreczynm poległo mu 13 ludzi. W końcu połączył się z Trauguttem koło Porzecza Skirmuntowskiego - zostając dowódcą kompanii.. Odniósł znaczne zwycięstwo pod Woroniem. Pod Żydyniem 29 czerwca musiał się wycofać na skutek malejącego poparcia dla powstania. Napadnięty pod Solinem uciekł w las z malejącym oddziałem ponosząc klęskę 13 lipca pod Kołodnem. Wańkowicz po tym wydarzeniu zastępował chorego Traugutta. Z dworu w Ludwikowie zostali wysłani karetą do granicy Kongresówki. skąd dostał się do Galicji. Czekał we Lwowie biorąc udział w niefortunnej wyprawie wołyńskiej. 4 grudnia mianowany naczelnikiem kadr wojskowych obwodu żółkiewskiego pracuje do 22.3.1846 kiedy został uwięziony przez władze austriackie. Do Franci wyjechał jesienią 1864 (nie wiadomo jak uciekł). W 1869 wraca do Polski i osiada w Krakowie, pracując jako urzędnik banku galicyjskiego dla handlu i przemysłu. 1871 ożenił się ze Stanisławą Jaskłowską, z którą zaręczył się jeszcze przed powstaniem. Ich dworek stał się miejscem patriotycznej łączności ziem polski i spotkań artystów. Wańkowicz cieszył się ogromnym zaufaniem, często obierany na opiekuna zapisów i fundacji. Zmarł w Krakowie.

pseud. Leliwa (1838 - 1899) - ur. w Ślepiance w pow. mińskim, syn Walentego i Anieli z Rostockich. Absolwent Akademii Leśnej w Petersburgu (1860), nadleśniczy w Białowieży. W 1863 dowodził kompanią w oddziale Stasiakiewicza, od maja był dowódcą tegoż oddziału, walczył potem pod rozkazami Traugutta i Aleksandra Czarneckiego na Podlasiu. Uczestniczył również w wyprawie radziwiłłowskiej gen. Józefa Wysockiego (2 VIII). Po jej klęsce przeszedł do Galicji, był organizatorem wojskowym obwodu żółkiewskiego. Aresztowany zbiegł z więzienia austriackiego i do 1869 przebywał na emigracji. Osiadł w Krakowie. Zmarł w sierpniu

Powstaniec, zesłaniec. Zm. W Krakowie 1891

ur. 24.12.1831 Mińsk, zm. 1.10.1891 Kraków. Brat Jana Edwarda. Komendant oddziału na Litwie. Skazany na śmierć, ułaskawiony na skutek starań rodziny zesłany na dożywocie na Sybir. W 1874 przebywał w Wiercholeńsku nad Leną, pod nadzorem policji, bez prawa swobodnego poruszania się. Uciekła po 12 latach drogą okrężną przedostał się do Galicji. Tu ożenił się z Karoliną Ortyńską i miał dwoje dzieci Kazimierę (zam. Sokołowską) i Jana, ur. 1890. Od 1882 był dyrektorem rafinerii nafty Łukasiewicza w Chorkówce k. Krosna. Pochowany na Rakowicach.