Powstanie Styczniowe - uczestnicy

udział w potyczkach: grodzieńskie: Głęboki Kąt 30.08.1863 r

z powiatu Słonimskiego, oficyalista w fabrykach należących do Hr. Pusłowskiego, następnie jako żołnierz w oddziale Młotka, zginął w bitwie pod Głębokim Kątem 1863 r.

Weteran, mieszkający w przytulisku dla weteranów w Krakowie przy ul. Biskupiej. Zm. 1901

ur. r. 1839 w Zdanówce, uczeń szkoły wojsk, w Genui, służył jako porucz. kosynierów, następnie strzelców w oddz. Cieszkowskiego (pod Sosnowcem), Jeziorańskiego i Langiewicza (pod Małogoszczą), Mierosławskiego (pod Igołomią) i Alladara (pod Ciotuszą). Ranny kulą w ramię w Skale, kulą w nogę pod Igołomią i 22 razy od lanc i pałaszów pod Ciotuszą. Po powst. publicysta i urzędnik prywatny.

Ur. 1839, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: Of.-3

z zawodu publicysta, zamieszkały w Nicei we Francji, a od 4ch miesięcy w Krakowie przy ul. Szewskiej 25. Urodził się 26 lutego 1839 w Zdanówce pod Staszowem (woj. Sandomierskie). Stanu szlacheckiego. Wyznania katolickie. Stosunki z rodziną w Królestwie zerwał od roku 1880 z powodu publikacji w prasie francuskiej o organizacji Policji tajnej rosyjskiej we Francji i innych artykułów przeciwko Moskwie. Przed powstaniem podaje szkołę wojskową, w czasie powstania posiadał stopień porucznika Kosynierów, a następnie strzelców. W czasie powstania walczył w oddziale Cieszkowskiego, z Jeziorańskim i Langiewiczem pod Małogoszczem, z oddziałem Mierosławskiego pod Igołomią komenderował kompanią przeznaczoną dla zasłaniania odwrotu w zastępstwie kapitana Szeligiewicza poległego. W dwóch potyczkach w Hrubieszowskiem z oddziałem Alladara w okolicy Podladonia? i w Ciałuszy w Zamojskiem ze Swidzińskim. Został raniony kulą w ramię pod cmentarzem w Skale. Kulą w nogę pod Igołomią, i 22 ran od lanc i pałaszy pod Ciałuszą. Jego dokumenty z powstania pozostały w Nicei. Powołuje się na Stanisława Królikowskiego, lekarza towarzysza lat dziecinnych – Księdza Drohojewskiego, kolegi ze szkół gimn. W Lublinie –Stachurskiego, Uziębłę i Ludwińskiego kolegów z powstania – Adama Asnyka, znajomego jeszcze przed powstaniem z Heidelberga – Józefa Męcińskiego z Partyzna?, kolegi szkolnego – również na Amborskiego we Lwowie. Zadeklarował zapłatę wpisowego 1zł, oraz składkę roczną w wysokości 1 zł. Na oświadczeniu nie figuruje data ani podpis.

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Pieskowa Skała 4.03.1863 ranny, lubelskie: Radków 31.10.1863, Ciotusza 11.11.1863 ranny, dostał się do niewoli

1867 figuruje na liście wychodźców politycznych

Znajomy Cieszkowskiego z okresu jego pobytu we Włoszech, przybył do Dąbrowy jako ochotnik do oddziału powstańczego.

"Dymisjonowany porucznik Zdanowicz , były burmistrz Markuszowa (w gub. lubelskiej) mając sobie dowiedzionem, że nie tylko brał udział w buncie , lecz że był przywódcą w części południowej guberni lubelskiej i dowodził buntownikami w bitwie pod Słupczą (niedaleko Zawichosta), został skazany na sąd wojenny na karę śmierci. Jego Cesarska Wysokość Wielki Książę Namiestnik, zważywszy że porucznik Zdanowicz sam oddał się w ręce władzy, raczył zniżyć karę o dwa stopnie, łagodząc ją na 20 lat ciężkich robót"

dowódca oddziału w Lubelskiem, wskutek jego nieporadności oddział został rozbity pod Słupczą, w której Leon Frankowski, komisarz województwa lubelskiego dostał się do niewoli.

Powstaniec

Były żołnierz z 1831 r. i uczestnik powstania z 1863 r. Zmarł w Krakowie w sierpniu 1901 r.

Dowodził oddziałem zorganizowany przez Leona Frankowskiego z uczniów Puławskiego Instytutu. Opanował Kazimierz nad Wisłą w nocy z 22 na 23 stycznia, potem zajął Zawichost. Ścigał go pułkownik Miedników, który po drodze złupił Sandomierz i pobił Zdanowicza po Słupczą. Frankowski dostał się do niewoli i został rozstrzelany w Lublinie. Zdanowicz poddał się Chruszczowowi.

uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: (Kurów 24.01.1863), Kazimierz 6.02.1863, sandomierskie: Za­wichost 8.02.1863, Słupcza 8.02.1863

por. armii ros., następnie burmistrz Markuszowa, w styczniu 1863 r. naczelnik sił zbrojnych woj. lubelskiego i dca oddziału, przeszedł na stronę ros. Zmarł na zesłaniu na Syberii

54 lata w 1868 r., zesłana na osadzenie, z 1864 r. znajdowała się w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

mężcz. 19 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał, kawaler

szlachcic

Ze szlachty mohylewskiej prowincji

wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w organizacji powstania na Litwie powieszony w Wilnie 16 sierpnia 1864 r.Syn profesora, należał do organizacji cywilnej na Litwie, gdzie bardzo pracował nad jej rozszerzeniem. Przybywszy do Wilna w końcu 1863 r. w celu organizowania władzy wykonawczej został schwytany i powieszony w Wilnie na placu Łokiszki 2 stycznia 1864 r.

stracony Wilno 2.1.1864

szlachcic Wilno województwo

W wyniku postępowania wojskowo-sądowego został deportowany z guberni grodzieńskiej powiatu bielskiego do miasta Psków w celu przesiedlenia do wewnętrznych guberni Rosji za udział w buntowniczej grupie przestępczej i działaniach z uzbrojeniem przeciwko wojsku, na podstawie Zarządzenia dowódcy wojsk okręgu wileńskiego gubernatora generalnego Murawiova z dnia 16 listopada 1863 roku.

szlachcic Wilno województwo

wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.

of. wet.(1837) Płock

Ur. 1807 ( 1837 ) Stężyca, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, stopień wojskowy w 1923r.: of. wet., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: Of.-4

fotograf. W powstaniu podporucznik. Urodzony w 1837 roku w Stężnicy. Początkowo był dziesiętnikiem w tajnej organizacji cywilnej, przygotowującej powstanie w Lubelskiem, a następnie walczył pod dowództwem Lelewela, Krysińskiego, Ćwieka i Ruckiego w bitwach pod: Chruśliną. Różą, Fajsławicami, Chełmem, Sosnowicami i Siedliszczem. Uciekł do Galicji.

Inspektor komory celnej w Sosnowcu, należał do najczynniejszych członków organizacji powstańczej. Prawdopodobnie zorganizował kilkunastoosobową grupę, w skład której wchodzili również sekretarz i rachmistrz komory celnej i przyprowadził ją w nocy z 3 na 4 lutego do oddziału Kurowskiego.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1865 r. zmarł