Rzeplin, w 1198 r. Replic, u Długosza Rzephjcze, wś i fol., pow. olkuski, gm. Cianowice, par. Minoga; leży przy drodze ze Skały do Iwanowic. W 1827 r. 29 dm., 224 mk. Dobra Rz. składały się w 1866 r. z fol. Rz. i Stoki, rozl. mr. 834: gr. or. i ogr. mr. 622, lasu mr. 131, past. mr. 22, nieuż. mr. 89. Wś Rz. os. 35, zgr. mr. 241; wś Stoki os. 10, z gr. mr. 98. Jakkolwiek wydawca Kod. Małop. uważa Rzeplin i Rzeplice za dwie odrębne wsi i sądzi, że druga z nich zaginęła, jednak prawdopodobnie jestto jedna i ta sama wieś, może tylko przeniesiona z doliny Szreniawy nieco opodal na wynioślejsze miejsce. Patryarcha jerozolimski wyliczając w akcie z 1198 r. nadania klasztoru miechowskiego podaje wieś „Replie", którą wraz z Jaksicami nadał „comes Nicholaus palatinus" (Kod. Małop., II, 17). W 1287 r. toczy się spór o pewną część w tej wsi między Fabianem (miles) i Piotrem, przełożonym klasztoru W połowie XV" w, klasztor wieś tę utracił (alienata a monasterio). Były wtedy łany kmiece, karczma, zagrodnicy, folw., młyn. W drugiem miejscu podaje Długosz jako właściciela Andrzeja z Wojsławic. Dziesięcinę, wartości do 10 grzyw., pobierał pleban w Minodze (L. B., 11, 42; III, 6, 27), W 1490 r. wś Rzeplin miała 12 łan. W r. 1581 w części Bernata Rzeplińskiego 1 łan.; Krzysztof Rzepliński 1 łan ziem.; Stan. Rzepliński 1 łan. Część należąca do Miszowskiego, dzierżawiona przez Płaczka, miała 4 !/2 łan. km., 3 zagr. z rolą, 1 zagr. bez roli, 1 komor, z bydł., 1 rzem., V4 karczm. (Pawiński, Małop., 24, 437). [SGKP]
Stąd wywodzili się Baranowscy h. Rawicz. [Wielądko Wojciech Wincenty, Heraldyka czyli Opisanie herbow...]
Do 1813 wieś wraz ze Stokakmi była własnością ks. kanonika Dembowskiego. W tym roku dobra przejął jego szwagier Jan Feliks Slaski- generał-major, dowódca kosynierów pod Racławicami.
