Mieczysław Darowski ( 1810 Jurowice pod Sanokiem - 1889 Kraków) - powstaniec listopadowy [1]
Urodził się 1810 r w Jurowcach pod Sanokiem [1]
"Młodzieńcem w roku 1831 walczył w szeregach wojsk polskich - odbył kampanię litewską i należał do zastępu tych walecznych, co się nie zwątpili, nie złożyli broni u granicy pruskiej, lecz pod wodzą Dembińskiego przebili się do Warszawy, by walczyć usque ad finem, Uniósł sięz wojny ówczesnej zaszczytną odznakę virtutu militari i niespożytą wiarę, że sprawa chwilowo upadła jutro zwycięży ..." [2] "W związkach następnych, które tak wielkie około utrzymania narodowego ducha położyły zasługi, Darowski byl jednym z najczynniejszych, Przyjaciel osobisty Seweryna Goszczyńskiegi, Hugona i Teofila Wiśniowskich, Juliana Goslara, Henryka Janki - dzielił ich pracę, trudy, poświęcenie i chwilowe zawody. Był on jednym z typów ówczesnej szczerze demokratycznej szlachty polskiej, która rozumiała dobrze, iż sprawa narodowa, aby zwyciężyć, oprzeć się musi na szerokiej podstawie ludowej. A nie zachwiał się w tem przekonaniu nawet wtedy, gdy w roku 1846 przewrotna polityka obalamuconym, a spokojnym włościanom nóż dała do ręki i kiedy on sam z rąk tego ludu, który tak gorąco ukochał, poniósł ciężkie rany ...." [2[ "W roku 1848 jako członek Rady Narodowej podniósł sprawę oświaty ludu - zakłada we Lwowie Stowaryzszenie rzemieślnicze i Towarzystwo urzędników gospodarczych wiejskich." [2] "W roku 1860, kiedy po długiej reakcji życie narodowej silniej pulsować zaczęło, śp. Darowski gromadził u siebie liczne kółko młodzieży akademickiej i rzemieślniczej, uczył rzeczy ojczystych, rzucał w młode serca i umysły ziarna najszlachetniejszych uczuć i zasad prawdziwie chrześcijańskiej a polskiej równości obywatelskiejm na bratniej miłości opartej. Akademicy mieli dla rzemieślników odczyty z dziejów Polski, przywykali do bratniego ucisku spracowanej dłoni robotniczej , pracowali wspólnie nad zawiązaniem Stowarzyszenia młodzieży robotniczej. Obfity swój księgozbiór ofiarował młodzieży szkolnej . Powstała stad biblioteka pod zarządem akademików, a prawdziwie ojcowską opieką śp. Darowski, z której w braku "Czytelni akademickiej" korzystała młodzież przez długie lata" [2] "Co miał najdroższego ofiarował ojczyźnie w roku 1863. Wszyscy czterej jego synowie walczyli w powstaniu. Jeden zginął od moskiewskiej kuli - drugi wrócił ranny, a rana stała się powodem śmierci zacnego młodzieńca. "[2] "Po powstaniu śp. Darowski nie zwątpił, w pracy nie ustał. Należał do założycieli Stowaryszenia rękodzielników "Gwiazda" we Lwowie, które około wykształcenia rękodzielników i utrzymania w nich narodowego ducha niespożyte położyło zasługi. Ile pracy poświęcał tej ukochanej przez siebie instytucji, jak żadnej nie zaniedbał sposobności, aby tam dobrze rzucać ziarna., ile miał miłości do Stowarzyszenia i wszystkich członków jego, jak często w nieszczęściu sam spieszył z pomocą i serdecznym słowem, niosącem ulgę 0 wiedzą ci tylko, co mieli sposobność sam na to patrzeć. Nie nazywano go też inaczej tylko "nasz ojciec" - a kiedy wiek go pochylił tak, iż urzędu prezesa dalej pełnić nie mógł, chociaż zawsze jeszcze czynnym być nie przestał - zamianowała go "Gwiazda: honorowym prezesem"[2]
"W roku 1870 gdy nawała pruska zniszczyła Alzację, Darowski pospołu z ks. Ufryjewiczem, dominikaninem, stanął na czele komitetu, który dostarczał Francuzom na zasiewy gotowego zboża. Rzeczpospolita Francuska uznała ten czyn nadaniem krzyża oficerskiego legii honorowej" [2]
"Nie oszczędzały Darowskiego rodzinne ciosy, przeciwnie spadały na niego tak często i tak ciężko, że podziwiać należało ducha, z jaką je znosił. Pochował żonę. Po latach ożenił się powtórnie i ta mu zmarła. Pochował trzech synów, dwie córki, brata, siostrę ... Pochylało się ciało ku ziemi pod tymi ciosami - duch zapatrzony w ideał Polski nie ugiął się, wiary nie stracił, szedł hartownie naprzód a wyżej, Jakim był całe życie, takim zamknął powieki na sen wieczny" [2]
