Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Kornałowice, pow. samborski
22.06.2025 15:06
Kornałowice (po rusku Kornelowyczi), wieś w pow. samborskim, 12 kim. na płn.-wsch. od Sambora, 12 kim. na płn.-zach. od sądu pow. w Łące, a 6 kim. na płn.-zach. od stacyi poczt., kolej, i telegr. Dublany-Kranzberg. Na wsch. leży Hordynia, na płd.-wsch. Dublany, na płd.zach. Kulczyce, na zach. Krużyki, na płn.zach. Kalinów (al. Kaisersdorf), na płn.-wsch. Koniuszki sieniawskie (w pow. rudeckim). Przez płd. część obszaru płynie Dniestr od zach. (z Krużyk) na wsch. (do Hordyni) i zabiera od prawego brzegu kilka strug nieznacznych. Na prawym brzegu Dniestru leżą zabudowania wiejskie i cegielnia, na płd. od nich pola i pastwiska, a w stronie płd.-zach. las Liski. Najwyższe wzniesienie czyni tu 313 m. Na lew. brz. Dniestru (283 m. na zach., 1279 na wsch.) leży folwark Michałówka, dalej na płn. orne pola i pastwiska, a nareszcie rozległe moczary i błota (Sechownice), wzniesione do 276 m. w stronie płd., a opadające na płn. ku dolinie Strwiąża. Wody z tych moczarów spływają na płn. i uchodzą do Strwiąża.[1]
Własność większa (Celestyna Sozańskiego) ma roli orn. mr. 790, łąk mr. 598, pastw. mr. 179, lasu mr. 710, ogrodu i parcel budowlanych mr. 101, nieużyt. mr. 39; własność mniejsza roli ornej mr. 751, łąk mr. 627, pastw. mr. 293, lasu mr. 12. Gleba bardzo urodzajna, po lewym brz. Dniestru ciężki czarnoziem, po prawym brz. lekka glinka. Płodozmian 7-polowy. Według spisu z r. 1880 było 1210 mk. w gminie, 138 na obsz. dwor. (obrz. rz.-kat. 662, gr.-kat. 640, wyzn. mojżesz. 46). Mężczyźni noszą opończe z czarnego sukna z zielonemi wyłogami i czarne kapelusze; w lecie zamiast opończy białe płócienne kaftany, kobiety noszą w zimie sukmany czarne albo granatowe, podbite czarnym barankiem, pąsowe spodnie i pąsowe chustki na głowie, na które biorą kilka łokci białego płótna, tak zwane prymitki. W lecie noszą także czarne sukienne żupany. Byt materyalny wieśniaków gorszy niż mierny. Budynki po większej części liche, drewniane, słomą kryte. Inwentarz większej posiadłości liczy 251 sztuk bydła rasy berneńskiej, 121 koni; inwentarz mniejszej posiadłości około 350 sztuk bydła i tyleż koni. [1]
Par. rz.-kat w Dublanach, gr.kat. w Hordyni. We wsi jest cerkiew i szkoła etat. jednokl. Budynek szkolny zbudowano na praw. brz. Dniestru w latach 1878—1880. Składa się on z sali naukowej 8 m. długiej a 6 m. szerokiej i z pomieszkania nauczycielskiego o 2 pokojach, kuchni i spiżarni. Językiem wykładowym jest język polski. W r. 1882 uczęszcza do tej szkoły 85 chłopcówa32 dziewcząt. Na naukę powtarzającą uczęszcza w tym roku 30 dzieci. We wsi jest gorzelnia i młyn wodny. Szczegółów do powyższego opisu dostarczyła p. Karolina Sielińska.[1]
1773 własność: Michał Dwernicki [2]
Własność większa (Celestyna Sozańskiego) ma roli orn. mr. 790, łąk mr. 598, pastw. mr. 179, lasu mr. 710, ogrodu i parcel budowlanych mr. 101, nieużyt. mr. 39; własność mniejsza roli ornej mr. 751, łąk mr. 627, pastw. mr. 293, lasu mr. 12. Gleba bardzo urodzajna, po lewym brz. Dniestru ciężki czarnoziem, po prawym brz. lekka glinka. Płodozmian 7-polowy. Według spisu z r. 1880 było 1210 mk. w gminie, 138 na obsz. dwor. (obrz. rz.-kat. 662, gr.-kat. 640, wyzn. mojżesz. 46). Mężczyźni noszą opończe z czarnego sukna z zielonemi wyłogami i czarne kapelusze; w lecie zamiast opończy białe płócienne kaftany, kobiety noszą w zimie sukmany czarne albo granatowe, podbite czarnym barankiem, pąsowe spodnie i pąsowe chustki na głowie, na które biorą kilka łokci białego płótna, tak zwane prymitki. W lecie noszą także czarne sukienne żupany. Byt materyalny wieśniaków gorszy niż mierny. Budynki po większej części liche, drewniane, słomą kryte. Inwentarz większej posiadłości liczy 251 sztuk bydła rasy berneńskiej, 121 koni; inwentarz mniejszej posiadłości około 350 sztuk bydła i tyleż koni. [1]
Par. rz.-kat w Dublanach, gr.kat. w Hordyni. We wsi jest cerkiew i szkoła etat. jednokl. Budynek szkolny zbudowano na praw. brz. Dniestru w latach 1878—1880. Składa się on z sali naukowej 8 m. długiej a 6 m. szerokiej i z pomieszkania nauczycielskiego o 2 pokojach, kuchni i spiżarni. Językiem wykładowym jest język polski. W r. 1882 uczęszcza do tej szkoły 85 chłopcówa32 dziewcząt. Na naukę powtarzającą uczęszcza w tym roku 30 dzieci. We wsi jest gorzelnia i młyn wodny. Szczegółów do powyższego opisu dostarczyła p. Karolina Sielińska.[1]
1773 własność: Michał Dwernicki [2]
Bibliografia
[1] SGKP
[2] CDIAL indeksy Tabuli Krajowej