Wiśniak - 1796

Biorą się naydóyrzalsze bez korzonków wiśnie, kładą się w beczkę, i należycie w tey się wyciskaią. W osobnym naczyniu rozpuszczaią miòd, aby został czystym od wszystkiego. Ow miòd płynny nalewaią na wspomnione wiśnie tak, aby gorował iednym, lub dwoma calami. Beczka potym stoi pięć, albo sześć godzin w ciepłym mieyscu, pòki nie zacznie robić: po zaczęciu wstawia się do piwnicy, albo w mieysce chłodne, w ktòrym zazwyczay stoi około trzech miesięcy. Nakońcu tego czasu napòy ten czysty i wystały, ściągaią w beczki. Część tego napoiu przydana do ośmiu części miodu syconego, staie się napoiem zwanym wiśniak.

[Dziekoński Bartłomiej, Przepisy rolnictwa i ogrodnictwa]