Obecnie w pałacu jest Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy. Pałac leży na trasie Pleszew-Koźmin Wlkp. Pierwsza wzmianka o Dobrzycy jest w dokumencie z roku 1327 w którym wspomniany jest jako świadek Mikołaj Dobrzycki z rodu Dobrzyckich herbu Leszczyc. Ostatnimi właścicielami dóbr dobrzyckich był ród Czarneckich. To w roku 1890 dobra dobrzyckie zakupił, dla syna Józefa, hrabia Zygmunt Czarnecki. Majątek w rękach Czarneckich pozostał do roku 1939. Jego właścicielem był Józef Czarnecki a od 1922 roku wdowa po nim i ich nie zamężne córki. Majątkiem administrował syn Jozefa Stefan Czarnecki który zmarł w roku 1945 w łagrze na Kołymie . W czasie II wojny światowej rezydencję musieli opuścić właściciele a wyposażenie pałacu rozgrabiono. Początkowo urządzono w pałacu obóz przejściowy dla ziemian z Wielkopolski a potem magazyn płodów rolnych i mieszkania dla Niemców przesiedlonych z terenów Morza Czarnego.
Po wojnie do roku 1951 w pałacu magazynowano zboże. Od roku 1952 zaczął w pałacu funkcjonować Dom Kultury i Biblioteka Gminna. I teraz rozpoczęto prace remontowe i konserwatorskie. W trakcie prac remontowych wymurowano nowe przewody kominowe, wymieniono pokrycie dachowe, rozpoczęto pierwsze prace konserwatorskie i restauracyjne przy części polichromii ściennych pałacu . Przez następne trzydzieści lat użytkownikami obiektu byli mieszkańcy mieszkań prywatnych, czasowo były biura zakładów obuwia, szkoła powszechna i klubokawiarnia. A remonty były podejmowane interwencyjnie . Dewastacji ulegały też obiekty w parku. Rozebrano kasztel-sztuczne ruiny, stajnie cugowe, mostki. Wycięto liczne zabytkowe drzewa . Aby zmienić przeznaczenie pałacu i parku miejscowe koło PTTK starało się zainteresować stanem obiektu prasę lokalną i ogólno krajową chcąc spopularyzować. Z powodu postępującej dewastacji dobrzyckiego pałacu i parku, koło PTTK zorganizowało w roku 1961 Ogólnopolski Rajd Turystów i Zjazd Społecznych Opiekunów Zabytków Województwa Poznańskiego. Członkowie koła PTTK starali się spopularyzować pałac i park oraz informować o jego stanie prasę i polityków. W porozumieniu z Muzeum Narodowym w Poznaniu zgłoszono pomysł powołania muzeum w pałacu. Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych wykwaterowano mieszkańców pałacu. Wskutek braku remontu przecieki w dachu niszczyły sale na piętrze. Na zlecenie wojewódzkiego konserwatora Zabytków opracowano dokumentację i rozpoznanie archeologiczne pałacu. W roku 1988 wojewoda kaliski porozumiał się z dyrekcją muzeum i Muzeum Narodowe w Poznaniu przejęło zespół pałacowo parkowy jako oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu. Ze względu na trudności finansowe utworzono w roku 1996 samodzielną placówkę pod nazwą Muzeum Zespół Pałacowo-Parkowy w Dobrzycy podlegający w poszczególnych latach różnym urzędom . Koncentrując się na pracach remontowych i konserwatorskich 14 lutego 2005 roku muzeum otwarto dla zwiedzających. W roku 2009 instytucję przekształcono na Muzeum Ziemiaństwa Zespół Pałacowo-Parkowy w Dobrzycy. Jego zadania to działalność wydawnicza, współpraca z innymi instytucjami upowszechniając tradycje ziemiaństwa, prezentacja wystaw związanych z ziemiaństwem, dawną obyczajowością i kolekcjonerstwem . Pałac w Dobrzycy składa się z dwóch budynków połączonych na planie litery „L”. We wnętrzu szczególne wrażenie robią na zwiedzających ozdobione pejzażami iluzjonistycznymi sale: balowa, egipska i pejzażowa oraz salonik groteskowy pokryty bogatą polichromią.
W części południowej piwnicy usytuowano wielką kuchnię która zajmowała prawie całą przestrzeń. Dziś w piwnicach jest lokal gastronomiczny. Na parterze jest sala jadalna z kredensem, antykamera (salon przy jadalni), sala z pejzażem, salonik z amorkami, salonik groteskowy, sypialnia i garderoba. Piętro ma wyższe pomieszczenia od parteru a jego układ jest podobny. Pomieszczenia te to sala balowa, salon ze sztukaterią, salon narożny (biblioteka), salonik z amorkami, sala egipska, salonik kominkowy i pokój z antresolą.
