Łotocka Stefania
(numer obozowy 7707) urodziła się 29 grudnia 1912 roku w Chorostkowie, pow. tarnopolski. Wykształcenie średnie. Od wiosny 1940 . pracowała w ZWZ, na terenie Łukowa. Jej mąż, oficer rezerwy powołany został w 1939 r. do wojska. Zginął w Katyniu. Stefania została aresztowana w Łukowie 9 marca 1941 r. Osadzona została w więzieniu w Radzyniu Podlaskim, a po kilkunastu dniach trafiła na Zamek Lubelski. Do Ravensbrück przybyła 23 września 1941 roku z lubelskiego transportu (Sondertransport-transport więźniów z wyrokami kary śmierci). 30 września 1942 r. była operowana doświadczalnie-operacje mięśniowe zakaźne. Po długiej chorobie, wypuszczona z rewiru, z trudnościa poruszała się o kulach. Marzena Svedikowa-Czeszka bardzo przyzwoita i oddana "królikom" blokowa, uchroniła Stefanię od likwidacji. 28 kwietnia 1945 r. Łotocka opuściła obóz ostatnim transportem. Miano je ewakuować do Malchow-obozu koncentracyjnego, którego więźniarki pracowały w podziemnej fabryce prochu. Jednak 4 maja 1945 r. kolumna ich znalazła się w zasięgu armi sowieckiej. Po powrocie do kraju zachorowała na gruźlicę. Intensywnie leczona, odzyskała częściowo zdrowie. Zmarła w 1982 rokuw Sobieszowie województwo jeleniogórskie. http://archive.is/lnm7w
