Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Monografia Rodu Narbut h.Trąby
5.07.2010 08:48
NARBUT h. TRĄBY. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, biskup kijowski 1473 r., urn. 1506 r. Mikołaj, marszałek nadworny litewski 1546 r., wojewoda podlaski 1551—1554 r.
Rodzina Narbutów, herbu Trąby, należy do najdawniejszych litewskich i nie ulega prawie wątpliwości, że jest jednego pochodzenia z Ostikami; wspólnym protoplastą tych rodzin miał być Narymund ks. litewski, syn Romunda, żyjący 1255—1281 r.; jego syn Lezdejko miał mieć syna Wirszula, a ten Syrpucia, po którym syn Grzegorz na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Trąby, i miał pięciu synów: Raka, Tokara, Niewiera, Radziwiłła i Szczęsnego, przodków Radziwiłłów, Ościków, Dziewiałtowskich i innych.
Po Tokarzu byli synowie: Narbut, Iwaszko i Pieczek; od Iwaszka ma pochodzić rodzina Iwaszkiewiczów, od Pieczka, Pieczkiewicz v. Picekiewicz, a od Narbuta, który pozostawił dziewięciu synów, pochodzą Narbutowie, którzy często w XVI stoleciu po swym przodku pisali się Narbutowiczami; niekiedy zaś, lecz mylnie, pisano ich Narburtami.
Choćby nawet, co bardzo być może, pochodzenie Narbutów od Narymunda, panującego księcia Litwy, było bezzasadne, zawsze przecież ich stanowisko publiczne w pierwszych już czasach po Unii z Koroną wskazuje, że należeli prawdopodobnie do dawnych niezależnych drobnych władców Litwy. Do połowy XVI stolecia Narbutowie tego herbu należeli do pierwszorzędnych domów litewskich, a choć stracili to wysokie stanowisko, zawsze jedna ich linia, dziedzicząca w pow. lidzkim, nalegała do znakomitego obywatelstwa tego powiatu i dziedzicznie posiadała w nim urzędy ziemskie; ta gałąź przez synów Michała-Jana, marszałka Trybunału litewskiego 1684 r., rozdzieliła się na kilka linij, istniejących do tego czasu.
Wojciech, biskup kijowski 1473 r. Narbut, dziedzic dóbr Ormiany i Kołtyniany, miał pięciu synów: Dobrogosta, namiestnika dorsuniskiego 1501 r., po którym z N. Ilmiczówny synowie, Krzysztof i Matys, dworzanie królewscy 1511 r., Mikołaja, ciwuna krewskiego 1495 r., po którym syn Piotr, dzierżawca dowgialiski 1551 r., Piotra, podkomorzego litewskiego 1506 r., Stanisława, posła do Moskwy 1500—1501 r., namiestnika omieliskiego 1503 r., po którym syn Stanisław 1542 r., i Wojciecha.
Wojciech, dworzanin królewski 1495 r., namiestnik jaświoński 1505 r., przewalski i oski, marszałek królewski 1506 r., poseł do Moskwy 1508 r., z żony Hanny N. pozostawił czterech synów: Bohdana, Jana, Mikołaja j Wojciecha, chorążego litewskiego 1510 r., ożenionego z Zofią N.
Jan, stolnik 1529 r., kuchmistrz litewski 1542 r., dzierżawca markowski, miał dwóch synów, Grzegorza i Kacpra; Kacper, pełnomocnik ks. Hołowczyńskiego 1604 r., pozostawił syna Jana, żonatego z Zuzanną Pielecką, który z żoną w 1636 roku zaarendował Szemetowszczyznę od Stabrowskiego.
Grzegorz, starszy syn kuchmistrza Jana, miał syna Jana, dziedzica Niestaniszek, który w 1614 r. nabył ziemię Morszelewską od Jacyny, i z żony Maryanny Troszczanki pozostawił syna Stanisława, któremu w 1636 r. zapisał połowę Niestaniszek; Stanisław, żonaty z Krystyną Dukszczanką, sprzedał 1638 r. Niestaniszki.
Mikołaj, syn marszałka Wojciecha, dworzanin królewski 1533 r., namiestnik żmudzki 1535 r., leśniczy berestejski 1537 r., starosta krzewski, uciański i mozyrski 1541—1547 r., marszałek nadworny litewski 1546 r., wojewoda podlaski 1551 roku, pozostawił dwóch synów, Stanisława, podstarostę oszmiańskiego 1581 r., podkomorzego Słonimskiego, starostę oszmiańskiego 1582 r., marszałka królewskiego i ciwuna birżańskiego, żonatego lv. z Zofią Daniłowiczówną, 2v. z Halszką Hlebowiczówną, i Piotra.
Piotr, sędzia ziemski Słonimski 1592—1594 roku, protoplasta gałęzi tego domu osiedlonej w pow. lidzkim; z jego synów, Jerzy bezpotomny, i Jan, sekretarz królewski 1606 r., pisarz ziemski lidzki, elektor 1669 roku z wojew. wileńskiego, z sędziego ziemskiego 1674 r. podkomorzy lidzki, fundator księży Franciszkanów w Kołtynianach, miał syna Jana, pisarza ziemskiego lidzkiego, po którym dwóch synów, Adam, wojski lidzki, fundator oo. Karmelitów w Lidzie 1672 r., i Jan-Michał.
Jan-Michał, mąż zasłużony w obywatelstwie, sędzia ziemski lidzki, marszałek Trybunału litewskiego 1684 r., z żony Anny ks. Szujskiej pozostawił synów: Aleksandra, który poległ na wyprawie wiedeńskiej 1683 r., Władysława, Franciszka i Michała; po Michale synowie: Jan i Klemens, ks. Bazylianie, Antoni, Aleksander i Stanisław, deputat na Trybunał litewski 1740 i.
Władysław, z podsędka podkomorzy lidzki 1695 r., mąż zacny i biegły w prawie, kilkakrotnie deputat na Trybunały litewskie, ostatni raz 1698 r.; jego synowie, Jan i Mikołaj, i po tym drugim synowie: Michał, Piotr i Józet 1764 r., i z nich Michał, podkomorzy lidzki, elektor z pow. lidzkiego 1764 r., i Józef, rotmistrz lidzki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim.
Franciszek, trzeci syn sędziego Michała-Jana, miał dwóch synów, Kazimierza i Michała, i z nich Kazimierz, miecznik lidzki, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, marszałek lidzki 1739 r., pozostawił syna Kazimierza, z księdza Pijara opata paradyskiego, proboszcza radzymińskiego i lidzkiego, męża głębokiej nauki, poetę i autora, któremu Stanisław August chciał dać biskupstwo grodzieńskie, nowo mające się utworzyć, co jednak dla Targowicy nie przyszło do skutku; opat um. 1807 r.
Michał, drugi syn Franciszka, pisarz kapturowy pow. lidzkiego, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, surogator i rotmistrz lidzki 1784 r., deputat na Trybunał litewski 1739 r., miał syna Józefa-Kazimierza, marszałka lidzkiego 1759 — 1768 r., który zostawił sześciu synów, i z których czterech wysokie stanowiska zajęli w swoim powiecie; z nich: 1) Ignacy, sędzia ziemski lidzki 1772 r.; 2) Tadeusz, chorąży pancerny, pułkownik petyhorski, elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, podstoli 1768 r., stolnik 1778— 1781 r„ a podkomorzy lidzki 1782—-1793 r., ożeniony z Katarzyną Wiazewicz; jego syn Wojciech, szambelan królewski 1794 r., poseł na sejm czteroletni, wysoko ukształcony, kierował wychowaniem ks. Dominika Radziwiłła, ordynata Nieświeskiego; marszałek szlachty pow. lidzkiego 1809— 1812 r., zostawił ciekawy pamiętnik swojego pobytu na dworze Stanisława Augusta, um. 1837 r.; 3) Feliks, 4) Antoni, sędzia kapturowy i elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, koniuszy 1772 r., podczaszy 1778 r., stolnik, ostatnio wojski lidzki i poseł na sejm czteroletni 1793 r.; 5) Daniel; 6) Dominik, cześnik 1773 r., wojski lidzki 1778—1793 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emflteutycznem starostwo trabskie.
Z tej familii. Zofia, żona ks. Mateusza Gedroicia, marszałka ziemskiego litewskiego 1550 r. Mikołaj syn Pawła, dziedzic Dzieśny, żonaty z Zofią Milewską 1586 r.
Jan wyznaczany z sejmu 1631 r. do oznaczenia ceny monety i towarów zagranicznych. Mikołaj i Stanisław, elektorowie 1632 r. z wojew. wileńskiego. Aleksander, syn Macieja i Katarzyny Horoskówny, 1643 roku, miał synów, Jana i Konstantego; po Janie synowie: Benedykt, Konstanty i Antoni, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego.
Krystyna, żona Aleksandra Hilchena, podczaszego trockiego 1650 r. Adam, Jan i Michał z wojew. wileńskiem i Dominik z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Konstancya, podkomorzanka lidzka żona Józefa Dembowskiego, rotmistrza kawaleryi narodowej 1770 r. Józef, chorąży lidzki 1772—1798 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emfiteutycznem starostwo mereckie. N. żonaty z Anną ks. Radziwiłłówną, 2v. Józefowa Chrapowicką 1780 r. Jan, sędzia ziemski lidzki 1788 r. Józef, regent wielkiego księstwa litewskiego w Komisyi policyi 1791 roku, konsyliarz Targowicy i jej sekretarz 1792— 1793 roku, z żony Agaty Zalewskiej miał syna Prota, referendarza Stanu, urzędnika w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., który w 1887 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa; ostatnio sędzia pokoju kalwaryjski 1866 r. Michał, strukczaszy wileński 1788—1798 roku. Kazimierz, szambelan królewski, marszałek Targowicy pow. lidzkiego 1792 r.
Dominik, wojski lidzki, żonaty 1802 r. z Różą Kościałkowską. Katarzyna, żona Stanisława Ciemnołońskiego, radcy pow. sejneńskiego 1810 r. Józef, sędzia apelacyjny Księstwa Warszawskiego 1813 r. Karol, syn Ignacego, zasiadający w sądach pow. kobryńskiego 1845 r. Teodor, jeden z najcelniejszych historyków litewskich, obszerne jego dzieje narodu litewskiego, jakkolwiek niezawsze z surową krytyką skreślone, są jednem z ważniejszych naszych utworów historycznych; um. 1864 r. Aleksander, syn Mikołaja, podpułkownik wojsk rosyjskich 1868 r. Edward, syn Józefa, urzędnik gub. wileńskiej, i Waleryan, syn Fryderyka, urzędnik w pow. brzesko-litewskim 1865 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Don. i Conv. Vars.. Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon., Arch. Dubr.).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Antoni, syn Franciszka, z synami: Adamem, Ignacym, Floryanem, Piotrem i Hipolitem 1851 r.; gub. kowieńskiej, pochodzący: 1) po Tadeuszu, Wincentym i Janie, synach Jerzego, wnukach Stanisława, prawnukach Piotra; 2) po Antonim i Józefie, synach Józefa, wnukach Stanisława prawnukach Piotra; 3) Andrzej, Leon, Kajetan, Michał, Jan i Onufry z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jerzego, prawnukowie Piotra, syna Krzysztofa, 1853 r.; 4) Lambert i Onufry z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Jerzego, 1851 r.; 5) Stanisław, Mikołaj, Franciszek, synowie Józefa, wnukowie Jana, z potomstwem 1861 r.; 6) potomstwo Adama i Rajmunda, synów Wincentego, wnuków Andrzeja, 1850 r.
Karol, dziedzic dóbr Szpitalów, na Litwie, ożeniony z Ludwiką Estkówną, z niej córka Tekla za Iłłakowiczem i syn N., dziedzic wsi Połomie, w Galicyi 1878 r. Wiktorya, żona Ludwika Kisielnickiego 1880 r. Nikodem, syn Lamberta, dóbr Nikowinie, Wincenty, syn Józefa, dóbr Lasodol, Kazimierz, syn Wincentego, dóbr Bukańce, Antoni, syn Wincentego, dóbr Zacisze, Tadeusz, syn Wincentego, dóbr Polesie, Józef, syn Józefa, dóbr Jasudy, Hipolit, syn Kazimierza, dóbr Micajce-Podarby, Jan, syn Józefa, dóbr Sielaoy i Świrbucy, Józef, syn Antoniego, dóbr Biryki, i Zygmunt, syn Józefa, dóbr Jakutyszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
Józef z Ostikotakon, syn Wincentego i Zofii z Wojnów, ur. 1795 r. we wsi Czujnie, gub. wileńskiej, wstąpił 1812 r. do 9 pułku gwardyi litewskiej, i w 1813 r. przy organizacyi przeznaczony do l pułku ułanów gwardyi irancuskiej, został 1814 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do wzorowych szwadronów ułanów, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1818 r. awansował na porucznika, a 1827 r. na kapitana, iw 1881 r. postąpił na majora. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Prancyi i za waleczność otrzymał 1814 r. krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari. Józef, żonaty z Julią Trybuszówną, um. 1846 r. w Warszawie, pozostawiwszy córkę Wilhelminę, żonę Kazimierza Tycza, kapitana wojsk polskich (Ks. Wojskowe).
NARBUT h. ZADORA. Podług heraldyków litewskich N.t wojewoda trocki 1413 r., stronnik Jagiełły przeciw Kiejstutowi i poseł od tego księcia do Polski z prośbą o rękę Jadwigi, zostawił dwóch synów, Aleksandra i Jana, z których Jan, chorąży litewski, dzielny wojownik przeciw Świdrygielle, z litewska nazywany Dawgialis (wielce potężny), z którego to imienia urosło nazwisko Dawgiałło v. Dowgiałło, miał synów: Marcina, Jana, Jerzego, Stanisława-Dawbara, Andruszkę, Hawryła i Kuroniosa; z tych braci, Andruszka, z litewska Narbut, jest protoplastą rodziny Narbutów, herbu Zadora, biorących przydomek Dowgiałło dla wspólności pochodzenia z tą rodziną. Lenard, syn Narbuta, miał trzech synów i cztery córki, z których Katarzyna była za Dowgierdem, a Dorota za Waszkiewiczem; z synów: 1) Wojciech, dziekan łucki, kanonik wileński 1548 r., pisarz królowej Bony, był też mierniczym Słonimskim 1549 r.; 2) Mikołaj, po którym z Szołkowskiej syn Paweł miał synów, Jana i Aleksandra; 8) Jarosz z Zofii Lackiej pozostawił synów: Stanisława i Jana, sędziego grodzkiego wileńskiego 1628 r., poborcę wileńskiego 1618 r., pisarza ziemskiego trockiego 1629 r., elektora 1682 r. z wojew. trockiego, posła na sejmy, komisarza do mennicy 1631 r. Jan, podczaszy witebski, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego.
Bazyli, Jezuita, był takiej pobożności, że sejm 1733 r. zalecił staranie się u papieża o jego kanonizacyę. Kazimierz, strażnik, podstarosta i poseł wileński, podpisał elekcyę 1738 r. z wojew. wileńskiem.
Wincenty, syn Józefa, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1865 r. Michał, syn Michała, z synami: Józefem, Stanisławem, Franciszkiem, Kazimierzem i Karolem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Rodzina Narbutów, herbu Trąby, należy do najdawniejszych litewskich i nie ulega prawie wątpliwości, że jest jednego pochodzenia z Ostikami; wspólnym protoplastą tych rodzin miał być Narymund ks. litewski, syn Romunda, żyjący 1255—1281 r.; jego syn Lezdejko miał mieć syna Wirszula, a ten Syrpucia, po którym syn Grzegorz na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Trąby, i miał pięciu synów: Raka, Tokara, Niewiera, Radziwiłła i Szczęsnego, przodków Radziwiłłów, Ościków, Dziewiałtowskich i innych.
Po Tokarzu byli synowie: Narbut, Iwaszko i Pieczek; od Iwaszka ma pochodzić rodzina Iwaszkiewiczów, od Pieczka, Pieczkiewicz v. Picekiewicz, a od Narbuta, który pozostawił dziewięciu synów, pochodzą Narbutowie, którzy często w XVI stoleciu po swym przodku pisali się Narbutowiczami; niekiedy zaś, lecz mylnie, pisano ich Narburtami.
Choćby nawet, co bardzo być może, pochodzenie Narbutów od Narymunda, panującego księcia Litwy, było bezzasadne, zawsze przecież ich stanowisko publiczne w pierwszych już czasach po Unii z Koroną wskazuje, że należeli prawdopodobnie do dawnych niezależnych drobnych władców Litwy. Do połowy XVI stolecia Narbutowie tego herbu należeli do pierwszorzędnych domów litewskich, a choć stracili to wysokie stanowisko, zawsze jedna ich linia, dziedzicząca w pow. lidzkim, nalegała do znakomitego obywatelstwa tego powiatu i dziedzicznie posiadała w nim urzędy ziemskie; ta gałąź przez synów Michała-Jana, marszałka Trybunału litewskiego 1684 r., rozdzieliła się na kilka linij, istniejących do tego czasu.
Wojciech, biskup kijowski 1473 r. Narbut, dziedzic dóbr Ormiany i Kołtyniany, miał pięciu synów: Dobrogosta, namiestnika dorsuniskiego 1501 r., po którym z N. Ilmiczówny synowie, Krzysztof i Matys, dworzanie królewscy 1511 r., Mikołaja, ciwuna krewskiego 1495 r., po którym syn Piotr, dzierżawca dowgialiski 1551 r., Piotra, podkomorzego litewskiego 1506 r., Stanisława, posła do Moskwy 1500—1501 r., namiestnika omieliskiego 1503 r., po którym syn Stanisław 1542 r., i Wojciecha.
Wojciech, dworzanin królewski 1495 r., namiestnik jaświoński 1505 r., przewalski i oski, marszałek królewski 1506 r., poseł do Moskwy 1508 r., z żony Hanny N. pozostawił czterech synów: Bohdana, Jana, Mikołaja j Wojciecha, chorążego litewskiego 1510 r., ożenionego z Zofią N.
Jan, stolnik 1529 r., kuchmistrz litewski 1542 r., dzierżawca markowski, miał dwóch synów, Grzegorza i Kacpra; Kacper, pełnomocnik ks. Hołowczyńskiego 1604 r., pozostawił syna Jana, żonatego z Zuzanną Pielecką, który z żoną w 1636 roku zaarendował Szemetowszczyznę od Stabrowskiego.
Grzegorz, starszy syn kuchmistrza Jana, miał syna Jana, dziedzica Niestaniszek, który w 1614 r. nabył ziemię Morszelewską od Jacyny, i z żony Maryanny Troszczanki pozostawił syna Stanisława, któremu w 1636 r. zapisał połowę Niestaniszek; Stanisław, żonaty z Krystyną Dukszczanką, sprzedał 1638 r. Niestaniszki.
Mikołaj, syn marszałka Wojciecha, dworzanin królewski 1533 r., namiestnik żmudzki 1535 r., leśniczy berestejski 1537 r., starosta krzewski, uciański i mozyrski 1541—1547 r., marszałek nadworny litewski 1546 r., wojewoda podlaski 1551 roku, pozostawił dwóch synów, Stanisława, podstarostę oszmiańskiego 1581 r., podkomorzego Słonimskiego, starostę oszmiańskiego 1582 r., marszałka królewskiego i ciwuna birżańskiego, żonatego lv. z Zofią Daniłowiczówną, 2v. z Halszką Hlebowiczówną, i Piotra.
Piotr, sędzia ziemski Słonimski 1592—1594 roku, protoplasta gałęzi tego domu osiedlonej w pow. lidzkim; z jego synów, Jerzy bezpotomny, i Jan, sekretarz królewski 1606 r., pisarz ziemski lidzki, elektor 1669 roku z wojew. wileńskiego, z sędziego ziemskiego 1674 r. podkomorzy lidzki, fundator księży Franciszkanów w Kołtynianach, miał syna Jana, pisarza ziemskiego lidzkiego, po którym dwóch synów, Adam, wojski lidzki, fundator oo. Karmelitów w Lidzie 1672 r., i Jan-Michał.
Jan-Michał, mąż zasłużony w obywatelstwie, sędzia ziemski lidzki, marszałek Trybunału litewskiego 1684 r., z żony Anny ks. Szujskiej pozostawił synów: Aleksandra, który poległ na wyprawie wiedeńskiej 1683 r., Władysława, Franciszka i Michała; po Michale synowie: Jan i Klemens, ks. Bazylianie, Antoni, Aleksander i Stanisław, deputat na Trybunał litewski 1740 i.
Władysław, z podsędka podkomorzy lidzki 1695 r., mąż zacny i biegły w prawie, kilkakrotnie deputat na Trybunały litewskie, ostatni raz 1698 r.; jego synowie, Jan i Mikołaj, i po tym drugim synowie: Michał, Piotr i Józet 1764 r., i z nich Michał, podkomorzy lidzki, elektor z pow. lidzkiego 1764 r., i Józef, rotmistrz lidzki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim.
Franciszek, trzeci syn sędziego Michała-Jana, miał dwóch synów, Kazimierza i Michała, i z nich Kazimierz, miecznik lidzki, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, marszałek lidzki 1739 r., pozostawił syna Kazimierza, z księdza Pijara opata paradyskiego, proboszcza radzymińskiego i lidzkiego, męża głębokiej nauki, poetę i autora, któremu Stanisław August chciał dać biskupstwo grodzieńskie, nowo mające się utworzyć, co jednak dla Targowicy nie przyszło do skutku; opat um. 1807 r.
Michał, drugi syn Franciszka, pisarz kapturowy pow. lidzkiego, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, surogator i rotmistrz lidzki 1784 r., deputat na Trybunał litewski 1739 r., miał syna Józefa-Kazimierza, marszałka lidzkiego 1759 — 1768 r., który zostawił sześciu synów, i z których czterech wysokie stanowiska zajęli w swoim powiecie; z nich: 1) Ignacy, sędzia ziemski lidzki 1772 r.; 2) Tadeusz, chorąży pancerny, pułkownik petyhorski, elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, podstoli 1768 r., stolnik 1778— 1781 r„ a podkomorzy lidzki 1782—-1793 r., ożeniony z Katarzyną Wiazewicz; jego syn Wojciech, szambelan królewski 1794 r., poseł na sejm czteroletni, wysoko ukształcony, kierował wychowaniem ks. Dominika Radziwiłła, ordynata Nieświeskiego; marszałek szlachty pow. lidzkiego 1809— 1812 r., zostawił ciekawy pamiętnik swojego pobytu na dworze Stanisława Augusta, um. 1837 r.; 3) Feliks, 4) Antoni, sędzia kapturowy i elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, koniuszy 1772 r., podczaszy 1778 r., stolnik, ostatnio wojski lidzki i poseł na sejm czteroletni 1793 r.; 5) Daniel; 6) Dominik, cześnik 1773 r., wojski lidzki 1778—1793 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emflteutycznem starostwo trabskie.
Z tej familii. Zofia, żona ks. Mateusza Gedroicia, marszałka ziemskiego litewskiego 1550 r. Mikołaj syn Pawła, dziedzic Dzieśny, żonaty z Zofią Milewską 1586 r.
Jan wyznaczany z sejmu 1631 r. do oznaczenia ceny monety i towarów zagranicznych. Mikołaj i Stanisław, elektorowie 1632 r. z wojew. wileńskiego. Aleksander, syn Macieja i Katarzyny Horoskówny, 1643 roku, miał synów, Jana i Konstantego; po Janie synowie: Benedykt, Konstanty i Antoni, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego.
Krystyna, żona Aleksandra Hilchena, podczaszego trockiego 1650 r. Adam, Jan i Michał z wojew. wileńskiem i Dominik z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Konstancya, podkomorzanka lidzka żona Józefa Dembowskiego, rotmistrza kawaleryi narodowej 1770 r. Józef, chorąży lidzki 1772—1798 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emfiteutycznem starostwo mereckie. N. żonaty z Anną ks. Radziwiłłówną, 2v. Józefowa Chrapowicką 1780 r. Jan, sędzia ziemski lidzki 1788 r. Józef, regent wielkiego księstwa litewskiego w Komisyi policyi 1791 roku, konsyliarz Targowicy i jej sekretarz 1792— 1793 roku, z żony Agaty Zalewskiej miał syna Prota, referendarza Stanu, urzędnika w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., który w 1887 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa; ostatnio sędzia pokoju kalwaryjski 1866 r. Michał, strukczaszy wileński 1788—1798 roku. Kazimierz, szambelan królewski, marszałek Targowicy pow. lidzkiego 1792 r.
Dominik, wojski lidzki, żonaty 1802 r. z Różą Kościałkowską. Katarzyna, żona Stanisława Ciemnołońskiego, radcy pow. sejneńskiego 1810 r. Józef, sędzia apelacyjny Księstwa Warszawskiego 1813 r. Karol, syn Ignacego, zasiadający w sądach pow. kobryńskiego 1845 r. Teodor, jeden z najcelniejszych historyków litewskich, obszerne jego dzieje narodu litewskiego, jakkolwiek niezawsze z surową krytyką skreślone, są jednem z ważniejszych naszych utworów historycznych; um. 1864 r. Aleksander, syn Mikołaja, podpułkownik wojsk rosyjskich 1868 r. Edward, syn Józefa, urzędnik gub. wileńskiej, i Waleryan, syn Fryderyka, urzędnik w pow. brzesko-litewskim 1865 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Don. i Conv. Vars.. Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon., Arch. Dubr.).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Antoni, syn Franciszka, z synami: Adamem, Ignacym, Floryanem, Piotrem i Hipolitem 1851 r.; gub. kowieńskiej, pochodzący: 1) po Tadeuszu, Wincentym i Janie, synach Jerzego, wnukach Stanisława, prawnukach Piotra; 2) po Antonim i Józefie, synach Józefa, wnukach Stanisława prawnukach Piotra; 3) Andrzej, Leon, Kajetan, Michał, Jan i Onufry z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jerzego, prawnukowie Piotra, syna Krzysztofa, 1853 r.; 4) Lambert i Onufry z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Jerzego, 1851 r.; 5) Stanisław, Mikołaj, Franciszek, synowie Józefa, wnukowie Jana, z potomstwem 1861 r.; 6) potomstwo Adama i Rajmunda, synów Wincentego, wnuków Andrzeja, 1850 r.
Karol, dziedzic dóbr Szpitalów, na Litwie, ożeniony z Ludwiką Estkówną, z niej córka Tekla za Iłłakowiczem i syn N., dziedzic wsi Połomie, w Galicyi 1878 r. Wiktorya, żona Ludwika Kisielnickiego 1880 r. Nikodem, syn Lamberta, dóbr Nikowinie, Wincenty, syn Józefa, dóbr Lasodol, Kazimierz, syn Wincentego, dóbr Bukańce, Antoni, syn Wincentego, dóbr Zacisze, Tadeusz, syn Wincentego, dóbr Polesie, Józef, syn Józefa, dóbr Jasudy, Hipolit, syn Kazimierza, dóbr Micajce-Podarby, Jan, syn Józefa, dóbr Sielaoy i Świrbucy, Józef, syn Antoniego, dóbr Biryki, i Zygmunt, syn Józefa, dóbr Jakutyszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
Józef z Ostikotakon, syn Wincentego i Zofii z Wojnów, ur. 1795 r. we wsi Czujnie, gub. wileńskiej, wstąpił 1812 r. do 9 pułku gwardyi litewskiej, i w 1813 r. przy organizacyi przeznaczony do l pułku ułanów gwardyi irancuskiej, został 1814 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do wzorowych szwadronów ułanów, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1818 r. awansował na porucznika, a 1827 r. na kapitana, iw 1881 r. postąpił na majora. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Prancyi i za waleczność otrzymał 1814 r. krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari. Józef, żonaty z Julią Trybuszówną, um. 1846 r. w Warszawie, pozostawiwszy córkę Wilhelminę, żonę Kazimierza Tycza, kapitana wojsk polskich (Ks. Wojskowe).
NARBUT h. ZADORA. Podług heraldyków litewskich N.t wojewoda trocki 1413 r., stronnik Jagiełły przeciw Kiejstutowi i poseł od tego księcia do Polski z prośbą o rękę Jadwigi, zostawił dwóch synów, Aleksandra i Jana, z których Jan, chorąży litewski, dzielny wojownik przeciw Świdrygielle, z litewska nazywany Dawgialis (wielce potężny), z którego to imienia urosło nazwisko Dawgiałło v. Dowgiałło, miał synów: Marcina, Jana, Jerzego, Stanisława-Dawbara, Andruszkę, Hawryła i Kuroniosa; z tych braci, Andruszka, z litewska Narbut, jest protoplastą rodziny Narbutów, herbu Zadora, biorących przydomek Dowgiałło dla wspólności pochodzenia z tą rodziną. Lenard, syn Narbuta, miał trzech synów i cztery córki, z których Katarzyna była za Dowgierdem, a Dorota za Waszkiewiczem; z synów: 1) Wojciech, dziekan łucki, kanonik wileński 1548 r., pisarz królowej Bony, był też mierniczym Słonimskim 1549 r.; 2) Mikołaj, po którym z Szołkowskiej syn Paweł miał synów, Jana i Aleksandra; 8) Jarosz z Zofii Lackiej pozostawił synów: Stanisława i Jana, sędziego grodzkiego wileńskiego 1628 r., poborcę wileńskiego 1618 r., pisarza ziemskiego trockiego 1629 r., elektora 1682 r. z wojew. trockiego, posła na sejmy, komisarza do mennicy 1631 r. Jan, podczaszy witebski, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego.
Bazyli, Jezuita, był takiej pobożności, że sejm 1733 r. zalecił staranie się u papieża o jego kanonizacyę. Kazimierz, strażnik, podstarosta i poseł wileński, podpisał elekcyę 1738 r. z wojew. wileńskiem.
Wincenty, syn Józefa, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1865 r. Michał, syn Michała, z synami: Józefem, Stanisławem, Franciszkiem, Kazimierzem i Karolem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Komentarze (2)
20.06.2016 06:07
Witaj
Potrzebuję twojej pomocy, przeczytałam opracowaną przez ciebie monografię ale nie mogłam doszukac sie osób o nazwisku Narbut będących moimi krewnymi "po kądzieli" Cała historia przedstawia się nastepująco: Narbutowie ( pisani też jako Narbutt ) byli między innymi właścicelami majątków Grabiały i Europa na wileńszczyżnie Najbardziej "odległe" w czasie nazwisko które mam w swoim drzewie genealogicznym to dwaj bracia Konstanty Narbutt i Edward Narbut, o Edwardzie nic więcej nie wiem, natomiast Konstanty Narbutt ożenił sie z Barbarą z domu Dowgiałło, mieli syna Edwarda który zmarł ( pawdopodobnie ) w 1915 r daty urodzin nie znam był włascicielem majątku Europa, ożenił się z Klementyną Baranowską ( zmarła ok. 1920 r ). Konstanty Narbutt miał również dwie córki Kazimierę i Zofię. I tu zaczyna się moja historia gdyż mój prapradziadek Jan Gorski ( 1837-1897 - nazwisko pisane przez o a nie przez ó ) ożenił sie najpierw z Kazimierą Narbuttówną i miał z nia 4 dzieci, Zofię, Edwarda, Marie i Czesława. A po jej śmierci w 1867 r poślubił jej siostrę Zofię Narbuttównę z którą również miał 4 dzieci - Wandę, Annę, Zygmunta i Ryszarda. Moim pradziadkiem był syn z małżenstwa z Kazimierą - Czesław Gorski.
Jan Gorski w posagu dostał Grabiały a po prawdopodobnej bezdzietnej śmierci Edwarda Narbutta juniora jego synowie odziedziczyli równiez majątek Europa. Moja wielka prośba to..... pomoc w umiejscowieniu w czasie teścia Jana Gorskiego - Konstantego Narbutta, jego żony Barbary z domu Dowgiałło oraz ich dzieci to znaczy Edwarda Narbutta -juniora, i córek Kazimiery i Zofii
Z góry bardzo dziękuję i będe z niecierpliwościa oczekiwała na odpowiedż. Ewa Toczyłowska ( po kądzieli Gorska)
Potrzebuję twojej pomocy, przeczytałam opracowaną przez ciebie monografię ale nie mogłam doszukac sie osób o nazwisku Narbut będących moimi krewnymi "po kądzieli" Cała historia przedstawia się nastepująco: Narbutowie ( pisani też jako Narbutt ) byli między innymi właścicelami majątków Grabiały i Europa na wileńszczyżnie Najbardziej "odległe" w czasie nazwisko które mam w swoim drzewie genealogicznym to dwaj bracia Konstanty Narbutt i Edward Narbut, o Edwardzie nic więcej nie wiem, natomiast Konstanty Narbutt ożenił sie z Barbarą z domu Dowgiałło, mieli syna Edwarda który zmarł ( pawdopodobnie ) w 1915 r daty urodzin nie znam był włascicielem majątku Europa, ożenił się z Klementyną Baranowską ( zmarła ok. 1920 r ). Konstanty Narbutt miał również dwie córki Kazimierę i Zofię. I tu zaczyna się moja historia gdyż mój prapradziadek Jan Gorski ( 1837-1897 - nazwisko pisane przez o a nie przez ó ) ożenił sie najpierw z Kazimierą Narbuttówną i miał z nia 4 dzieci, Zofię, Edwarda, Marie i Czesława. A po jej śmierci w 1867 r poślubił jej siostrę Zofię Narbuttównę z którą również miał 4 dzieci - Wandę, Annę, Zygmunta i Ryszarda. Moim pradziadkiem był syn z małżenstwa z Kazimierą - Czesław Gorski.
Jan Gorski w posagu dostał Grabiały a po prawdopodobnej bezdzietnej śmierci Edwarda Narbutta juniora jego synowie odziedziczyli równiez majątek Europa. Moja wielka prośba to..... pomoc w umiejscowieniu w czasie teścia Jana Gorskiego - Konstantego Narbutta, jego żony Barbary z domu Dowgiałło oraz ich dzieci to znaczy Edwarda Narbutta -juniora, i córek Kazimiery i Zofii
Z góry bardzo dziękuję i będe z niecierpliwościa oczekiwała na odpowiedż. Ewa Toczyłowska ( po kądzieli Gorska)
9.11.2019 10:45
Mam pewien kłopot z identyfikacją w drzewie genealogicznym Narbuttów Józefa Narbutta ożenionego z Anną Grozmani, ojca Julii Łobarzewskiej Szyszkow. Polski Słownik Biograficzny t. 22 s. 532 NARBUTT Józef (XVIII w.) chorąży lidzki, targowiczanin. Wiem, że owa Julia Łobarzewska była ciotką mojej 4xprababki Emilii z Przecławskich Łukaszewiczowej. Może ktoś z Państwa będzie potrafił mi pomóc?