Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Tofil Mieczysław
20.08.2010 20:05
Mieczysław Tofil
Ur. się 25.09.1902 r. w Pruszkowie.
Syn Władysława Tofila i Zofii Majewskiej - Tofil.
W Piastowie od 1940 r. w zabytkowym zespole domów
kolejowych przy ul. Ks. Jerzego Popiełuszki.
Przez 40 lat był urzędnikiem Polskich Kolei Państwowych, ostatnio w randze radcy.
Najpierw pracował w Ministerstwie Komunikacji przy ul. Chałubińskiego,
a następnie w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych przy ul. Wileńskiej w Warszawie.
Po upadku Powstania Warszawskiego działał w konspiracji.
M.in. współpracował z urzędem meldunkowym w Piastowie przy wystawianiu fikcyjnych dokumentów.
Po przejściu na emeryturę wraz z żoną Anną odwiedzili sławne Liceum Sztuk Plastycznych
im. Antoniego Kenara w Zakopanem, co stało się impulsem do wspólnej acz indywidualnej,
trwającej 30 lat twórczości rzeźbiarskiej. Wyrzeźbili w drewnie kilkaset figur i figurek w większości świątków,
ale także postaci groteskowych: handlarzy ulicznych, rzemieślników, domokrążców.
Spod Ich dłut wyszły także poważne i przejmujące rzeźby Chrystusa Cierpiącego czy Frasobliwego,
tradycyjna, ale wciąż inspirująca "Pieta", dostojne figury świętych. Prace swoje w oryginalny
i charakterystyczny sposób ubogacali polichromią. Wiele z nich za pośrednictwem centrali
Ars Polona trafiło za granicę, do muzeów etnograficznych w Niemczech, Szwajcarii, Japonii i
do prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Dorobek artystyczny m.in. Anny i Mieczysława Tofilów
ukazał Andrzej Wajda w dokumentalnym filmie "Polska sztuka ludowa" zrealizowanym w 1979 r.
Mieczysław Tofil prowadził obszerną korespondencję rodzinną, pisał wiersze i fraszki.
Jedną z nich, Na żonę, zaprezentował w wywiadzie udzielonym Jadwidze Pilińskiej:
Już od dawna twa ręka nie ima się dłuta.
Stoją kloce drewna, rzeźba w nich nie kuta,
Czy czekasz aż przyjdą na cię tchnienia Fidiaszowe
Na dzieła nowe?
Wraz z żoną Anną w pogodzie ducha świętowali jubileusz 70. lat pożycia małżeńskiego.
Wychowali pięcioro dzieci. Syn Janusz jest znanym architektem, projektantem wielu kościołów w Polsce,
m.in. w nieodległej Podkowie Leśnej i Sanktuarium na Siekierkach. Drugi syn Benedykt znany jest w kraju i za granicą jako wybitny plastyk;
jednym z jego dzieł jest brązowa tablica-pomnik upamiętniająca męczeństwo Polaków w Dachau,
umieszczona na zewnętrznej ścianie Kaplicy Śmiertelnego Lęku Chrystusa.
Syn Benedykt pisze o Ojcu:
- Fascynował się polską sztuką -
poezją Staffa, Lenartowicza, Wierzyńskiego, muzyką Rróżyckiego,
Wieniawskiego, Karłowicza a szczególnie Moniuszki, którego opery znał na pamięć.
Zauroczenie przyrodą Mazowsza, ukochanie ziemi ojczystej było charakterystyczną cechą Jego osobowości.
Honorowe Obywatelstwo Miasta Piastowa otrzymał w 1991 r.
Zmarł 2.04.1998 r. Został pochowany na Cmentarzu w Milanówku"
Ur. się 25.09.1902 r. w Pruszkowie.
Syn Władysława Tofila i Zofii Majewskiej - Tofil.
W Piastowie od 1940 r. w zabytkowym zespole domów
kolejowych przy ul. Ks. Jerzego Popiełuszki.
Przez 40 lat był urzędnikiem Polskich Kolei Państwowych, ostatnio w randze radcy.
Najpierw pracował w Ministerstwie Komunikacji przy ul. Chałubińskiego,
a następnie w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych przy ul. Wileńskiej w Warszawie.
Po upadku Powstania Warszawskiego działał w konspiracji.
M.in. współpracował z urzędem meldunkowym w Piastowie przy wystawianiu fikcyjnych dokumentów.
Po przejściu na emeryturę wraz z żoną Anną odwiedzili sławne Liceum Sztuk Plastycznych
im. Antoniego Kenara w Zakopanem, co stało się impulsem do wspólnej acz indywidualnej,
trwającej 30 lat twórczości rzeźbiarskiej. Wyrzeźbili w drewnie kilkaset figur i figurek w większości świątków,
ale także postaci groteskowych: handlarzy ulicznych, rzemieślników, domokrążców.
Spod Ich dłut wyszły także poważne i przejmujące rzeźby Chrystusa Cierpiącego czy Frasobliwego,
tradycyjna, ale wciąż inspirująca "Pieta", dostojne figury świętych. Prace swoje w oryginalny
i charakterystyczny sposób ubogacali polichromią. Wiele z nich za pośrednictwem centrali
Ars Polona trafiło za granicę, do muzeów etnograficznych w Niemczech, Szwajcarii, Japonii i
do prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Dorobek artystyczny m.in. Anny i Mieczysława Tofilów
ukazał Andrzej Wajda w dokumentalnym filmie "Polska sztuka ludowa" zrealizowanym w 1979 r.
Mieczysław Tofil prowadził obszerną korespondencję rodzinną, pisał wiersze i fraszki.
Jedną z nich, Na żonę, zaprezentował w wywiadzie udzielonym Jadwidze Pilińskiej:
Już od dawna twa ręka nie ima się dłuta.
Stoją kloce drewna, rzeźba w nich nie kuta,
Czy czekasz aż przyjdą na cię tchnienia Fidiaszowe
Na dzieła nowe?
Wraz z żoną Anną w pogodzie ducha świętowali jubileusz 70. lat pożycia małżeńskiego.
Wychowali pięcioro dzieci. Syn Janusz jest znanym architektem, projektantem wielu kościołów w Polsce,
m.in. w nieodległej Podkowie Leśnej i Sanktuarium na Siekierkach. Drugi syn Benedykt znany jest w kraju i za granicą jako wybitny plastyk;
jednym z jego dzieł jest brązowa tablica-pomnik upamiętniająca męczeństwo Polaków w Dachau,
umieszczona na zewnętrznej ścianie Kaplicy Śmiertelnego Lęku Chrystusa.
Syn Benedykt pisze o Ojcu:
- Fascynował się polską sztuką -
poezją Staffa, Lenartowicza, Wierzyńskiego, muzyką Rróżyckiego,
Wieniawskiego, Karłowicza a szczególnie Moniuszki, którego opery znał na pamięć.
Zauroczenie przyrodą Mazowsza, ukochanie ziemi ojczystej było charakterystyczną cechą Jego osobowości.
Honorowe Obywatelstwo Miasta Piastowa otrzymał w 1991 r.
Zmarł 2.04.1998 r. Został pochowany na Cmentarzu w Milanówku"