Sołtan w Poselstwie Mniszka 1605 r.

Poselstwo ks.Mniszka z córką Maryną do Moskwy 1605 r

POLSKA A MOSKWA
W PIERWSZEJ POŁOWIE WIEKU XVII.
DYARYUSZ WACŁAW
DYAMENTOWSKIEGO
(1605-1609),

W listopadzie r. 1605 udał się Jerzy Mniszech do Krakowa, na ślub córki swej Maryny z Dymitrem , carem moskiewskim, a w marcu roku nastpnego wyjechał z nią
razem do Moskwy, ażeby wziąć udział i w tamtejszych uroczysto weselnych.
W podróżach tych towarzyszył panu wojewodzie liczny orszak sług i domowników. Pomiędzy innymi był w gronie
tem także Wacław Dyamentowski, autor niniejszego dyaryusza. O poprzedniem życiu jego tylko nader skąpe posiadamy
wiadomości. Pochodził on z starej, chociaż niezamożnej rodziny Mutynów herbu Drya, która
dopiero w połowie wieku XVI-go przybrała nazwisko Dyamentowskich l); urodził się w r. 1532.
Gniazdem jego rodzinnem była wieś Skoków, położona w ówczesnym powiecie lubelskim 2), a dzisiejszym nowoaleksandryjskim
W dzienniku tym opisał on nie tylko owe uroczystości weselne, ale nadto prawie dzień za dniem zapisywał, co
tylko ważniejslego wydarzyło się tak w ciągu podróży tych,jak w ogóle podczas pobytu ich w Moskwie.
Jako domownik Mniszcha z nim razem przez dwa lata prawie przebywał w Jarosławiu. Z końcem maja r. 1608 wy-
wieziono wprawdzie Mniszchów do Moskwy, jednak Dyamentowskiego, wraz z partyą 160 innych więźniów polskich, za-_
trzymano naprzód w Jarosławiu, a w miesiąc później wysłano nawet na dalsze wygnanie do W ołogdy. Ale już z początkiem
listopada t. r. obydwa te grody poddały się drugiemu Dymitrowi, a wtedy Polacy, więzieni dotąd na rozkaz Szujskiego ,
odzyskali wolność. Wówczas pośpieszył Dyamentowski razem z wieloma innymi do obozu drugiego Samozwańca pod Mo-
skwę, skąd po kilkotygodniowym pobycie, wraz z wojewodą sandomierskim, w lutym r. 1609 powrócił do Polski S).

W tym dworze mieszkali naszy, których było od nas w Jarosławiu oderwano, a przed przyjazdem tu naszym wysłano ich do Uścia Żelaznego wodą. Przedało się niemało na
carskie imię, jako Kniaź Woroniecki, Sołtan starszy, Dobiecki, Domaracki, krawiec (sic), Paprocki, którego na Moskwę wzięto do pisania listów. Inszych imion nie wiedzieliśmy.
Tych drugich za przystawami tamże chowano, dając im po kopiejce, to jest po groszu na strawę na dzień. Z tejże kupy dwaj uciekło, a dwóch dogoniwszy, osadzono, jako nam powiadali.
PS
Pisownia orginalna
http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?i ... DCDCCB12-3