Pełczyński Michał, (1775 - 1844)

[blok][imglewa]http://www.genealogia.okiem.pl/foto2/albums/userpics/10001/thumb_gen__Michal_Pelczynski.jpgGenerał Michał Pełczyński (1775 - 1844) (genealogia), generał brygady i topograf wojskowy. Podczas wojny polsko-rosyjskiej 1792, jako konduktor inżynierów znajdował się w grupie pułkownika Sierakowskiego, rozpoznającej tereny Wołynia i Kijowszczyzny. Walczył także pod Dubienką. Brał udział w obronie Warszawy, został ranny podczas obrony lasku powązkowskiego. Po rozproszeniu się resztek wojska polskiego w 1794 pod Radoszycami przerwał służbę wojskową. Ponownie zaciągnął się do wojska w 1806 w stopniu kapitana, przydzielony do 2 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Walczył przeciwko Prusom w czasie drugiego oblężenia Grudziądza, a w roku 1809 przeciwko Austrii. Dnia 16 lipca 1810 awansował na szefa szwadronu adiutanta polowego gen. dyw. Ludwika Kamienieckiego. Przy jego boku odbył kampanie przeciwko Rosji w roku 1812. W czasie kampanii niemieckiej w 1813, przydzielony został do sztabu VIII korpusu Wielkiej Armii. Brał udział w bitwach pod Gabel, Lobau i Borna. Za tą kampanię odznaczony został Złotym Krzyżem Virtuti Militari. W bitwie pod Lipskiem, lekko ranny, dostał się do niewoli. Zwolniony, powrócił do kraju. Dnia 22 stycznia 1815 roku, otrzymał przydział w stopniu majora do Kwatermistrzostwa Generalnego Wojska. Przeprowadził wraz z kapitanem Franciszkiem Valentin d'Hauterive rozpoznanie granicy pruskiej od Warty do Śląska. Awansował na podpułkownika, a w 1820 roku na pułkownika. W pierwszych latach istnienia Kwatermistrzostwa poszczególni oficerowie z braku stałego zatrudnienia przydzieleni byli do sztabów dywizji. W latach 1816-1817 Pełczyński został odkomenderowany do sztabu 2 dywizji piechoty. Jako oficer Kwatermistrzostwa brał udział w pracach topograficznych. W roku 1819 na żądanie władz rosyjskich, Kwatermistrzostwo zajmowało się zbieraniem materiałów do dokładnego wykreślenia Królestwa, województw i obwodów na arkuszach nowego wydania mapy "Semitopograficeskaja karta inostrannych vladenjam po zapadnoj granice Rossijskoj Imperatorii…" (skala 1: 252000). Po wykonaniu tych prac Pełczyński otrzymał Order św. Włodzimierza czwartej klasy. Z powodu złego stanu zdrowia, 30 stycznia 1830 otrzymał na własną prośbę dymisje w stopniu generała brygady. 14 kwietnia 1818 roku został Mistrzem Świętojańskiej Lóż Wolnomularskch "Wolność Odzyskana", "Rycerze Gwiazdy", "Bracia Zjednoczeni". Zmarł w roku 1844.

Ożeniony z Izabelą z Moszkowskich, miał trzech synów i córkę: Michała Edwarda Feliksa, Hipolita Józefa, Aleksandra Macieja Kazimierza i Marię, którzy w roku 1845 otrzymali przyznanie praw szlachectwa, na podstawie posiadania stopnia oficerskiego przez ich ojca.

Certyfikat szlachectwa
Nagrobek