Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Leszczyński Jerzy
28.10.2010 17:54
Jerzy Leszczyński (ur. 6 lutego 1884 w Warszawie, zm. 9 lipca 1959 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser.
Pochodził z rodziny o tradycjach aktorskich. Był wnukiem aktorki Anny Leszczyńskiej, synem pary aktorskiej: Bolesława Leszczyńskiego i Honoraty Leszczyńskiej z Rapackich. Jego pierwszą żoną była aktorka Anna Belina, a drugą aktorka teatralna i gwiazda kina międzywojennego Leokadia Pancewicz.
Uczęszczał do Klasy Dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, ale jej nie ukończył. Na scenie zadebiutował w 1902 w warszawskim teatrze ogródkowym "Bagatela". W 1903 wyjechał do Krakowa i tam z przerwami występował do 1916, a następnie przeniósł się do Warszawy.
Podczas II wojny światowej wystąpił w jednej roli w Teatrze Miasta Warszawy. Po tym występie, gdy zorientował się w charakterze tej sceny, więcej z jawnymi teatrami nie współpracował. Pracował jako kelner w kawiarni "U aktorek". Po upadku powstania warszawskiego ponownie znalazł się w Krakowie, gdzie od marca 1945 do 1949 występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. W latach 1949–1959 był aktorem Teatru Polskiego w Warszawie.
Wyreżyserował m.in. takie spektakle teatralne jak: Śluby panieńskie Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym w Warszawie (1926), w Teatrze Kameralnym TUR w Krakowie (1947), w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1950) i w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie (1952), Mąż z grzeczności Adolfa Abrahamowicza i Ryszarda Ruszkowskiego w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1945), Zemsta Aleksandra Fredry w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1946), w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1948) i w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1949), Grube ryby Michała Bałuckiego w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1946), Damy i huzary Aleksandra Fredry w Teatrze Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1950), Radcy pana radcy Michała Bałuckiego w Teatrze Ludowym w Warszawie (1952) oraz Nora Henryka Ibsena w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1955).
W 1956, w cyklu "Mistrzowie polskiej sceny", powstał biograficzny film dokumentalny poświęcony Jerzemu Leszczyńskiemu. W filmie wystąpili: Elżbieta Barszczewska, Aleksander Dzwonkowski, Władysław Hańcza, Kazimierz Opaliński i Leon Pietraszkiewicz.
Zmarł 9 lipca 1959 w Warszawie i został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego
pl.wikipedia.
Pochodził z rodziny o tradycjach aktorskich. Był wnukiem aktorki Anny Leszczyńskiej, synem pary aktorskiej: Bolesława Leszczyńskiego i Honoraty Leszczyńskiej z Rapackich. Jego pierwszą żoną była aktorka Anna Belina, a drugą aktorka teatralna i gwiazda kina międzywojennego Leokadia Pancewicz.
Uczęszczał do Klasy Dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, ale jej nie ukończył. Na scenie zadebiutował w 1902 w warszawskim teatrze ogródkowym "Bagatela". W 1903 wyjechał do Krakowa i tam z przerwami występował do 1916, a następnie przeniósł się do Warszawy.
Podczas II wojny światowej wystąpił w jednej roli w Teatrze Miasta Warszawy. Po tym występie, gdy zorientował się w charakterze tej sceny, więcej z jawnymi teatrami nie współpracował. Pracował jako kelner w kawiarni "U aktorek". Po upadku powstania warszawskiego ponownie znalazł się w Krakowie, gdzie od marca 1945 do 1949 występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. W latach 1949–1959 był aktorem Teatru Polskiego w Warszawie.
Wyreżyserował m.in. takie spektakle teatralne jak: Śluby panieńskie Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym w Warszawie (1926), w Teatrze Kameralnym TUR w Krakowie (1947), w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1950) i w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie (1952), Mąż z grzeczności Adolfa Abrahamowicza i Ryszarda Ruszkowskiego w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1945), Zemsta Aleksandra Fredry w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1946), w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1948) i w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1949), Grube ryby Michała Bałuckiego w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1946), Damy i huzary Aleksandra Fredry w Teatrze Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1950), Radcy pana radcy Michała Bałuckiego w Teatrze Ludowym w Warszawie (1952) oraz Nora Henryka Ibsena w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1955).
W 1956, w cyklu "Mistrzowie polskiej sceny", powstał biograficzny film dokumentalny poświęcony Jerzemu Leszczyńskiemu. W filmie wystąpili: Elżbieta Barszczewska, Aleksander Dzwonkowski, Władysław Hańcza, Kazimierz Opaliński i Leon Pietraszkiewicz.
Zmarł 9 lipca 1959 w Warszawie i został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego
pl.wikipedia.