Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Feliński Zygmunt Szczęsny (1822-1895)
15.10.2008 09:43
[blok]Feliński Zygmunt Szczęsny, urodził się 01. 11.1822 w Wojutynie na Wołyniu, zmarł 17.09.1895 w Krakowie, syn Ewy Felińskiej, bratanek Alojzego Felińskiego, arcybiskup warszawski, pamiętnikarz. Po wyjeździe do Paryża w 1848 zaprzyjaźnił się z J. Słowackim, towarzyszył mu w podróży do Poznania, pomagał w porządkowaniu rękopisów, był przy śmierci i czuwał nad wykonaniem ostatniej woli. W 1855 wyświęcony na księdza, profesor Akademii Duchownej w Petersburgu, od 1862 arcybiskup warszawski. Przyczynił się do otwarcia kościołów, przeciwstawiał się manifestacjom i dążeniu do walki zbrojnej, czym wywołał niechęć społeczeństwa. W czasie powstania styczniowego związany z obozem „białych", w 1865 zesłany do Jarosławia nad Wołgą, po uwolnieniu w 1883 z zakazem powrotu do archidiecezji osiadł w Galicji. Pozostawił Pamiętniki z 1822-83 (t.1-2, 1897).
[]
[]
Odpowiedzi (1)
15.09.2011 01:32
Abp Zygmunt Szczęsny Feliński był metropolitą warszawskim w czasie Powstania Styczniowego. Urodził się w 1822 r. na Wołyniu. Studiował matematykę na Uniwersytecie w Moskwie, na Sorbonie i w College de France w Paryżu. Brał udział w powstaniu w Poznaniu w 1848 r. Trzy lata później wstąpił do seminarium duchownego w Żytomierzu. Później studiował w Seminarium Duchownym w Sankt Petersburgu. 8 września 1855 roku w mieście nad Newą otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym roku otworzył schronisko dla sierot i bezdomnych w Petersburgu. Posługę pełnił w petersburskim kościele św. Katarzyny, najstarszej świątyni katolickiej w Rosji. Także w Petersburgu założył w 1857 roku zgromadzenie zakonne pod nazwą Rodzina Maryi. Pełnił funkcję spowiednika alumnów i kapelana w petersburskiej Akademii Duchownej i był profesorem filozofii w tej uczelni. Mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim 6 stycznia 1862 r., sakrę biskupią przyjął w Petersburgu 26 stycznia tego roku.
Stojąc na czele archidiecezji warszawskiego w ciągu dwóch lat m.in. zreformował seminaria i Akademię Duchowną w Warszawie, założył schronisko dla biednych dzieci, zwołał zjazd duchowieństwa, przygotował materiały do synodu archidiecezji i metropolii warszawskiej.
Upowszechnił nabożeństwo majowe ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie Powstania Styczniowego w marcu 1863 roku napisał list do cara Aleksandra II w obronie Kościoła i Narodu. Uwięziony przez cara, został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał przez 20 lat. Po uwolnieniu w 1883 roku nie miał prawa powrotu do Warszawy. Zmarł w Krakowie 17 września 1895 roku. W 1920 roku jego zwłoki przewieziono do Warszawy i złożono w dolnym kościele św. Krzyża, a rok później do podziemi katedry warszawskiej.
Jego proces informacyjny rozpoczął się w 1965 roku, a dziewiętnaście lat później zgromadzona dokumentacja przekazana została watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Jan Paweł II beatyfikował abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego podczas swej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny, na krakowskich Błoniach w 18 sierpnia 2002 roku.
Potwierdzenie drugiego cudu po beatyfikacji było niezbędnym warunkiem kanonizacji. Papież Benedykt XVI uznał cud dokonany za wstawiennictwem bł. Zygmunta. Chodzi o nadzwyczajne uzdrowienie s. Stefanii Zelek ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi, założonego przez bł. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. Zakonnica cierpiała na zanik szpiku kostnego. Jej stan był beznadziejny, zagrażający życiu. Siostra trafiła do kliniki hematologicznej w Krakowie, pod obserwację specjalistów. Wtedy nastąpiła nagła poprawa jej stanu zdrowia.
W kazaniu papież nawiązał do Ewangelii z niedzieli, w której młodzieniec pyta Chrystusa, co ma czynić, aby osiągnąć życie wieczne. Benedykt XVI podkreślił, że ,,boski Nauczyciel spogląda na niego z miłością i proponuje mu skok jakościowy, zachęca go do heroizmu świętości, wzywa do porzucenia wszystkiego, by pójść za Nim". ,,`Przyjdź i chodź za Mną!` . Oto powołanie chrześcijańskie, które wypływa z propozycji miłości Pana i które może się urzeczywistnić tylko dzięki naszej odpowiedzi miłości. Jezus wzywa swych uczniów do całkowitego daru ze swego życia, bez ludzkich kalkulacji i korzyści, z bezgraniczną ufnością w Bogu". Mówiąc po polsku papież przypomniał, że w Akademii Duchownej w Petersburgu abp Feliński starał się o solidną formację przyszłych kapłanów. Z rozkazu cara rosyjskiego spędził dwadzieścia lat na wygnaniu w Jarosławiu nad Wołgą. Nigdy już nie mógł powrócić do swojej diecezji" - mówił papież. Benedykt XVI podkreślił, że św. Zygmunt Feliński w ,,każdej sytuacji zachował niewzruszoną ufność w Bożą Opatrzność". Przytoczył słowa modlitwy odmawianej przez świętego: ,,O Boże, nie od udręczeń i trosk tego świata nas ochraniaj... pomnażaj tylko miłość w sercach naszych i daj, abyśmy przy najgłębszej pokorze zachowali nieograniczoną ufność w pomoc i miłosierdzie Twoje". Pozdrowił wszystkich zgromadzonych i zaapelował aby ,,dali się porwać przez świetlany przykład tych Świętych, pozwolili prowadzić się ich nauczaniu, ażeby całe nasze życie stało się kantykiem chwały miłości Boga". ,,Niechaj wyjedna nam tę łaskę ich niebieskie wstawiennictwo, a nade wszystko macierzyńska opieka Maryi, Królowej Świętych i Matki ludzkości" — powiedział papież.(gazetapetersburska.org)
Stojąc na czele archidiecezji warszawskiego w ciągu dwóch lat m.in. zreformował seminaria i Akademię Duchowną w Warszawie, założył schronisko dla biednych dzieci, zwołał zjazd duchowieństwa, przygotował materiały do synodu archidiecezji i metropolii warszawskiej.
Upowszechnił nabożeństwo majowe ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie Powstania Styczniowego w marcu 1863 roku napisał list do cara Aleksandra II w obronie Kościoła i Narodu. Uwięziony przez cara, został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał przez 20 lat. Po uwolnieniu w 1883 roku nie miał prawa powrotu do Warszawy. Zmarł w Krakowie 17 września 1895 roku. W 1920 roku jego zwłoki przewieziono do Warszawy i złożono w dolnym kościele św. Krzyża, a rok później do podziemi katedry warszawskiej.
Jego proces informacyjny rozpoczął się w 1965 roku, a dziewiętnaście lat później zgromadzona dokumentacja przekazana została watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Jan Paweł II beatyfikował abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego podczas swej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny, na krakowskich Błoniach w 18 sierpnia 2002 roku.
Potwierdzenie drugiego cudu po beatyfikacji było niezbędnym warunkiem kanonizacji. Papież Benedykt XVI uznał cud dokonany za wstawiennictwem bł. Zygmunta. Chodzi o nadzwyczajne uzdrowienie s. Stefanii Zelek ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi, założonego przez bł. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. Zakonnica cierpiała na zanik szpiku kostnego. Jej stan był beznadziejny, zagrażający życiu. Siostra trafiła do kliniki hematologicznej w Krakowie, pod obserwację specjalistów. Wtedy nastąpiła nagła poprawa jej stanu zdrowia.
W kazaniu papież nawiązał do Ewangelii z niedzieli, w której młodzieniec pyta Chrystusa, co ma czynić, aby osiągnąć życie wieczne. Benedykt XVI podkreślił, że ,,boski Nauczyciel spogląda na niego z miłością i proponuje mu skok jakościowy, zachęca go do heroizmu świętości, wzywa do porzucenia wszystkiego, by pójść za Nim". ,,`Przyjdź i chodź za Mną!` . Oto powołanie chrześcijańskie, które wypływa z propozycji miłości Pana i które może się urzeczywistnić tylko dzięki naszej odpowiedzi miłości. Jezus wzywa swych uczniów do całkowitego daru ze swego życia, bez ludzkich kalkulacji i korzyści, z bezgraniczną ufnością w Bogu". Mówiąc po polsku papież przypomniał, że w Akademii Duchownej w Petersburgu abp Feliński starał się o solidną formację przyszłych kapłanów. Z rozkazu cara rosyjskiego spędził dwadzieścia lat na wygnaniu w Jarosławiu nad Wołgą. Nigdy już nie mógł powrócić do swojej diecezji" - mówił papież. Benedykt XVI podkreślił, że św. Zygmunt Feliński w ,,każdej sytuacji zachował niewzruszoną ufność w Bożą Opatrzność". Przytoczył słowa modlitwy odmawianej przez świętego: ,,O Boże, nie od udręczeń i trosk tego świata nas ochraniaj... pomnażaj tylko miłość w sercach naszych i daj, abyśmy przy najgłębszej pokorze zachowali nieograniczoną ufność w pomoc i miłosierdzie Twoje". Pozdrowił wszystkich zgromadzonych i zaapelował aby ,,dali się porwać przez świetlany przykład tych Świętych, pozwolili prowadzić się ich nauczaniu, ażeby całe nasze życie stało się kantykiem chwały miłości Boga". ,,Niechaj wyjedna nam tę łaskę ich niebieskie wstawiennictwo, a nade wszystko macierzyńska opieka Maryi, Królowej Świętych i Matki ludzkości" — powiedział papież.(gazetapetersburska.org)