Córka Władysława Tacikowskiego i Józefy z domu Koczorowskiej. Urodziła się w Wiązownie w 1876 roku. Później mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w Warszawie. Była osobą o niezwykłej dobroci i ukochana siostrą braci. Zachorowała ciężko razem z bratem Józefem w czasie epidemii. Brat jej przeżył. Jadwiga zmarła na tyfus (lub szkarla-tynę) w Warszawie mając 18 lat, 31 sierpnia 1894 roku. Mszę żałobną odprawił jej stryj, ksiądz Feliks w parafii Świętego Aleksandra przy placu Trzech Krzyży. Została po-chowana na Powązkach.