Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Tacikowska Stefania (1888-1950) zam. Kuźniarska l. Franciszk (2)
18.01.2011 22:03
Córka Seweryna Tacikowskiego i Heleny z domu Koczorowskiej. Urodziła się w Wiązownie w roku 1888. Dzieciństwo spędziła w Wiązownie.
Około roku 1907 wyszła za mąż za Stanisława Kuźniarskiego (syna Franciszka i ... Niedek ur. w Latowiczu). Ślub odbył się w Wiązownie. Mąż jej był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Siennicy. Na początku mieszkali w Wiązownie, a później w Iłowie, gdzie Stanisław był kierownikiem szkoły. Tu urodziło się ich trzech synów Kazimierz, Zbysław i Jerzy. Kazimierz zmarł w wieku 4-5 lat na szkarlatynę. Potem rodzina przeniosła się do Warszawy. Mąż Stefanii uczył w szkole na ulicy Gdańskiej 1 do emerytury. Zakupili mieszkanie w Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, której twórcą był Stanisław, na ulicy Cieszkowskiego. Postanie Warszawskie spędzili w Warszawie.
Na miesiące letnie zabierali wnuczkę do Wiązowny. Ich syn Zbysław dostał się do niewoli i zginął w Starobielsku około roku 1940. Razem z rodziną syna Jerzego zostali wywiezieni przez Niemców do obozu w Pruszkowie. Do wyzwolenia mieszkali w Pruszkowie naprzeciwko bramy do obozu. Potem wrócili pieszo do Warszawy. Dom ich był częściowo zniszczony. Sprzedali część Wiązowny i przeznaczyli na remont.
Stefania zmarła w roku 1950 w Warszawa. Prawdopodobnie jedyny list od syna Zbysława, po którego stracie rozpaczała, został włożony do jej trumny.
13 lutego zmarł syn Stanisława i Stefanii, Jerzy. Zaraz po nim w sierpniu 1957 roku Stanisław.
Około roku 1907 wyszła za mąż za Stanisława Kuźniarskiego (syna Franciszka i ... Niedek ur. w Latowiczu). Ślub odbył się w Wiązownie. Mąż jej był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Siennicy. Na początku mieszkali w Wiązownie, a później w Iłowie, gdzie Stanisław był kierownikiem szkoły. Tu urodziło się ich trzech synów Kazimierz, Zbysław i Jerzy. Kazimierz zmarł w wieku 4-5 lat na szkarlatynę. Potem rodzina przeniosła się do Warszawy. Mąż Stefanii uczył w szkole na ulicy Gdańskiej 1 do emerytury. Zakupili mieszkanie w Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, której twórcą był Stanisław, na ulicy Cieszkowskiego. Postanie Warszawskie spędzili w Warszawie.
Na miesiące letnie zabierali wnuczkę do Wiązowny. Ich syn Zbysław dostał się do niewoli i zginął w Starobielsku około roku 1940. Razem z rodziną syna Jerzego zostali wywiezieni przez Niemców do obozu w Pruszkowie. Do wyzwolenia mieszkali w Pruszkowie naprzeciwko bramy do obozu. Potem wrócili pieszo do Warszawy. Dom ich był częściowo zniszczony. Sprzedali część Wiązowny i przeznaczyli na remont.
Stefania zmarła w roku 1950 w Warszawa. Prawdopodobnie jedyny list od syna Zbysława, po którego stracie rozpaczała, został włożony do jej trumny.
13 lutego zmarł syn Stanisława i Stefanii, Jerzy. Zaraz po nim w sierpniu 1957 roku Stanisław.