Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Tacikowski Tomasz Honoriusz (1882-1935) l. Stanisława (2)
24.01.2011 00:20
[attachment]PPP - TACKOWSKI HONORIUSZ I MARIA_cr.jpg[attachment]P B- Tacikowski Tomasz s. Aleksandra sam_cr.jpgSyn Aleksandra Tacikowskiego i Aleksandry z domu Jastrzębskiej. Urodził się 22 listopada 1882 roku w Dobrem.
Miał około 10 lat, kiedy zmarła mu matka. Ojciec był bardzo srogi dla dzieci, np. Tomasz jako mały pasł konia w nocy przy lesie daleko od domu.
Tomasz dzieciństwo spędził w Stanisławowie, a następnie w Siedlcach. Z zawodu był ślusarzem.
Ze swoją przyszłą żoną Marią Tacikowską znał się od dzieciństwa, gdyż był jego stryjeczną siostrą. Z powodu pokrewieństwa (3 pokolenie) dość długo czekali na pozwolenie zawarcia małżeństwa. Ślub Marii i Honorka odbył się w Mińsku Mazowieckim 23 sierpnia w 1913 roku. Na zawarcie małżeństwa było pozwolenie Warszawskiej Rzymsko-Katolickiej Duchownej Konsystorii z dnia ósmego/dwudziestego pierwszego listopada 1912 roku NR 6362. Po ślubie zamieszkali w Mińsku Mazowieckim przy ulicy Warszawskiej. Mieszkanie nie było zbyt duże. Mieszkała u nich przez jakiś czas siostra Honorka Maria Tacikowska. Studiowała w Wyższej Szkole Handlowej. Tutaj urodził się ich pierwszy syn Kazimierz 14 marca 1914 roku. Honorek pracował w Fabryce Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim. Z zawodu był ślusarzem. W czasie pierwszej w wojny światowej fabryka wraz z pracownikami została ewakuowana doi Rosji. Maria i Honoriusz zmuszeni sytuacją wyjeżdżają do Rosji. W Jekatarinosławiu, gdzie mieszkają po przyjeździe, umiera im syn, który po przebytej ospie nie wytrzymuje trudów podróży. W Rosji około roku 1916 przychodzi na świat ich drugi syn Janusz (Jan). Do kraju wracają około roku 1918 i zatrzymują się na krótko w Stanisławowie u rodziców Marii. Tu umiera Janusz i zostaje pochowany na miejscowym cmentarzu. Następnie przeprowadzają się do Mińska Mazowieckiego, gdzie 25 kwietnia 1919 roku przychodzi na świat ich córka Irena. Honorek po powrocie z Rosji poszukuje pracy w tym celu jeździ często do Warszawy, następnie mieszka przez jakiś czas u Kolegi. Początkowo otrzymuje pracę na kolei, następnie w Fabryce Amunicji „Pocisk” przy ulicy Mińskiej. Honorek sprowadza do Warszawy rodzinę. Mieszkają przez jakiś czas na ulicy Kolejowej, a następnie przeprowadzają się na Wronią (róg Łudzkiej) 38 m. 36. Tu 18 lutego 1921 roku urodził się ich syn Zdzisław. W roku 1923 Maria zachodzi ponownie w ciążę, która przebiega bardzo ciężko. Ma częste zasłabnięcia, sinieje. Zachodzi obawa o jej życie, lekarze zalecają jej usunięcie. Maria nie zgadza się. Po kilku ciężkich miesiącach objawy ustępują. 5 października 1924 roku przychodzi na świat syn. Na prośbę ciotki, Zofii Tacikowskiej, siostry Honorka otrzymuje imiona Longin Tadeusz (od Longinusa Podbipięty).
Honorek w czasie kryzysu przez około dwa lata pozostaje bez pracy. Pomagają im wtedy rodzice Marii ze Stanisławowa dowożąc paczki żywnościowe.
Honoriusz otrzymuje wreszcie pracę w Fabryce Gerlacha na Woli (fabryka karabinów), a później w Państwowych Zakładach Lotniczych.
Honoriusz zmarł 15 lutego 1935 roku prawie nagle, bo po dwumiesięcznej chorobie. Miał 52 lat. Zostaje pochowany na cmentarzu na Bródnie.
Żona jego zmarła nagle na udar mózgu, 11 maja 1956 roku, w wieku 65 lat. Została pochowana razem z mężem na cmentarzu na Bródnie.
DZIECI TOMASZA HONORIUSZA I MARII:
1. KAZIMIERZ – ur. 1914 r. zm.1915 r.
2. JANUSZ – ur. 1916 r. zm.1918 r.
3. IRENA – ur. 1919 r. zm. 1991 r.
4. ZDZISŁAW – ur. 1921 r. – zm. 1944 r.
5. LONGIN TADEUSZ – ur. 1924 r. zm. 1944 r.
Miał około 10 lat, kiedy zmarła mu matka. Ojciec był bardzo srogi dla dzieci, np. Tomasz jako mały pasł konia w nocy przy lesie daleko od domu.
Tomasz dzieciństwo spędził w Stanisławowie, a następnie w Siedlcach. Z zawodu był ślusarzem.
Ze swoją przyszłą żoną Marią Tacikowską znał się od dzieciństwa, gdyż był jego stryjeczną siostrą. Z powodu pokrewieństwa (3 pokolenie) dość długo czekali na pozwolenie zawarcia małżeństwa. Ślub Marii i Honorka odbył się w Mińsku Mazowieckim 23 sierpnia w 1913 roku. Na zawarcie małżeństwa było pozwolenie Warszawskiej Rzymsko-Katolickiej Duchownej Konsystorii z dnia ósmego/dwudziestego pierwszego listopada 1912 roku NR 6362. Po ślubie zamieszkali w Mińsku Mazowieckim przy ulicy Warszawskiej. Mieszkanie nie było zbyt duże. Mieszkała u nich przez jakiś czas siostra Honorka Maria Tacikowska. Studiowała w Wyższej Szkole Handlowej. Tutaj urodził się ich pierwszy syn Kazimierz 14 marca 1914 roku. Honorek pracował w Fabryce Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim. Z zawodu był ślusarzem. W czasie pierwszej w wojny światowej fabryka wraz z pracownikami została ewakuowana doi Rosji. Maria i Honoriusz zmuszeni sytuacją wyjeżdżają do Rosji. W Jekatarinosławiu, gdzie mieszkają po przyjeździe, umiera im syn, który po przebytej ospie nie wytrzymuje trudów podróży. W Rosji około roku 1916 przychodzi na świat ich drugi syn Janusz (Jan). Do kraju wracają około roku 1918 i zatrzymują się na krótko w Stanisławowie u rodziców Marii. Tu umiera Janusz i zostaje pochowany na miejscowym cmentarzu. Następnie przeprowadzają się do Mińska Mazowieckiego, gdzie 25 kwietnia 1919 roku przychodzi na świat ich córka Irena. Honorek po powrocie z Rosji poszukuje pracy w tym celu jeździ często do Warszawy, następnie mieszka przez jakiś czas u Kolegi. Początkowo otrzymuje pracę na kolei, następnie w Fabryce Amunicji „Pocisk” przy ulicy Mińskiej. Honorek sprowadza do Warszawy rodzinę. Mieszkają przez jakiś czas na ulicy Kolejowej, a następnie przeprowadzają się na Wronią (róg Łudzkiej) 38 m. 36. Tu 18 lutego 1921 roku urodził się ich syn Zdzisław. W roku 1923 Maria zachodzi ponownie w ciążę, która przebiega bardzo ciężko. Ma częste zasłabnięcia, sinieje. Zachodzi obawa o jej życie, lekarze zalecają jej usunięcie. Maria nie zgadza się. Po kilku ciężkich miesiącach objawy ustępują. 5 października 1924 roku przychodzi na świat syn. Na prośbę ciotki, Zofii Tacikowskiej, siostry Honorka otrzymuje imiona Longin Tadeusz (od Longinusa Podbipięty).
Honorek w czasie kryzysu przez około dwa lata pozostaje bez pracy. Pomagają im wtedy rodzice Marii ze Stanisławowa dowożąc paczki żywnościowe.
Honoriusz otrzymuje wreszcie pracę w Fabryce Gerlacha na Woli (fabryka karabinów), a później w Państwowych Zakładach Lotniczych.
Honoriusz zmarł 15 lutego 1935 roku prawie nagle, bo po dwumiesięcznej chorobie. Miał 52 lat. Zostaje pochowany na cmentarzu na Bródnie.
Żona jego zmarła nagle na udar mózgu, 11 maja 1956 roku, w wieku 65 lat. Została pochowana razem z mężem na cmentarzu na Bródnie.
DZIECI TOMASZA HONORIUSZA I MARII:
1. KAZIMIERZ – ur. 1914 r. zm.1915 r.
2. JANUSZ – ur. 1916 r. zm.1918 r.
3. IRENA – ur. 1919 r. zm. 1991 r.
4. ZDZISŁAW – ur. 1921 r. – zm. 1944 r.
5. LONGIN TADEUSZ – ur. 1924 r. zm. 1944 r.