Tacikowska Maria (1891-1956) zam. Tacikowska l. Symeona (2)

Córka Jana Tacikowskiego i Antoniny z domu Ziembowicz. Urodziła się 8 października 1891 roku w Stanisławowie k. Mińska Mazowieckiego (dawniej Nowo Mińsk).
Dzieciństwo spędziła w domu rodziców. Po 18 roku życia zamieszkała w Mińsku Mazowiecki u siostry Julii. Ze swoim przyszłym mężem Tomaszem Honoriuszem Tacikowskim znała się od dzieciństwa, gdyż był jej stryjecznym bratem. Z powodu pokrewieństwa (3 pokolenie) dość długo czekali na pozwolenie zawarcia małżeństwa. Ślub Marii i Honorka odbył się w Stanisławowie w 1913 roku. Po ślubie zamieszkali w Mińsku Mazowieckim przy ulicy Warszawskiej. Mieszkanie nie było zbyt duże. Mieszkała u nich przez jakiś czas siostra Honorka Maria Tacikowska. Studiowała w Wyższej Szkole Handlowej. Tutaj urodził się ich pierwszy syn Kazimierz 14 marca 1914 roku. Honorek pracował w Fabryce Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim. Z zawodu był ślusarzem. W czasie pierwszej w wojny światowej fabryka wraz z pracownikami została ewakuowana doi Rosji. Maria i Honoriusz zmuszeni sytuacją wyjeżdżają do Rosji. W Jekatarinosławiu, gdzie mieszkają po przyjeździe, umiera im syn, który po przebytej ospie nie wytrzymuje trudów podróży. W Rosji około roku 1916 przychodzi na świat ich drugi syn Janusz (Jan). Do kraju wracają około roku 1918 i zatrzymują się na krótko w Stanisławowie u rodziców Marii. Tu umiera Janusz i zostaje pochowany na miejscowym cmentarzu. Następnie przeprowadzają się do Mińska Mazowieckiego, gdzie 25 kwietnia 1919 roku przychodzi na świat ich córka Irena. Honorek po powrocie z Rosji poszukuje pracy w tym celu jeździ często do Warszawy, następnie mieszka przez jakiś czas u Kolegi. Początkowo otrzymuje pracę na kolei, następnie w Fabryce Amunicji „Pocisk” przy ulicy Mińskiej. Honorek sprowadza do Warszawy rodzinę. Mieszkają przez jakiś czas na ulicy Kole-jowej, a następnie przeprowadzają się na Wronią (róg Łudzkiej). Tu 18 lutego 1921 roku urodził się ich syn Zdzisław. W roku 1923 Maria zachodzi ponownie w ciążę, która przebiega bardzo ciężko. Ma częste zasłabnięcia, sinieje. Zachodzi obawa o jej życie, lekarze zalecają jej usunięcie. Maria nie zgadza się. Po kilku ciężkich miesiącach objawy ustępują. 5 października 1924 roku przychodzi na świat syn. Na prośbę ciotki, Zofii Tacikowskiej, siostry Honorka otrzymuje imiona Longin Tadeusz (od Longinusa Podbipięty).
Honorek w czasie kryzysu przez około dwa lata pozostaje bez pracy. Pomagają im wtedy rodzice Marii ze Stanisławowa dowożąc paczki żywnościowe. Mąż Marii otrzymuje wreszcie prace w Fabryce Gerlacha na Woli (Fabryka Karabinów), a później w Państwowych Zakładach Lotniczych.
15 lutego 1935 roku prawie nagle, bo po dwumiesięcznej chorobie umiera Honorek w wieku 52 lat. Zostaje pochowany na cmentarzu na Bródnie. Maria zostaje sama z trojgiem dzieci. Irena ma wtedy – 16 lat, Zdzisław – 14 lat, a Longin – 11. Żeby utrzymać rodzinę kupuje sklep spożywczy na ulicy Topiel 5 i prowadzi go razem z córką. Wkrótce sprzedaje go z powodu małego ruchu. Kupuje drugi na Pradze przy ulicy Zaokopowej. Prowadzi go razem z Ireną też i po wybuchu wojny. Synowie uczą się i zaczynają trochę pracować. Są w AK i biorą udział w niektórych akcjach. Przez jakiś czas przebywają w lesie.
Mimo wojny w domu jest wesoło, dużo młodych ludzi, kolegów i rodziny. Od czasu do czasu odbywają się potańcówki przy patefonie.19 października 1941 roku wychodzi za mąż, córka Marii Irena. Jej mąż Ignacy Zimny mieszka razem z nimi. Jest z zawodu malarzem. W lutym 1942 roku Irena, urodziła 6-miesięczne bliźniaki. Dziewczynki umierają po paru godzinach. Zostają pochowane na cmentarzu Bródnowskim. Przedwczesny poród został wywołany m. in. z powodu błędu lekarza.
Po powstaniu Warszawskim Niemcy niespodziewanie wywożą większość mężczyzn z terenu Pragi. Zostają też wywiezieni synowie Marii - Zdzisław i Tadeusz oraz jej zięć Ignacy Zimny.
Po upadku powstania do Marii wprowadza się jej siostra Genowefa Biedak. Po wyzwoleniu Maria z córka prowadzą poszukiwania swoich najbliższych przez Czerwony Krzyż. Po jakimś czasie przy-chodzi wiadomość, że wszyscy trzej zginęli w obozie hitle-rowskim w Litomierzycach na terenie Czechosłowacji.
Maria bardzo przeżywa utratę synów i właściwie nigdy się z nią nie pogodzi. Przez kilka miesięcy otrzymuje rentę po synach, później zostaje ona odebrana (AK). Na tablicach przy grobie męża umieszcza napis upamiętniający śmierć synów i zięcia.
3 marca 1949 roku Irena wychodzi ponownie za mąż za Idziego Sowackiego, znajomego, który mieszkał przed wojną vis a vis sklepu (uzyskał on rozwód z pierwszą żoną). Przez krótki czas zamieszkują razem, ale jest tam „dosyć ciasno” i wyprowadza-ją się (na ulicę Św. Wincentego). Sklep zostaje zamknięty, a pusty lokal niebawem odebrany. Maria do spółki z siostrą kupuje magiel mieszczący się w podwórzu przy ulicy Zaokopowej 3 i z niego utrzymuje się.
18 września 1951 roku przychodzi na świat wnuczka Marii, Krystyna. Pomaga ona córce, pilnując dziecko u siebie lub dojeżdżając.15 maja 1954 roku umiera, Genowefa, siostra Marii. Córka Irena wraca z rodziną do matki..
Maria zajmuje się rozpieszczaniem wnuczki. Ze znajomą prowadzi magiel.
Pewnego dnia Maria wchodzi jak zwykle rano do magla. Około godziny 11-ej wpada zdyszana jej pomocnica z krzykiem, że zasłabła. Lekarz pogotowia, które przyjechał po 5 minutach stwierdził zgon. Maria zmarła nagle na udar mózgu, 11 maja 1956 roku, w wieku 65 lat. Została pochowana razem z mężem na cmentarzu na Bródnie.

DZIECI TOMASZA HONORIUSZA I MARII:

1. KAZIMIERZ – ur. 1914 r. zm.1915 r.
2. JANUSZ – ur. 1916 r. zm.1918 r.
3. IRENA – ur. 1919 r. zm. 1991 r.
4. ZDZISŁAW – ur. 1921 r. – zm. 1944 r.
5. LONGIN TADEUSZ – ur. 1924 r. zm. 1944 r.