Syn Ludwika Tacikowskiego i Emilii z domu Chackiewicz. Urodził się w Stanisławowie w roku 1902. Początkowo pracował w kuźni ojca. Następnie uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Siennicy, którego nie ukończył. Według relacji syna Jerzego walczył pod Stoczkiem (? 14.02.1831 r.), gdzie był ranny. Potem pracował na kolei. Ożenił się z Michaliną Gnich. Mieszkali w Mińsku Mazowiekim. Mieli dwoje dzieci syna Jerzego i córkę Barbarę. Podobno Ignacy razem z synem Jerzym około roku 1932-1935 był na weselu u swojego brata stryjecznego w okolicach Słonimia. Jechali pociągiem, a później „kibitką”. Na weselu pito wódkę z miodem i jedzono jajecznicę z kluskami. Po wybuchu II Wojny Światowej dowoził żywność rodzinie Tacikowskich mieszkających w Warszawie. Podczas jednej z takich podróży przeziębił się, zachorował na zapalenie płuc. Zmarł w Mińsku Mazowieckim w wieku 37 lat 9 listopada 1939 roku. Został pochowany na cmentarzu w Stanisławowie obok brata Stefana.