Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Tacikowska Irena (1919-1991) zam. Zimna, Sowacka l. Stanisł (2)
7.02.2011 02:56
[attachment]PP - Irena Sowacka z 1szym meżem_cr.jpg[attachment]PPP - Sowacka Irena_cr.jpg[/attachmentjpgCórka Tomasza Honoriusza Tacikowskiego i Marii z domu Tacikowskiej. Urodziła się 25 kwietnia 1919 roku w Mińsku Mazowieckim.
Dzieciństwo spędziła w Warszawie, a wakacje w Stanisławowie u dziadków. Kiedy chodziła do Szkoły Handlowej zmarł jej ojciec. Ze względów finansowych nie mogła dalej kontynuować nauki. Po śmierci ojca w roku 1935 prowadziła razem z matką sklep w Warszawie na ulicy Topiel, a następnie na ulicy Zaokopowej. Miała chłopaka, z którym rozstała się z błahego powodu, ponieważ ujęła się honorem. W czasie II Wojny Światowej 19 października 1940 roku wyszła za mąż za Ignacego Zimnego (ur. 15 marca 1908 roku w Wepler s. Józefa i Marii Skowrońskiej). 20 lutego 1942 roku urodziła wcześniaki bliźniaki, dwie dziewczynki. Przedwczesny poród wywołał lekarz. Twierdził, że ciąża jest bardziej zaawansowana niż ona podaje, nie wziął pod uwagę, że może ona być mnoga. Jedna z córek żyła godzinę, a druga trzy godziny. Zostały pochowane na cmentarzu na Bródnie. Po Powstaniu Warszawskim mąż Ireny oraz jej dwaj bracia zostali wywiezieni przez Niemców do obozu koncentracyjnego Flossenbűrg na terenie Czechosłowacji w Litomierzycach. Ojciec Ignacego zginął w czasie I Wojny Światowej. Ignacy nie nie chciał podpisać współpracy z Niemcami. Nie oddał też im obrączki. Ignacy znalazł się w obozie 4 września 1944 roku. nosił numer 19319. Przeżył braci Ireny o miesiąc. Zmarł 4 lutego 1945 roku. Po zakończeniu wojny sąd uznał męża Ireny i jej braci za zmarłych, ponieważ nie odnaleziono świadków ich śmierci. Irena razem z matką i jej siostrą prowadziły jeszcze przez jakiś czas sklep na ulicy Zaokopowej. 3 marca 1949 roku Irena wyszła za mąż za Idziego Sowa zmien. na Sowacki , dawnego klienta ich sklepu, która wrócił z Anglii. Rozszedł się on ze swoja pierwszą żoną. Początkowo zamieszkali na ulicy Zaokopowej, potem Św. Wincentego. 18 września 1951 roku urodziła się im córka Krystyna. W roku 1954 po śmierci ciotki Genowefy Biedakowskiej przeprowadzili się ponownie na ulicę Zaokopową do matki Ireny. W roku 1955 zmarła w Złoczewie teściowa Ireny, a 11 maja 1956 roku jej matka. 4 grudnia 1957 roku urodziła się ich córka Barbara. Latem 1956 roku Idzi kupił motor ”Sokół”. Miał strony kosz w kształcie łodzi umieszczony z lewej strony. Po remoncie nadawał się na wycieczki bo mieścił cała rodzinę. Wyjeżdżali nim na wycieczki na grzyby i na wakacje. Spędzali je początkowo na Legaczu k. Stanisławowa, a póżniej w Urlach. Idzi przebywał dwa razy w szpitalu. Zmarł 22 lutego 1978 roku. Pochowany został na cmentarzu na Wólce Węglowej. W roku 1990 Irena miała mały wylew i jej stan pogarszał się. Zmarła 1 maja 1991 roku i pochowana została razem z mężem na cmentarzu na Wólce Węglowej.
Dzieciństwo spędziła w Warszawie, a wakacje w Stanisławowie u dziadków. Kiedy chodziła do Szkoły Handlowej zmarł jej ojciec. Ze względów finansowych nie mogła dalej kontynuować nauki. Po śmierci ojca w roku 1935 prowadziła razem z matką sklep w Warszawie na ulicy Topiel, a następnie na ulicy Zaokopowej. Miała chłopaka, z którym rozstała się z błahego powodu, ponieważ ujęła się honorem. W czasie II Wojny Światowej 19 października 1940 roku wyszła za mąż za Ignacego Zimnego (ur. 15 marca 1908 roku w Wepler s. Józefa i Marii Skowrońskiej). 20 lutego 1942 roku urodziła wcześniaki bliźniaki, dwie dziewczynki. Przedwczesny poród wywołał lekarz. Twierdził, że ciąża jest bardziej zaawansowana niż ona podaje, nie wziął pod uwagę, że może ona być mnoga. Jedna z córek żyła godzinę, a druga trzy godziny. Zostały pochowane na cmentarzu na Bródnie. Po Powstaniu Warszawskim mąż Ireny oraz jej dwaj bracia zostali wywiezieni przez Niemców do obozu koncentracyjnego Flossenbűrg na terenie Czechosłowacji w Litomierzycach. Ojciec Ignacego zginął w czasie I Wojny Światowej. Ignacy nie nie chciał podpisać współpracy z Niemcami. Nie oddał też im obrączki. Ignacy znalazł się w obozie 4 września 1944 roku. nosił numer 19319. Przeżył braci Ireny o miesiąc. Zmarł 4 lutego 1945 roku. Po zakończeniu wojny sąd uznał męża Ireny i jej braci za zmarłych, ponieważ nie odnaleziono świadków ich śmierci. Irena razem z matką i jej siostrą prowadziły jeszcze przez jakiś czas sklep na ulicy Zaokopowej. 3 marca 1949 roku Irena wyszła za mąż za Idziego Sowa zmien. na Sowacki , dawnego klienta ich sklepu, która wrócił z Anglii. Rozszedł się on ze swoja pierwszą żoną. Początkowo zamieszkali na ulicy Zaokopowej, potem Św. Wincentego. 18 września 1951 roku urodziła się im córka Krystyna. W roku 1954 po śmierci ciotki Genowefy Biedakowskiej przeprowadzili się ponownie na ulicę Zaokopową do matki Ireny. W roku 1955 zmarła w Złoczewie teściowa Ireny, a 11 maja 1956 roku jej matka. 4 grudnia 1957 roku urodziła się ich córka Barbara. Latem 1956 roku Idzi kupił motor ”Sokół”. Miał strony kosz w kształcie łodzi umieszczony z lewej strony. Po remoncie nadawał się na wycieczki bo mieścił cała rodzinę. Wyjeżdżali nim na wycieczki na grzyby i na wakacje. Spędzali je początkowo na Legaczu k. Stanisławowa, a póżniej w Urlach. Idzi przebywał dwa razy w szpitalu. Zmarł 22 lutego 1978 roku. Pochowany został na cmentarzu na Wólce Węglowej. W roku 1990 Irena miała mały wylew i jej stan pogarszał się. Zmarła 1 maja 1991 roku i pochowana została razem z mężem na cmentarzu na Wólce Węglowej.