Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Boczkowski Jerzy
4.04.2011 18:01
Boczkowski Jerzy Józef Władysław Adam (1882 – 1953), dyrektor teatru, kompozytor.
http://genealogia.okiem.pl/foto2/displa ... play_media
Urodził się 24 kwietnia we Włocławku, jako syn Józefa i Marii z Chałupczyńskich. W 1900 r. ukończył gimnazjum realne w Warszawie i rozpoczął studia w tut. Instytucie Politechnicznym, kontynuując je w Berlinie i w Pradze Czeskiej. Po powrocie do kraju, w latach 1908 – 17, był redaktorem Nowej Gazety. W 1908 r. rozpoczął współpracę z teatrzykiem Momus jako kompozytor piosenek, których później dostarczał innym scenom. W 1915 był kierownikiem muzycznym teatrzyku Żywa Mucha. W 1919 r., wraz z Sewerynem Majde, założył teatr Qui pro Quo i do 1930 był jego kierownikiem literackim, artystycznym i współdyrektorem. Zgromadził tam znakomity zespół aktorów estradowych, takich jak: Adolf Dymsza, Eugeniusz Bodo, Kazimierz Krukowski, Władysław Walter, Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska i pozyskał doskonałych tekściarzy i kompozytorów, jak np.: Julian Tuwim, Konrad Tom i Tadeusz Sygietyński. W r. 1921 kierował teatrem Wodewil, a w sezonie 1926/27 teatrem Ćwiklińskiej i Fertnera.
27 grudnia 1925 r. ożenił się z aktorką Heleną Bruczową - wg źródła (1), zaś wg źródła (2) z Heleną Ziółkowską.
W 1932 r. wznowił na krótko działalność Qui pro Quo, a po jego likwidacji, w 1933 kierował teatrem Morskie Oko. W latach 1937-39, wraz z Majdem, kierował teatrem Małe Qui pro Quo. Podczas okupacji był dyrektorem jawnego teatru Złoty Ul. Od 1936 do 1947 pełnił funkcje prezesa ZAiKS-u. Zajmował się także praca dziennikarską; od 1932 r. pisywał m.in. recenzje teatralne dla Ilustrowanego Kuriera Codziennego i był jego redaktorem. Był kompozytorem wielu przebojów piosenkarskich, np.: Szumiały mu echa kawiarni, Na Czerniakowskiej, Mam chłopczyka na Kopernika, Ja mam ciocię na Ochocie, Niedobrze panie bobrze. Był także kompozytorem operetek i wodewilów, m.in.: Jeszcze jeden, Pudełko z zabawkami, Na jasnym brzegu. Stworzył dla sceny charakterystyczne typy estradowe, niezapomnianego „Lopka” (Krukowski) i „Dodka” (Dymsza).
Zmarł w Warszawie 5 kwietnia i spoczął na Cmentarzu Powązkowskim (kw. 39-III-29/30).
Bibliografia
1 Słownik Biograficzny Artystów teatru Polskiego, Warszawa 1973
2. Łoza St.: Czy wiesz, kto to jest? Warszawa 1938
3. Waldorff J. [red.]: Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa1984
http://genealogia.okiem.pl/foto2/displa ... play_media
Urodził się 24 kwietnia we Włocławku, jako syn Józefa i Marii z Chałupczyńskich. W 1900 r. ukończył gimnazjum realne w Warszawie i rozpoczął studia w tut. Instytucie Politechnicznym, kontynuując je w Berlinie i w Pradze Czeskiej. Po powrocie do kraju, w latach 1908 – 17, był redaktorem Nowej Gazety. W 1908 r. rozpoczął współpracę z teatrzykiem Momus jako kompozytor piosenek, których później dostarczał innym scenom. W 1915 był kierownikiem muzycznym teatrzyku Żywa Mucha. W 1919 r., wraz z Sewerynem Majde, założył teatr Qui pro Quo i do 1930 był jego kierownikiem literackim, artystycznym i współdyrektorem. Zgromadził tam znakomity zespół aktorów estradowych, takich jak: Adolf Dymsza, Eugeniusz Bodo, Kazimierz Krukowski, Władysław Walter, Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska i pozyskał doskonałych tekściarzy i kompozytorów, jak np.: Julian Tuwim, Konrad Tom i Tadeusz Sygietyński. W r. 1921 kierował teatrem Wodewil, a w sezonie 1926/27 teatrem Ćwiklińskiej i Fertnera.
27 grudnia 1925 r. ożenił się z aktorką Heleną Bruczową - wg źródła (1), zaś wg źródła (2) z Heleną Ziółkowską.
W 1932 r. wznowił na krótko działalność Qui pro Quo, a po jego likwidacji, w 1933 kierował teatrem Morskie Oko. W latach 1937-39, wraz z Majdem, kierował teatrem Małe Qui pro Quo. Podczas okupacji był dyrektorem jawnego teatru Złoty Ul. Od 1936 do 1947 pełnił funkcje prezesa ZAiKS-u. Zajmował się także praca dziennikarską; od 1932 r. pisywał m.in. recenzje teatralne dla Ilustrowanego Kuriera Codziennego i był jego redaktorem. Był kompozytorem wielu przebojów piosenkarskich, np.: Szumiały mu echa kawiarni, Na Czerniakowskiej, Mam chłopczyka na Kopernika, Ja mam ciocię na Ochocie, Niedobrze panie bobrze. Był także kompozytorem operetek i wodewilów, m.in.: Jeszcze jeden, Pudełko z zabawkami, Na jasnym brzegu. Stworzył dla sceny charakterystyczne typy estradowe, niezapomnianego „Lopka” (Krukowski) i „Dodka” (Dymsza).
Zmarł w Warszawie 5 kwietnia i spoczął na Cmentarzu Powązkowskim (kw. 39-III-29/30).
Bibliografia
1 Słownik Biograficzny Artystów teatru Polskiego, Warszawa 1973
2. Łoza St.: Czy wiesz, kto to jest? Warszawa 1938
3. Waldorff J. [red.]: Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa1984