Bielski

[herb_lewa]gryfBielski h. Gryf, zostali wylegitymowani w Cesarstwie 1855—1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.
[Urus. I 189 ]

[herb_lewa]jasienczykBielski h. Jasieńczyk, wg Paprockiego mieli pochodzić z ziemi czerskiej. Mniemanie to powstało prawdopodobnie stąd, że ziemię tę zamieszkiwał dom rozrodzony Belskich, heraldykom naszym nie znany, a który brali za jedno z Bielskimi. Gniazdo ich jest nieznane, i być może jest nim wieś Białe w powiecie warszawskim.
W XVI i XVII wieku dziedziczą na dobrach Chinów (1590), Białe (1609), Czachów i Jasienice w z. czerskiej (1663), Łysołaje w woj. lubelskim (1699).
W XIX w. posiadali Dźbów pod Częstochową. Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie 1843 r.
[Bon. I 234-235; Urus. I 188-189 ]

[herb_lewa]jelitaBielski h. Jelita, v. Bilski, z Biały i Woli Bielskiej w woj. sieradzkim, powiecie piotrkowskim; piszą się z Olbrachcic; jedna ich linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1778; z tej rodziny 1 kasztelan 1771 — 1774.

Na Biały dziedziczyli w 1552 r. Wojciech Bielski, Skórkowski i Stanisław Wolski (wszyscy herbu Jelita). Ten ostatni wziął nazwisko od Woli Bielskiej, której był wyłącznym właścicielem.
W tym samym stuleciu i Olbrachcice, położone w powiecie radomskim, należały do Bielskich. Liczni ich potomkowie rozproszeni po całym kraju, a głównie osiedleni w Małopolsce, woj. lubelskim i na Rusi, pisali się z tejże wsi. Dziedziczyli tam jeszcze w 1764 r.
Byli w posiadaniu m. in. starostwa rabsztyńskiego (1730-1768), czerwonogrodzkiego (1749-1761), rohatyńskie (768), oraz dóbr Olchowca (1669), Mzurek w pow. piotrkowskim (1733), Zborowa na Rusi Czerwonej (1750), Miączyna w powiecie grabowieckim (1772), Fajstówek i Krzywe w woj. lubelskim (1825), Czarnowa w pow. kaliskim (1840), Rychcic (1840) i Uher (ok. 1860) w Galicji.
Pisali się z woj. sieradzkim na elekcję Jana Kazimierza 1648 r., z woj. lubelskim, z ziemią chełmską i woj. sandomierskim na elekcję Augusta II w 1697 r., z woj. sieradzkim na obiór Stanisława Augusta 1764 r.
B-scy osiedleni w W. Ks. Litewskim podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. z woj. brzesko-litewskim.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji 1782 r., w Królestwie w latach 1837-1853, zaś w Cesarstwie w 1841, 1847 i 1865 r., i zapisani zostali do ksiąg szlachty gub. mińskiej, wołyńskiej, grodzieńskiej, wileńskiej i kowieńskiej.

• Ludwik z Biały Bielski, major wojsk koronnych 1661 r., natępnie podpułkownik, rotmistrz królewski 1665 r., miecznik lubelski 1662 r.; posiadacz Cikowa w woj. lubelskim.
• Bogusław z Olbrachcic Bielski, skarbnik inflancki 1724 r., starosta rabsztyński; żona jego, Anna z Szeptyckich, otrzymała dożywocie na tymże starostwie 1730 r. W 1736 r. został podczaszym, a 1738 r. chorążym lwowskim.
• Antoni, członek stanów galicyjskich, otrzymał 19 XI 1778 r. tytuł hrabiowski austriacki od cesarzowej Maryi Teresy, 1781 r. order Św. Stanisława, a 1782 r. order Orła Białego.
• Józef (zm. 1774), kasztelan halicki od 1771 r.
[Bon. I 235-237; Kos. I; Urus. I 189-190 ]

[herb_lewa]ostojaBielski h. Ostoja, z Biały w powiecie piotrkowskim, z tego herbu świadczyli przy wywodzie szlachectwa 1405 r. w Piotrkowie, oraz 1445 r. w Radomsku.
[Bon. I 237; Urus. I 189-190 ]

[herb_lewa]pogonBielski h. Pogoń litewska, jednego pochodzenia z książętami Olelkowiczami Słuckimi. Ich protoplasta Iwan, syn Włodzimierza, księcia kijowskiego a wnuk w. księcia Olgierda, wziął nazwisko Bielski od miasta Bielska, które dostał w udziale. Jego potomkowie wyemigrowali do Rosji w końcu XV stulecia, a zgaśli w końcu XVI.
[Kos. I ]

[herb_lewa]prawdzicBielski h. Prawdzic, jeszcze w XV stuleciu nazywali się Wolskimi, lecz nabywszy majątek Biała położony w woj. sieradzkim, powiecie radomskowskim (w pobliżu Pajęczna), od niego wzięli nowe nazwisko, dawne „Wolski" zachowując jako przydomek.
W XVII i XVIII w. zamieszkiwali w Małopolsce, woj. lubelskim, na Podlasiu i Mazowszu.
Byli właścicielami m. in. wsi Poręby (ok. 1600), Kamyk pod Częstochową (ok. 1630), Nosów (1688) i Załusk w ziemi wiskiej (1739).
Podpisali elekcję Władysława IV w 1632 r. z ziemią ostrzeszowską. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Cesarstwie w 1802 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
Jedna linia tej rodziny osiedliła się na Śląsku i pisała się na Bielicach. Z tej linii Adam w 1616 r. otrzymał szlachectwo czeskie, natomiast Jan Marcin, kapitan wojsk pruskich, zm. 1804 r.

• Marcin, znakomity historyk, skreślił pierwsze dzieje w języku ojczystym, które pt. „Kroniki wszystkiego świata" etc. wydane zostały w Krakowie 1550 r. Za młodu służył wojskowo, następnie bawił na dworze Piotra Kmity, wojewody i starosty krakowskiego. Zm. 18 XII 1575 r., pochowany w Pajęcznie.
• Joachim, syn Marcina, sekretarz króla Zygmunta III 1590 r., wydał, przerobiwszy i uzupełniwszy pracę swego ojca, dotyczącą Polski, pod tytułem: „Kronika polska Marcina Bielskiego, nowo przez Joachima Bielskiego, syna jego, wydana", Kraków 1597 r. Sam zaś osobno skreślił dzieje Polski od 1587 do 1597 r. Zm. 8 I 1599 r. w Krakowie.
[Bon. I 237-238; Urus. I 192 ]

[herb_lewa]rawiczBielski h. Rawicz, mają pochodzić wg Paprockiego, ze wsi Biele w woj. sieradzkim, skąd przenieśli się na Ruś Czerwoną.
W nagrodę zasług otrzymali od Jana Kazimierza w 1658 r. wsie Zańkiewicze i Chodaki w woj. podolskim.
Pisali się z woj. sieradzkim na elekcję Władysława IV w 1632 r., Augusta II w 1697 r. i Stanisława Augusta w 1764 r.
Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Galicji w 1782 r. w sądzie ziemskim buskim i ziemskim lwowskim, oraz w 1843 r. we Lwowie. Wylegitymowani zostali w Cesarstwie 1850 i 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
[Bon. I 238; Urus. I 192-193 ]

[herb_lewa]sreniawaBielski h. Szreniawa, pochodzą ze Szreniawy i Białej w woj. krakowskim, powiecie proszowskim. Mikul ze Szreniawy i Białej już zwał się Bielskim 1394 r.
Jedna ich gałąź w XV stuleciu przybrała nazwisko Szypowski, inna od wsi Grzymki pisała się Grzymkowskimi, niektórzy zaś z Bielskich pisali się z Olbrachcic, stąd trudno odróżnić ich od Bielskich herbu Jelita.
Podpisali z woj. krakowskim elekcję Władysława IV 1632 r., Jana Kazimierza 1648 r. i konfederację sandomierską 1705 r.
W XVIII w. zamieszkiwali na Wołyniu, w pow. żytomierskim, gdzie posiadali dobra Piętki (1711), a także w woj. lubelskim, gdzie dziedziczyli majątek Głusko (1844).
Jerzy B-ski, był naczelnikiem poczty w Krośniewicach w Królestwie 1845 r.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1844-1845, w Cesarstwie 1857 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
[Bon. I 238; Urus. I 193 ]

[herb_lewa]trzaskaBielski h. Trzaska, pochodzą z woj. rawskiego, ze wsi Białe-Górne, Białe-Grzymkowice, Białe-Wieska etc., wszystkie leżą nad rzeką Białą, obok innych wsi do rodu Trzasków należących.
Szymon dziedziczył w 1579 r. na wsi Białe-Grzymkowice.
Byli cząstkowymi właścicielami tych wsi jeszcze w XVIII stuleciu.
W XVI i XVII w. występują w woj. rawskim i na Kujawach, w pow. inowrocławskim.
Podpisali elekcję Władysława IV 1632 r. z pow. inowrocławskim.
Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1842 r., w Cesarstwie 1843—1846 r. i zapisani zostali do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.
[Bon. I 239; Urus. I 193 ]

[herb_lewa]wieruszowaBielski h. Wieruszowa, pochodzą od Kowalskich tegoż herbu, a nazwisko wzięli od wsi Biały w powiecie wieluńskim. Wierusz z Biały świadczył w Wieluniu 1404 r.
Z ziemią wieluńską i woj. sieradzkim podpisali elekcję Jana Kazimierza.
W XVIII w. zamieszkują m. in. na Kujawach; dziedziczą dobra Myjomice (1773), Ostrówek w pow. łęczyckim (1843).
Wylegitymowani zostali w Królestwie 1843 r., w Cesarstwie 1800 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
[Bon. I 239; Urus. I 193-194 ]

Bielski, rodzina pochodzenia polskiego, posiadali tytuł baronowski w Cesarstwie Rosyjskim.
[Kos. I ]

Bielski - [biografie]Bielski

Bielski online http://polishgenealogy.blogspot.com/2008/08/bielski-v-bilski.html